Podyumda, çekici, orta yaşlı, orta boylu bir kadın duruyordu. Bana baktı, gülümsedi ve dersine devam etti. Benimle. Bize olayları gerçekleşmeden önce görme yeteneğinden ve insanlara okuma denen şeyleri nasıl verebildiğinden bahsetti.
Görme yeteneği ile doğduğunu, her insanın aynı yetenekleri geliştirme yeteneğine sahip olduğunu açıkladı. Tanrı’dan, meleklerden ve ruhlardan, farklı boyutlardan ve farklı dünyalardan bahsetti. Bize doğal yeteneklerini göstermeye karar verdiğinde bütün sabahı boşa harcadığımı düşünmeye başlamıştım.
Seyircilerden birinin onu daha önce görüp görmediğini veya tanıştığını sordu. Odanın arkasından başlayarak rastgele insanları işaret etti ve onlara kendilerinden ve hayatlarından biraz bahsetti. Özellikle gergin bir kadına, “Arkadaşınız Elizabeth yakında evlenecek ve bölgeden taşınacak. Hasta annesi için o kadar endişeli ki, ona verebileceğiniz tüm desteğe ihtiyacı var. Ne demek istediğimi anlıyor musun? Kadın tek kelimeyle şaşkına döndü. Evet! Evet! Bu çok doğru, kekeledi.
Birkaç okumadan sonra orta sıralarda bir yerde uzun, karanlık bir adama döndü. Başlamak üzere olduğunuz kamyonculuk işi muazzam bir başarıya dönüşecek, dedi. Bununla birlikte, partnerinizden sakallı ve komik şapkalı kısa olana dikkat edin. Şirketin kontrolünü sizden almaya çalışacaktır. Neden bahsettiğimi anlıyor musun?
Bu harika, dedi adam, Kesinlikle harika.
Benim kamyonculuk işimi ve ortaklarımı bilmenin hiçbir yolu yok ve o şaşkınlıkla başını sallamaya devam etti.
Bu zamana kadar, sıramın olasılığından çok heyecanlanıyordum. June birkaç kişiyi işaret etti ve her birine bazı önemli bilgiler verdi, ancak beni tamamen görmezden geldi. Belki de, geç kaldığım için beni bir ceza olarak görmezden geliyordu, paranoyayla düşündüm ama sebebinin bu olamayacağını biliyordum.
Sonunda, uzun süredir konuştuğu için, birinin ona bir bardak su getirip getiremeyeceğini sordu. İşte fark edilmek için fırsatımdı. Yukarı atladım ve koridordaki çeşmeye koştum. Bir kağıt bardak kullanarak aceleyle June’a biraz su getirdim. Şüphesiz şimdi beni fark eder ve bana geleceğim hakkında bir şeyler söylerdi. Yine yanılmışım. Bana tek kelime söylemedi.
Ders sona erdiğinde, gittikçe daha üzgün bir şekilde orada oturdum. Herkese geldiği için teşekkür ettikten sonra bana baktı ve “ Genç adam, sonra görüşürüz. Size söylemem gerekenler buradaki kimse tarafından anlaşılmayacak, en azından sizin tarafınızdan. Şaşırdım ama onunla özel olarak konuşma şansı bulduğum için mutlu oldum.
GIPHY App Key not set. Please check settings