Takımlar seçildi ve dizilişler açıklandı. Üçüncü vuruş yapıyordum. Vurmak için sabırsızlanıyordum. Bana vurmak, bant kurdu olan şişman bir adam için yemek yemek gibiydi. Deneyim için yaşadım. Vuruştan önce vurulacağımı biliyordum. Çok genç ve ukala idim! Takımımdaki ilk iki adam atış yaptıktan sonra, Babe Ruth kadar kendimden emin bir şekilde tabağa doğru yürüdüm – 1934 Dünya Serisi’nin ünlü home run’unu çağırdığında orta sahayı göstererek. Donnie’yi karıştırıp küçümseyerek, o hapı tokatlamaya kararlıydım. İlk adım yüksek ve sıkı bir fastball’du.
Vurucu kutusundan çıktım ve Donnie’ye baktım. Bir sonraki teklifi için hızlı topu düşünüyordum. Haklıydım Top çok büyük geldi. Topun üzerindeki kırmızı dikişleri görebiliyordum. Boom! Yarasadaki o gerçek tatlı noktaya bağlandım. Tüm vurucular bu sesi sever. Kulağa çok sağlam gelen çatlak. Sürahi bu sesi duyduklarında başlarını sallar. Bir arkalıktaki tebeşir darbesi gibi, ondan nefret ediyorlar. Top sopamdan fırladı ve sol ve orta saha oyuncularının kafalarının üzerinden geçti. Bir buçuk atıştı. Üsleri yuvarlarken bir an lise koçu Bay Ginsburg beni üslerin etrafında izliyordu. Bu Major League meselesiydi.
Birkaç vuruş sonra …..
Donnie’ye bakarken, ikinci kez sopaya gittiğimde onun ne kadar kararlı göründüğünü düşündüm. Kaşları kıvrılmıştı ve gözleri dik dik bakıyordu. İlk başta bir koşucu ile gergin bir yerden atıyordu. Bacağı eve doğru süzüldü, kolu yukarı kaldırdı, topu bana fırlattı. Ne tür bir adım attığını bilmiyorum. Bildiğim tek şey, sol saha çizgisinin aşağısındaki üçüncü kalenin yaklaşık 15 fit üzerinden bir rokete çarptığım. Top yuvarlanıp yuvarlanırken, sanki bir hayvan tarafından kovalanıyormuşum gibi üslerin etrafında koşturdum. Koşarken kafamda ev tabağı gördüm. İkinci aşamayı geçerken yine Koç Ginsburg’un dış saha oyuncularının topun peşinden koştuğunu izlediğini gördüm. Otorite ile üçüncü üsse vurdum ve yarasalarda ikide ikinci tur atıcım için eve döndüm. Takım arkadaşlarım beni tebrik etti. Standlar yine uğultu yapıyordu. Arkadaşlarımın yüzlerinde büyük gülümsemeler ile bir aşağı bir yukarı zıpladığını hatırlıyorum.
Kendimi harika hissettim. Vuruşa iki kez. Lise yıldız atıcımıza karşı iki home run. Bu oyun bir fantezi beyzbol hayalinin gerçekleşmesiydi. Ben Babe Ruth’dum, Lou Gehrig ve Willie Mays o gün bir araya geldi.
Beyzbol hakkında okumaktan hoşlanacağını düşündüğünüz herkese bunu iletmekten çekinmeyin.
GIPHY App Key not set. Please check settings