Televizyonun Kısa Tarihi

Televizyonla ilgili en sık sorulan sorulardan biri, “ Uzaktan kumanda nerede? ” Dir. İlk basit televizyon (televizyonlar) 1928’de yapıldığında uzaktan kumandayla gelmedi. Harikanın tamamı bir diskten, bir ışıktan (görüntülerin turuncu görünmesine neden olan) ve ılımlı bir elektrik ihtiyacından oluşuyordu.

1930’larda televizyonlar (televizyonlar) tüm elektrikli bileşenlere dönüştü. Tipik ekran yaklaşık 6X8 inçti ve genellikle çok daha büyük bir kabine monte edildi. 1930’ların sonlarına doğru televizyonlar, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa ve Sovyetler Birliği’ndeki birçok üretici tarafından yapıldı.

İkinci Dünya Savaşı, bu teknolojiyi gerekli askeri iletişime çevirirken eğlence amaçlı televizyon ilerlemesini yavaşlattı. Birçok iletişim cihazı televizyon kablosu kullanılarak erişilebilir hale getirildi. Viet Nam Savaşı’ndan farklı olarak siviller, yapılan savaşları izleyemediler ve radyo, haber ve eğlence için hala çok aranıyordu.

1945’e gelindiğinde, birçok Amerikan ailesi savaştan yeterince sıkıntı çektiklerine inandılar ve kendilerini televizyonlarla (televizyonlar) ödüllendirdiler. Resimler önceki televizyonlardan daha kaliteli ve yalnızca siyah beyazdı. Haber dışındaki programlamalar tutuldu ve yavaş yavaş oyun şovları, spor ve diğer ilgi çekici programlar sunuldu.

Teknik olarak renkli programlar üretme yeteneği 1940’ların sonlarında ortaya çıktı, ancak 1960’ların ortalarında büyük yayıncılar programlarını renkli üretmeye başladılar. İlk renkli televizyonlar tam renk replikasyonu sağlamıyordu. Çoğu zaman, televizyondaki ‘ton’ kadranı değiştirilerek düzeltilebilen doğal olmayan renk tonu fark edildi.

John F. Kennedy’nin görevini hatırlayacak kadar yaşlı olanlar için, onun eyalette yattığını, cenazesini ve cenazesini de büyük yayın istasyonlarında gösterilenleri hatırlayacağız. Bu, Amerika Birleşik Devletleri’nin her yerinden insanlar tarafından televizyonda (televizyonda) izlenebilecek Amerikan tarihindeki ilk büyük olaydı. Kilometrelerce ayrılığa rağmen, ABD’deki insanlar bu yeni teknoloji sayesinde birbirlerine daha bağlı hissettiler.

1970’ler, televizyon alımlarında en büyük artışı beraberinde getirdi. Büyük cihaz mağazalarında (Sears ve diğerleri) sergilenen televizyon bankaları vardı. Gündüz televizyonu ve ‘Pembe Dizi’ birçok evde oturan annenin favorisi oldu. Oyun şovları, bizi John Waynne, Robert Young, “Beaver Cleaver” ve çok daha fazlası gibi favorilerle tanıştıran filmlerde olduğu gibi daha bol hale geldi. Bunlar, tacizden yoksun, hayırsever dilden, tartışmalardan ve günümüzün evlerinde ve toplumlarında kanıtlanmış diğer davranışlardan daha az pastoral ailelerdi. Televizyon reklamları, daha önce icat edilen ve Barbie ve Ken bebeklerine, konuşan ayılara, daha sofistike bisikletlere ve arabalara ve benzerlerine inandıran çocukluk ‘araçlarını’ değiştirdi.

Uydular, 1980’lerin ortalarında televizyondaki (televizyon kanalları) başka değişiklikleri etkiledi. İzleme için ödeme programlaması, programlamanın şifrelenmesi ve kablo yoluyla iletilmesi ve yalnızca bu tür programları izlemek için ek donanıma sahip olan izleyiciler için mümkün hale geldi.

Günümüzde dijital ve uydu televizyonu (televizyonlar) izleyiciye en net görüntüleri sunar ve aralarından seçim yapabileceği birkaç yüz kanal sağlar. Televizyonlar, büyük dolaplardaki 6×8 resim tüplerinden kaidelerin üzerinde duran ince enstrümanlara dönüştü. Büyük ekran televizyon, oturma odasındaki futbolcuların ve doğrudan izleyiciye giden canavar kamyonların görüntüsünü verir. Günümüzde televizyona cep telefonunun yanı sıra bir kişinin bilgisayarından da erişilebilir.

Televizyon teknolojisindeki değişiklikleri araştırırsam bir kristal kürede ne göreceğimi hayal edemiyorum, ancak her gün iyileştirmelerin ve yenilikçi kavramların keşfedildiğini biliyorum.