Demokratlar Savaşı Neden Finanse Etmelidir?

Demokratlar, Senato Çoğunluk Lideri Harry Reids’in, en azından Eylül 2008’e kadar askerlerimizin geri çekilmesi için bazı kriterler olmaksızın, partinin Irak’taki savaş için herhangi bir fon sağlamayı reddedeceği konusunda ısrar etmeleri durumunda büyük bir hata yapacaklar.

Elbette, herkesin bildiği gibi, Amerikan halkı, Irak’taki savaş için başarı ölçütlerine ulaşılamadığında, savaş için fonların kesilmesi fikrini oldukça güçlü bir şekilde destekliyor. Ve bu noktada, Irak’taki çabalarımızın ya sahadaki durumu istikrara kavuşturma ya da siyasi uzlaşma zemini sağlama konusundaki başarısızlığı göz önüne alındığında, bu benim paylaştığım tamamen anlaşılabilir bir tepkidir. sadece yanlış yargı. Beklendiği gibi, Başkan Bush bir zaman çizelgesi belirleyen Demokratlar yasasını veto ederse, kaçınılmaz olarak bir çıkmaz ortaya çıkacaktır. Başkan Bush, zaten yapmaya başladığı gibi, Amerikan askerlerinin riske girdiğini ve askeri kampanyanın tehlikeye atıldığını iddia edecek. Demokratların hem savaş çabalarını hem de ulusal güvenliği baltaladığını iddia edecek. İyi niyetle müzakere etmeme, Demokratların askerlerimizi koruma ve doğru olanı yapma taahhüdünden yoksun olduğunu kanıtlayacaktır.

Kısa vadede başkanların argümanları çürütülebilirken, uzun vadede Demokratlar için gerçek sorunlar ortaya çıkıyor. Parti, savaş için fon sağlamaya devam etme konusunda uzlaşmazsa ve konuyu tartışmak için cumhurbaşkanıyla görüşmeyi bile reddederse, Cumhuriyetçilere 2008 seçim gününe kadar kendilerine karşı kullanılabilecek bir konu sunarlar.

Demokratlara ileriye dönük en büyük umudu sunan, sadece savaşa fon sağlayan sözde temiz yasa tasarısıdır. Demokratlar, Beyaz Saray’la uzlaşarak, büyük ölçüde cumhurbaşkanlarının şartlarına bağlı olsa bile, oylarını değiştiren seçmenlerle yüksek zemini koruyabilecekler. Aynı zamanda, Demokratların savaşın kovuşturulmasını siyasi uzlaşmayı teşvik etmedikleri, mezhepsel şiddeti sona erdirmedikleri ve petrol gelirinin adil bir şekilde dağıtılmasını sağlayamadıkları için eleştirmeye devam etmeleri gerektiğine inanmak için her türlü neden vardır. Senatör Carl Levin’in önerdiği gibi, Başkan’a şu anda aradığı fonu vermeliler, böylece Demokratların savaş çabalarını baltaladığına dair hiçbir iddia olamaz.

Ne yazık ki en olası sonuç, savaşın kötü gitmeye devam edecek olmasıdır. Ve bu Amerika Birleşik Devletleri ve birliklerimiz için çok kötü bir sonuç olsa da, Cumhuriyetçilerin Demokratlara karşı sahip oldukları tek güçlü argümanı ortadan kaldıracak: çok partizanlar, uzlaşmaya isteksizler ve ulusal güvenliği tehlikeye atmışlar.

İçiniz rahat olsun, Amerikan halkının bu çatışmaya olan iştahı, sınırlarının çok ötesinde. Demokratlar, hiçbir koşul olmaksızın savaşa finansman sağlamaya çalışarak, Cumhuriyetçilerin Amerikan halkını Bush yönetiminin başarısız politikalarından uzaklaştırmasına izin vermeyecekler. Elbette, işler sahada daha iyiye gitmezse, Cumhuriyetçilerin de Beyaz Saray hattından ayrılmaya başlaması sadece bir zaman meselesidir. Ve bu zaman meselesi yıllarla değil aylarla ölçülür.

Demokratlar, Başkomutan ile karşı karşıya gelme riskini almak yerine, Beyaz Saray’ın savaş çabası için aradığı finansmanı sağlamalı ve savaşı sonuçlandırmak için belirli bir zaman çizelgesine bağlılıklarını hiçbir şekilde terk etmediklerini açıkça belirtmelidir. çaba ve yol boyunca ulaşılması gereken başarı kriterleri.