Boşluğun Sırrı

Burada Tek Başına

Birkaç yıl önce yakın bir arkadaşımın düğününde sessiz ama yoğun bir deneyim yaşadım. Erken geldim ve masama otururken odaya giren diğer misafirleri izledim. Biri sevinçle geldi, sahnede bir sanatçı gibi dans etti. Bir başkası sanki biraz üzüntü veya acı üzerine kafa yoruyormuş gibi içe doğru çekildi. Bazıları yemek yerdi, bazıları konuşuyor, bazıları gülüyor, bazıları sessizce oturuyordu.

Ama neredeyse acı verici bir yoğunlukta gördüğüm şey, ne yaparsak yapalım ya da kiminle yaparsak yapalım, her birimizin aslında kendi dünyamızda olduğumuzdu. Mutlaka yalnızlık değil, ama tek başına, düşüncelerimiz, özlemlerimiz, bazı temel seviyelerde kendimiz etrafımızdaki herkesten ayrı.

Yıllar önce, dört yaşındaki kuzenim aniden patladığında annesi ve büyükannesiyle oturma odasında duruyordu, burada yapayalnızım! Annesi, odada onunla birlikte olduklarından emin olmak için acele ettiğinde, burada, Hayır, diye cevap verdi. Burada yapayalnızım.

Her insan bu temel yalnızlığı yaşar. Bazen hiç farkında değildim ve bazen küçük kuzenim için olduğu gibi farkındalık çok derindir. Ama durum ne olursa olsun, her zaman oradadır.

Gizleyenler Ortaya Çıkarır

Kabala, gerçekte Tanrı’dan başka bir şey olmadığını açıklar. İster fiziksel ister ruhsal olsun, var olan her şey, Yaratıcısının son derece sınırlı bir ifadesidir, tıpkı düşüncelerinizin ve eylemlerinizin her birinin sizin küçük bir ifadeniz olması gibi.

Adından da anlaşılacağı gibi Aşem’in sonsuz ışığı, her boşluğu dolduran çok kuvvetlidir. Susturulmadan bırakıldığında, bu her şeyi kapsayan ışık, başka bir şeyin var olmasını imkansız kılar, tıpkı bir ışık ışınının güneşin bedeni içinde ayrı bir varlık olarak var olamayacağı gibi. Öyleyse, tüm sınırsız ayrıntı ve formlarında Yaratılış’a izin vermek için Aşem, Kendi sonsuz ışığını gizlemek zorundaydı. Tzimtzum olarak bilinen bu gizlenme, olmamızı sağlayan şeydir. Dahası, kendimizi gerçek, sağlam ve evrenimizin merkezi olarak deneyimlememizi sağlar.

Bu Büyük Yalan, yalnızlık ve sağlamlığın bu çekirdek yanılsaması, ayrı ve eşsiz insanlar olarak var olmamızı sağlayan şeydir. Ham, düzeltilmemiş haliyle bizi gerçeklerden ayırır. Ama nihayetinde, duvarların arkasını görmeye, illüzyonu aşmaya ve İlahi Olan’ın benzersiz bir şekilde muhteşem ifadeleri olarak potansiyelimizi gerçekleştirmeye mahkumuz.

Boşluğun Sesi

Yanılsama güçlüdür, ancak tam değildir. Geride kalanların farkındalığından tamamen koparsak, büyük olasılıkla tamamen memnun oluruz. Kendimizi veya varlığımızı sorgulamak için hiçbir neden, sürekli olarak daha fazlasını deneyimleme dürtüsü olmayacaktı.

Ama tamamen kopmadık. Yaratılışın öncesinden gelen Sonsuz ışığın bir parıltısı, bu dünyayı dolaşan herkesi çevreliyor ve içine alıyor. Bu ışık, bize dışarıda başka bir şey olduğu konusunda derin bir his veriyor. Sadece bir şey her zaman gerçek bir şey gibi hissetmez. Genellikle eksik bir şey gibi hisseder – bir boşluk.

Bu boşluk, bu eksiklik bilincimizin kenarında süzülüyor, rahat sağlamlık duygumuzu tehdit ediyor ve beraberinde temel bir özlem getiriyor. iyi, bir şey için. Bir şey daha.

Eksik bir şeyin bu hissi aslında orada olan bir şeyin parıltısıdır, ancak sıradan duyularımız tarafından algılanamayacak kadar büyük ve şaşırtıcıdır. Fakat fiziksel bir dünyadaki fiziksel varlıklar olarak, doğal olarak onunla bu ezoterik şekilde ilişki kurma eğiliminde değiliz. Aslında, fiziksel olmayan, çoğu zaman bizi savunmasız ve rahatsız hissettirir. Dolayısıyla, gözlerimizin bu daha ince ışığa yavaşça uyum sağlamasına izin vermek yerine, deneyimden tamamen kaçınırız veya boşluğu fiziksel şeylerle doldurmaya çalışırız.

Boşluğun ince farkındalığı bizi amansızca bir sonraki zirveye, bir sonraki başarıya, daha heyecan verici ilişkiye, daha büyük, daha gösterişli oyuncağa çekiyor. Tetiklediği duygular – üzüntü, depresyon, anksiyete veya tatminsizlik gibi bizi çok fazla yemeye, çok fazla içmeye, çok çalışmaya, çok fazla harcamaya, çok ihtiyaç duymaya yönlendirir; kısacası, her şeyin tehdit edici asılsızlığıyla yüzleşmekten kaçınmak için ne gerekiyorsa.

Ancak, ne kadar rahatsız edici ve tehdit edici olsa da, rahatsızlıkla yüzleşmeye, koşmayı bırakıp dinlemeye istekliysen, boşluğun sırrını keşfetmeye başlayabilir, senin dışında yatan şeyleri görme ve duyma yeteneğini genişletebilirsin. Normal alan.

Uzun zaman öncesine ait hatıraları ve duyguları harekete geçiren bir şarkı gibi, havada soluk bir şekilde kalan bir parfüm gibi izlenimi kalan güzel bir rüya gibi, boşluğun müziği unutulmuş anıları canlandırabilir ve kalbinizi açabilir. Size nereden geldiğiniz, nereye gideceğiniz ve kim olacağınız hakkında konuşabilir.

Daha Derin Bir Yaşam Seviyesi

İbranice’de, alfabenin her harfinin sayısal eşdeğeri olan bir gematria vardır. Bir kelimenin harfleri sayısal olarak farklı bir kelimenin harflerine denk olduğunda, ikisi arasındaki gizli bir ilişkiye işaret eder.

İbranice boşluk anlamına gelen Challal kelimesinin, hayat anlamına gelen chaim kelimesine tam olarak sayısal olarak eşdeğer olduğunu bilmek büyüleyici.

Mesaj basit. Savunmasızlığı kucaklamaya, kaçmayı bırakmaya ve bunun yerine orada kalmaya ve görme yeteneğinizi genişletmeye istekli olarak, sizden gizlenmiş olanla, en gerçek ve sonsuzca yaşayan parçanızla yeniden bağlantı kurmaya başlayabilirsiniz.

Yatakta Yemek Katı Olma Yanılsamasını Korumak

Çoğu akşam günün işlerini bitirdikten sonra yatağa girip bir kitapla örtülerin altında dinlenerek kendimi ödüllendiriyorum. Güvenli ve rahat, güven verici derecede sağlam ve emniyetli bir his veriyor. Ve rahatlatıcı duyguyu daha da geliştirmek için neredeyse her zaman yanıma biraz yatmadan önce atıştırmalık alırım. Aslında bazen birden fazla alırım.

Bunu yıllardır yapıyorum ve en derinden kökleşmiş alışkanlıklarda olduğu gibi, ona biraz daha bağlı hale geldim.

Geçenlerde vazgeçmeye karar verdim. Yatakta yemek yemeyi bıraktım ve bunu yaparken, rahatlatıcı alışkanlığımın boşluğun sesini örtmek olduğunu keşfettim. Deneyimlemeye başladığım algılar ve hisler illa ki rahat değildi. Aslında, yeni, daha büyük şeyler nadiren öyledir. Ama ödüllendirici ve derinlerdi.

Fiziksel varlıklar olarak, kalıcılık ve istikrar aramaya hazırız. Ama kötü haber, paradoksal haber – fiziksel şeylerin doğası gereği istikrarsız ve süreksiz olmasıdır. Bu gerçekle yüz yüze gelmek korkutucu olabilir. Gerçekten de karanlık ve biçimsiz bir boşluğun üzerinde geziniyormuş gibi hissedebilir. Bu karanlığın, duyularımızın zaptedemeyeceği kadar büyük olan, gerçekten çok daha geniş ve daha parlak bir ışık formu olduğunu hatırlamak önemlidir.

Birçoğumuz hayatımızı onu engellemeye, karanlıktan kaçmaya ya da doğası gereği dengesiz olan şeylere tutunarak istikrar ve sağlamlık yaratmaya çalışarak geçiririz. Ancak bu, karanlığı değiştirmez veya görme kapasitemizi genişletmez. Mücadele ve illüzyon dünyasına hapsolmuş durumdayız. Ama bunun yerine, gözlerimizi yavaş yavaş gizli ışığı görmek, ince müziği duymak için eğitirsek, kendimizi özgür bırakmaya ve bu özgürlüğü kendi yaşamlarımızda ve yaşamlarımızda bir fark yaratmak için kullanmaya başlayabiliriz. çevremizdekilerin.

Yatakta Yemek Yiyor Musunuz?

Yatakta yiyin ya da yemeyin, boşluğun rahatsızlığını engellemek için yaptığınız şeyler olduğundan eminim. Belki yiyorsun, içiyorsun, çalışıyor ya da çok uyuyorsun. Ya da belki çok güçlü fikirlere sahip olmakla, haklı olarak, eleştirerek, suçlayarak veya şikayette bulunarak kendinizi daha büyük ve daha sağlam hissettirerek teselli edersiniz. Belki bir ilişkide kendinizi kaybetmeye çalışırsınız ya da yakın bir ilişkinin getirdiği kırılganlıktan kaçarsınız.

Ne yaparsan yap – ara sıra, sadece yapma. Bunun yerine, şimdiye kadar gördüklerinize meydan okuyan herhangi bir şeye açık olun. O fazladan kurabiye, bir kadeh şarap ya da fikrinizi kanıtlama ihtiyacı olmadan gitmek, size söylemesi gereken önemli bir şeyi olan hisleri veya algıları ortaya çıkarabilir. Koruyucu bir alışkanlıktan vazgeçmek, alışkanlığın neleri örttüğünü görme ve duyma kapasitenizi genişletmenin en güçlü yollarından biridir. Öyleyse dinleyin ve öğrenin ya da daha iyisi, yeni, daha yüksek bir varoluş şeklini yansıtan bir şey yapın.

Belki kendinizi savunmak yerine gerçekten dinlemek için normalde savunma yapacağınız başka birine karşı savunmasız bırakabilirsiniz. Ya da belki de hiçbir şey başarmak zorunda kalmadan çocuklarınızla oturup gözlerine gülümsemek için işten bir saat uzaklaşabilirsiniz. Biraz Tevrat öğrenin, biraz sadaka verin veya kalbinizi Yaratıcınıza açmak için birkaç dakikanızı ayırın. Bu şeyler karanlığa daha fazla İlahi ışık getirir ve günlük yaşamınızda bu ışığı deneyimleme yeteneğinizi genişletir.