Peygamber Muhammed’in İslam’ın takipçilerini tek bir ekonomik ve politik grupta bir araya getirdiği geçen yılın zamanlarında, insanlar geçim kaynaklarını kabileleriyle ilişkilendirdiler. Satın alma, satma, para kazanma, ağırlıklı olarak kabilenin gelişmesi ve hakim olması gereken ideoloji aracılığıyla gerçekleştirildi. İslam daha önemli hale geldikçe, diğer varlıkların ihtiyaçlarına yönelik herhangi bir değerlendirmenin yerini aldığı aşikardı. İslam, ekonomik faaliyetin yeni standardı haline geldi. Müslüman dünyanın sınırları arttıkça ekonomik gücü de arttı. Sonunda, dünyadaki en güçlü varlık oldu.
Modern zamanlarda Müslüman ülkeler büyük bir yoksulluk içinde yaşıyor. Bulunacak çok sayıda varlıklı cep olmasına rağmen, büyük çoğunluk çocuklarını beslemek veya gerekli altyapı iyileştirmelerini yapmakta zorlanıyor. Bu neden böyle? Sebepler, milliyetçiliklerin İslam’dan üstün olduğu varsayımında yatmaktadır. İslamlarda geçmişte ülke ve ulusal para kavramı yoktu. Bunun yerine her şehir, Müslüman dünyasının kolektifinde yaşayan ve çalışan küçük bir devlet olarak görülüyordu. O zamanlar kavram devrimciydi ve pek çok ekonomik değişikliğe yol açtı. Hristiyan dünyası, yerel ekonomilerindeki ekonomik tahliyeyi daha da artırarak hâlâ birbirleriyle tartışıyor ve savaşıyorlardı. Bu nedenle Müslümanlara karşı etkin bir şekilde rekabet edemezlerdi. Müslümanlar, iç çekişmeleri azaltmada büyük adımlar atan merkezi bir otoriteye sahipti. Bu nedenle, harekete geçtiklerinde bunu tek tip bir şekilde yapabilirlerdi.
Bugün durum tersine döndü. Avrupa’nın zengin ülkeleri, ekonomik anlaşmalar ve askeri işbirliği açısından bir araya geldi. Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği ve FTAA bu ortak çabanın örnekleridir. Bu birlikte çalışma ruhu, bu daha büyük kuruluşlardan birini hakemlik yapmak için kullanmaları sayesinde sahip oldukları iç yapıları hafifletir. Müslüman dünyası, dehşete düşerek, kendisini iç çekişmeye ve birbirinin aktif olarak altını oymaya indirgedi.
Müslümanların talihsizliğini tersine çevirmenin tek yolu, iş görme biçimimizi tamamen değiştirmektir. İslami adalet, sıkı çalışma ve kolektif çaba ilkelerinin gelişmesi gerekiyor. Milliyetçilik kavramı modası geçmiş olarak görülmeli ve onun yerini tekil Ümmet (cemaat) kavramı almalıdır. İnsanlar birlikte çalışarak, bilgi ve doğal kaynaklar açısından kullanılmayan servetlerini, herkesin iyiliği için bir şeyler geliştirmek için kullanabilir. Daha güvenli bir gıda kaynağı isteyen Suudi Arabistan gibi ülkeler, verimli topraklara sahip ancak sermaye zenginliği az olan ülkelere yatırım yapabilir. Ülkeler arasındaki ticaret engelleri, kolay mal ve para akışının mümkün olmasını sağlamak için azaltılabilir. Liderlik, sadece kendi uluslarının değil, komşularının da yaşayabilirliğinin artmasından sorumlu tutulabilir.
Esasen, anlamlı bir reform yapılacaksa, tek bir Müslüman para biriminin ve hükümet organının teşviki gereklidir. Yapısal hükümet organı, Avrupa Birliği’nde bulunanlara çok benzer, ancak önemli İslami gelişmelerle. Bireysel ve ulusal gündemlere tam ağırlık verilmeyecek ve ekonomik gelişmeler yolsuzluğa tabi olmayacak. Müslüman dünyasında gelişen bu sorunların bazılarının çözülmesine yardımcı olacak iç kontrolün geliştirilmesi gerekecekti.
GIPHY App Key not set. Please check settings