Alkol Bir Kişinin Gerekli Büyüme Ağrısını Öldürür

70’lerin başında lisedeyken içki içme yaşı 18 yaşındaydı. Arkadaşlarımın her biri büyük bir içiciydi; Hatta bazıları çalıştığım babamın barında içti. Bu çocukların bu kadar içki tüketebilmesi inanılmazdı. Çocukların bir gecede bir kasa bira içtiğine, diğerlerinin karışık içki sürahisi içtiğine ve diğerlerinin de şişeden içki içtiğine tanık oldum. Ben de ara sıra birkaç bira içerdim, ama gerçek içkim yaklaşık 25 yaşıma kadar başlamadı. Bu arada lisedeki kızlar, büyük içiciler denen adamlara çıldırırdı. Görünüşe göre en güzel kızlar, havaya uçmadan bir sürahi bira içebilen bir adamdan etkilenmişlerdi. Yetmişlerin başında içki içmek yaygın bir yerdi. Sonra aniden alkolle ilgili bir araba enkazında öldürülen bir grup genç hakkında bir şeyler duyarsınız, Bu herkesin bir süre ortalıkta yattığı, içki içmediği veya en azından içip araba kullanmadığı zaman.

Alkolle ilgili bu kazaların bir çoğundan sonra, kanunlar ve cezalar ağırlaştı. Sarhoş bir sürücü nedeniyle çocuklarından birini öldüren anne-babalar, Sarhoş Araba Kullanmaya Karşı Anneler (MADD) grubunu örgütlemeye başladı. Kazalarda arkadaşlarını öldüren öğrenciler, Alkollü Araç Kullanmaya Karşı Öğrenci (SADD) oluşturdu. Alkol etkisi altında araba kullanan kişileri tespit etmek için polis teşkilatları organize edildi ve eğitildi. Belirlenen sürücü kelimesi anlam kazandı. Bu, partide içmeyen ve sarhoş olan herkesi eve götürebilen kişi olmalıydı. Bir partide sarhoş olmak gittikçe daha az moda olmaya başladı ve ağır içki tabu olmaya başladı.

25-35 yaşları arasında yaklaşık 10 yıl ağır içki içtim. Kızım Sarah doğduğunda bırakmaya karar verdim ve bu yüzden tüm alkol tüketimini bıraktım. Bu muhtemelen kendi sağlığım ve çocuklarımın iyiliği için yaptığım en iyi şeydi. Eğer hesabı yaparsan Sarah yakında 17 olacak, neredeyse 17 yıldır içki içmiyorum. Sarah bana birden fazla kez yorum bile yaptı, baba, içmemene çok sevindim. Bazı arkadaşlarının çok içki içen ebeveynlerinin etrafında dolaştı ve hoşlanmadığı bazı davranışlar gördü. Bunu kızımdan duyduğum için çok gurur duydum, ta ki yaklaşık bir hafta önce orada gerçekleşen bir partiden evinin mahzeninde yaklaşık 100 bira kutusu keşfedene kadar. Yemyeşil bir aile olarak benim yerimi alacak mı diye merak etmeye başladım. Ona bira kutuları hakkında sorular sorduğumda dedi ki, Oh evet, baba, onları evine götürür müsün onlardan kurtulmak için? Annem onları kaldırıma koymak istemiyor çünkü kötü görünebileceğini düşünüyor. Ona dedim ki, haklısın, kötü görünüyor, o kutuları nereye koyarsan koy, kötü görünecek. Neden içtiğini sordum. Diye cevap verdi, Bu gevşemenize yardımcı olur. Ne için gevşemişsin? Dedim. Baba utangaçım diyerek diyaloğu bitirdi ve bu benim diğer insanlarla konuşmamı kolaylaştırdı.

Bugün toplumda meydana gelen alkolle ilgili sorunlar, örneğin araba kazalarında öldürülen insanlar gibi veya ağır içki nedeniyle çürümüş bir karaciğer gibi sağlıkla ilgili sorunlar, medya tarafından geniş çapta duyurulmaktadır. Çocuklara içki içip araba kullanamayacakları söylenir. Ama onları durdurmuyor.

Sadece neden içtiğini bulmak için kızımın yorumuna geri dönmem gerekiyor: Baba utangaçım ve diğer insanlarla sohbet etmemi kolaylaştırıyor. Neden yaptığı bu yorum benim için bu kadar rahatsız edici? Çünkü içki utangaçlığına yardımcı oluyorsa, o zaman ne zaman içkisiz insanlarla konuşma becerisini geliştirecek? Gençlerin sosyal olarak yaşadıkları sorunların üstesinden gelmek için içmeyi alışkanlık haline getirmeleri, içmeye başladıkları yaşta duygularının uykuda kalmasına neden olmakta ve duygusal olarak olgunlaşmalarını engellemektedir. İçmek, onların sosyal ve duygusal başa çıkma mekanizmaları haline gelir. Bu gençler, başkalarına yardım etmek için alkol kullanmadan kendi başlarına nasıl etkileşimde bulunacaklarını öğrendiklerinde geçmesi gereken doğal büyüyen ağrıları yaşamazlar. Olgunlaşma sürecinin bir parçası olan doğal büyüme ağrılarından kaçınılmamalı veya alkol kullanımıyla kurtarılmamalıdır, çünkü alkol yalnızca olgunluğu geciktirir veya asla gelişmemesine neden olur.

İçen gençler son derece tek boyutlu hale gelir. İlginç insanlar olmazlar. Çok çeşitli ilgi alanları veya hobiler geliştirmezler. Farklı görünen herhangi biriyle takılma istekleri vardır, bu yüzden konuştukları veya yaptıkları şeyleri gerçekten sınırlarlar. İçmeye başladıkları yaşta oldukları yerde sıkışıp kalırlar. Bütün bunlar bana Robert Bly tarafından okuduğum The Kardeş Society adlı bir kitabı hatırlattı. Bu kitap dikey vizyonu olmayan bir toplumdan bahsediyor. İnsanların sahip olduğu tek bakış yatay olanıdır. Bu, insanların yalnızca yakın görüş alanlarını görebileceği anlamına gelir.

Şimdi bir başka nesil alkol kötüye kullanımından geçerken, alkolün duygusal olarak olgun olmayı öğrenmesi gereken, ancak içmeye devam ederse olmayacak gençlerimiz için gerçekten ne yaptığını anlama zamanı. Bu toplumsal sorunu iletmek için medyaya güvenemeyiz. Başarısız medya, alkol ve uyuşturucu bağımlılığı ile ilgili sorunları olan yıldızlarla ilgili hikayeleri ele alıyor. Gençlerin karşılaştığı şey, bu yıldızların uyuşturucu ve alkol bağımlılığı için bir rehabilitasyon programına girmesi ve ardından mükemmel bir şekilde tedavi edilmiş görünen halka el sallıyor olmasıdır. Verilen tek mesaj, içmenin gerçekten kötü sonuçlarının olmadığıdır.

Sanırım beni en çok rahatsız eden şey, kendi hayatım hakkında yaptığım gözlemler. 25 yaşında ağır bir içiciydim ve neden bu şekilde içtiğimi gerçekten bilmiyordum. Çoğu zaman bir bira içmek için buzdolabına gider ve kendime şu soruyu sorardım, susadım mı yoksa depresyonda mıyım? O zaman gerçekten cevabım yoktu. Şimdi yaptığıma inanıyorum. Gerçek şu ki, kendi tenimde rahat değildim. Sosyal durumlar beni rahatsız etti, birkaç içki hile yaptı ve diğer insanlarla sohbet etme ve bir grup içinde etkileşimde bulunma konusunda daha ustalaştım. 35 yaşındayken kızım Sarah doğdu ve alkolün zararlı etkilerini asla görmemesi için içkiyi bırakmaya karar verdim. Kızım da benim yaptığımla aynı nedenle içmeye başladı ve bu beni sonsuza kadar korkuttu. Sanırım şimdi 53 yaşında, neredeyse 17 yaşında olan kızımla birlikte bazı ağrılarımın artması gerekecek. Keşke bu süreci 30 yıl önce yaşamış olsaydım. Önce kim büyüyecek merak ediyorum, kızım mı ben mi? Zaman gösterecek.