CEO’lar ile iletişim

Bir halkla ilişkiler firmasının Kanadalı CEO’ların iletişime harcadıkları zamanla ilgili bir anket yaptığını görüyorum. Ankete göre, CEO’lar zamanlarının neredeyse yarısını iletişime harcıyor.

Bence CEO’ların iletişime bu kadar fazla zaman ayırmasından etkilenmemiz gerekiyor. Ama açıkçası, bir CEO başka ne yapar? Hem doğrudan hem de dolaylı iletişimi düşünürseniz, bu% 90 gibi olmaz mıydı?

Öyleyse, CEO’lar ne yapar ve bunun ne kadarı şu ya da bu türden iletişimi içerir?

Karar verirler. Ancak onları yapmadan önce, iyi CEO’lar kuruluşlarındaki uzmanlardan bilgi alırlar. Ayrıca gazete ve dergi okuyarak, konferanslara katılarak ve akranlarıyla konuşarak diğer seçenekleri de kontrol edebilirler. Bunların hepsi iletişimi içerir.

Örneğin, bir CEO’nun önemli bir yeni ürün grubu başlatıp başlatmayacağına karar vermesi gerektiğini varsayalım. Bu kararı vermeden önce, CEO’muz satış departmanının kıdemli üyeleriyle görüşmeler yapmış ve onlardan rapor almış olacaktır. Ayrıca, ülkenin önümüzdeki aylarda ve yıllarda ekonomik görünümünü de göz önünde bulunduracak, rakiplerin neler yapabileceği hakkında başkalarıyla konuşacak ve kurumsal finansın Başkan Yardımcısı ile finansal sonuçları gözden geçirecek.

Her şey bilgi toplamak, damıtmak ve iletmekle ilgili: iletişim dediğimiz şey.

Başka bir CEO fonksiyonuna dönersek, organizasyon için yeni bir gelecek tasavvur etmeye ve buna dayalı bir strateji geliştirmeye ne dersiniz? Yine, iletişim karışımdan çıkarılamaz.

Sonuçta, havadan bir vizyon seçemezsiniz. Bilgi, bilgi ve içgörü ile birleştirilen yansıtıcı düşüncenin sonucudur. Bunların hepsi iletişimden kaynaklanıyor.

Ve genellikle bir vizyon ortaya çıkmadan önce bir kaleideskop etkisi vardır. Sonunda yeni ve ümit verici bir model ortaya çıkana kadar, her türden bilgi, tıpkı bir kurutucudaki giysiler gibi zihinde sürekli olarak yuvarlanır.

Örneğin, bir İnsan Kaynaklarından Sorumlu Başkan Yardımcısının İcra Kurulu Başkanlığına yeni atandığını ve yönetim kurulunun şirkete kendi benzersiz damgasını koymasını beklediğini açıkça belirttiğini varsayalım.

Ofisine çekilebilir ve yeni bir yön düşünmek için içeride çok zaman geçirebilir. Ancak, geri çekilmek yerine ulaşması çok daha muhtemeldir. Ön saflardaki personelle ve yöneticilerle konuşacak. Kitaplarda ve dergilerde bulabileceği her şeyi okuyacaktır.

Bu bilgi zihnine akarken – iletişim süreci hayal gücünü ve bilgisini zenginleştirirken – olasılıkları hayal etmeye başlayacaktır. Bazıları diğerlerinden daha umut verici olacak ve onlar hakkında organizasyondaki diğerleriyle konuşacak. Sonunda, en umut verici vizyon hakkında bir tür fikir birliği ortaya çıkacaktır.

Bunlar CEO’ların çalışmalarından sadece birkaç örnek, ancak% 50 rakamı hakkında neden şüpheci olduğumu anlayabilirsiniz: Bir CEO’nun işi hakkında bir tür iletişim içermeyen pek bir şey yok.

Özetle, CEO’lar iletişimden daha fazlasını yapabilir, ancak yaptıkları neredeyse her şey, organizasyon içindeki ve dışındaki iletişim süreçlerinden etkilenecek veya etkilenecektir.