Büyüklük Üzerine

Sıradanlıktan mükemmelliğe uzun bir yol. Çok sağduyu, mükemmellikten mükemmelliğe giden yol kadar uzun bir yol olduğunu gösteriyor gibi görünüyor. Ancak büyüklüğün hem sıradanlığı hem de mükemmelliği atlayan tamamen farklı bir yol olduğuna inanıyorum. Büyüklük, mükemmelliğe sıradanlıktan daha yakın değildir. Bill Gates mükemmel; Nelson Mandela harika. Bill hapishanede çaresizken, Bill ilk milyarını kazanmakla ve her masaya bir bilgisayar koymakla meşguldü. Aradaki fark bu.

Gerçek büyüklük ancak kişisel trajediden doğabilir. Tek bileşeni değil, aynı zamanda vazgeçilmezdir. Dikkatli bir şekilde tepki vererek ve hayatınızı daha fazla acıdan kaçınmaya adarsanız (çoğu insanın yaptığı gibi), uygun cevabı seçmeden trajedi bile yeterli olmayacaktır, dünya küçülür, almaya değer herhangi bir risk bulmak için hayal gücünüzün olmadığını göreceksiniz ve Bulsanız bile risk alma cesaretinden yoksun.

Bana kesinlikle sızlanan diyebilirsin. Yine de bazen. Hayat çok zor ve çok fazla acı var – özellikle duygusal olanlar. Kalbim kırılıyor, insanlar bana ihanet ediyor, umutlarım defalarca kırılıyor, zirveye defalarca tırmanıyorum, sadece bir kez daha yere düşmek için. Hayat biraz daha kolay olabilseydi … Ama kalbimde biliyorum ki, kolaylaşsa bile yine de tatmin olmazdım. İşler mükemmel olana kadar tatmin olmayacağım. Sanırım hepimiz mükemmel bir dünya istiyoruz. İnananlar birini bekler, agnostikler birini ister ve ateistler bunu düşünmeyi bırakmayı diler. Öyleyse burada bir düşünce deneyi yapalım – ya dünya gerçekten mükemmel olsaydı? Ya savaş olmasaydı, yoksulluk yoksa, herkes güzel ve sağlıklı olsaydı, hepimiz sonsuza kadar yaşadıysak, kimsenin sivilceleri olmasaydı, herkes birbirini sevdiyse ve kimse burnunu çekmediyse?

Mükemmel bir dünyada yanlış bir şey bulmak Profesyonel Mızmız için en büyük zorluktur. Ama meydan okumayı kabul ediyorum. Kusursuz bir sözcükte eksik olan bir şey vardır, cennetin üretemeyeceği türden bir insan.

Kahraman.

Kahramanlar zorluklardan doğarlar ve mükemmel bir dünyanın hiçbir sıkıntısı olmayacağı için, mükemmel bir dünyanın kahramanları olmazdı, sadece Louisiana pamuk tarlasında 30 dakika dayanamayan yumuşak, tüylü sızlananlar olurdu. Elbette mükemmel bir dünyanın kahramanlara ihtiyacı olmayacağı tartışılabilir. Bu dünyanın Büyük Kanyon’a veya Himalaya dağlarına gerçekten ihtiyacı yok, ama kesinlikle güzeller …

Korku olmadan cesaret olamaz. İhanet olasılığı olmadan bir başkasına gerçek bir bağlılık olamaz. Ve umutsuzluğa aşina olmadan gerçek neşeyi bilemeyiz. Güçlü ve asil bir karakterde son derece güzel bir şey buluyorum – dövülmeyi reddeden bir çivi.

Hayatın bana nasıl davrandığı konusunda depresyona girdiğimde ya da üzüldüğümde, hayalini kurduğum her rüya birer birer gerçekleşirken, bir gün sonsuza kadar kolay ve heyecanlı olacağımı hatırlamaya çalışıyorum. Ama o zaman kim olacağım? Hepsi şu anda belirleniyor. Doğum ve ölüm arasındaki bu kısa milisaniye, sonsuza kadar güçlü durmak ve zorluklara karşı kendimi kanıtlamak için sahip olduğum tek şans. Sadece her şey söylendiğinde ve yapıldığında kendime layık olduğumu kanıtlayacağımı umuyorum.