Almanya’da Sağlık Sigortası

Almanya’da ikamet edenlerin yaklaşık yüzde 87’si yasal sağlık sigortasına, yani GKV’ye sahip. Mayıs 2005 itibariyle GKV, üyelerinden prim toplamak ve müzakere edilen anlaşmalara göre sağlık hizmeti sağlayıcılarına ödeme yapmak için 321 kar amacı gütmeyen hastalık fonuna güveniyordu. Başta memurlar ve serbest meslek sahipleri olmak üzere bu şekilde sigortalı olmayanlar, kar amaçlı özel sigorta yoluyla sağlık hizmeti alırlar.

Alman nüfusunun yüzde 0,3’ünün (yaklaşık 250.000 kişi) sağlık sigortası olmadığı tahmin ediliyor. Bazıları o kadar zengin ki buna ihtiyaçları yok ama çoğu yoksul ve sosyal yardım yoluyla sağlık hizmeti alıyor.

Yasal sağlık sigortası

Üç farklı hastalık fonu kategorisi vardır: birincil fonlar, ikame fonlar ve “özel” fonlar. Bazı işçilerin birincil fonlara üye olması gerekir, örn. gelir tavanından daha az kazanıyorlarsa (2006: aylık 3,937,50 Avro / yıllık 47,250,00 Avro). Bu tavandan daha fazla kazananlar gönüllülük esasına göre üye olabilir veya fon seçimi olabilir. Bazıları, örneğin meslekleri (şirket bazlı fonlar) veya ikamet ettikleri yer (yerel hastalık fonları) nedeniyle otomatik olarak belirli bir fonun üyesi olur. Bazı meslekler kendi “özel” fonlarına sahiptir, ör. çiftçiler veya denizciler.

İkame fonlar ikiye ayrılır: hem beyaz yakalılara hem de gelir tavanından daha fazla kazanan mavi yakalı işçilere sağlık sigortası sağlarlar. Üyelik isteğe bağlıdır.

Hem işverenler hem de çalışanlar, üye primlerinin yarısını öderler; bu, 2006 yılında bir işçinin brüt kazancının katkı payı değerlendirme tavanına kadar ortalama yüzde 13 ila 14’ü arasındadır (2006: aylık 3.562.50 EUR / EUR 42.750.00 p.a.). Primler riskten çok kazanca göre belirlenir ve ilgili üyenin medeni durumundan, aile büyüklüğünden veya sağlığından etkilenmez. Primler, belirli bir fondaki aynı kazançlı tüm üyeler için aynıdır.

Özel sağlık sigortası

Almanya’da ikamet edenlerin yaklaşık yüzde on biri, kâr amaçlı yaklaşık 40 sigorta şirketi tarafından sağlanan özel sağlık sigortası için ödeme yapıyor. Özel sigortayı seçenlerin çoğu, sağlık faturalarının devlet tarafından karşılanmayan yüzdesini güvence altına almak isteyen memurlardır. Bazı hastalık fonu üyeleri, hastanede iken özel bir oda veya doktor seçimi gibi ekstraları karşılamak için ek özel sigorta satın alır. Aksi takdirde, kamuya ve özel sigortalıya sağlanan tıbbi bakım aynıdır. Her iki durumda da aynı tıbbi tesisler kullanılır. Gelir tavanının üzerinde kazanç elde eden serbest meslek sahipleri özel sigortaya sahip olmalıdır. Özel bir sigorta şirketi için terk eden bir hastalık fonu üyelerinin kamu sigortasına dönmesine izin verilmez.

Yasal sağlık sigortasının aksine, özel sigorta primleri üyenin yaşına, cinsiyetine, mesleğine ve sağlık durumuna, yani bireysel riske bağlıdır. Özel sigorta şirketleri, sağlık hizmeti sağlayıcılarına birincil hastalık fonları tarafından ödenen miktarın yaklaşık iki katı ödeme yapsa da, özel sigorta, özellikle bakmakla yükümlü olduğu kişiler olmayan daha genç sigortalılar için yasal sağlık sigortasından daha ucuzdur. Hastalık fonu üyelerinde olduğu gibi, özel sigortası olan çalışanların primlerinin yarısı işverenleri tarafından ödeniyor.