Başkanlar Günü Üç Büyükleri Onurlandırmayı Unutmayalım

Ticaret hiçbir zaman kongre ile çelişmemeli, hatta onunla yan yana getirilmemiştir. Ama görünüşe göre Başkanlar Günü, diğer özel bayramlar gibi tüm etin yolundan gitti. Çocukken bile bir Kurtarıcı’nın Doğumu’nun, hediyelerle gelen şişman, küçük, yardımsever bir adam nosyonuyla nasıl geçilebileceğini sorguladığımı hatırlıyorum. Yükselen bir Kurtarıcı’nın kutlaması, yumurtalı bir tavşanla nasıl değiştirildi? Eskisini sarhoş bir sersemle bitirerek yeni bir yıl umutları nasıl ortaya çıkıyor? Bu soruların üzerinde düşünmek kadar cevaplanmasına gerek yok. Cevaplar büyük ölçüde anlaşıldı, guguklu davranışımızdan nasıl geri çekileceğimizi bilmek öyle değil.

George Washington, kendi zamanında hayal bile edemeyeceği bir icat üzerinde anlaşmalar yaparak, bu ülkenin kuruluşundaki çalışmalarını onurlandırmanın bir yolunu bulduğumuza sevinir mi? Belki de Lincoln’ün en azından onun adını taşıyan bir arabaya sahip olması onu hayal kırıklığına uğratabilir. Peki yeni Dodge George Washington dört tekerlekten çekişli SUV nerede?

Lincoln birçok şeyle tanınıyordu, ancak hiçbiri otomobil satışına uzaktan bağlanamazdı. Otomobiller ona nasıl bağlandı? Lincoln Kıta Avrupası filosunun, Lincoln’ün hepimize bıraktığı büyük karakter ve mirasla marjinal olarak bile kıyaslanamayacağını kimse fark etmedi mi?

Lincoln, istihbarat, vatanseverlik, Hıristiyanlık ve sağlam bir güvenin, mevcut tüm zorluklarımızı en iyi şekilde ayarlamaya hâlâ yetkin olduğunu söyledi. Hatalı mıydı yoksa bir arabaya iyi bir satışla ilgili kısmı eklemeyi mi unuttu?

Lincoln’ün bir insandan çok bir ruha benzediği söylendi. O, konuşmalarında Tanrı’yı ​​kullanmaktan korkmayan tek başkandı, aynı zamanda İsa Mesih’e de atıfta bulundu. Hayatındaki birçok başarısızlıkla tanınıyordu. Hepsi onu başkanlığından bile daha fazlası olan ama sendikanın kendisinin korunması olan tek büyük başarıya hazırlıyor gibiydi.

Lincolns’un sıcak bir durumu etkisiz hale getirme ve uyumsuzluk olduğu yerde barış ve uyum sağlama yeteneği iyi biliniyordu. Daha düşük ev kalitesi, raylı çitler yapmak için kütükleri bölme yeteneği olabilir ve bu konuda çok iyiydi. Daha az bilinen bir yetenek, banjo toplayıp eski halk şarkılarını söylemekti. Bu eğilimler bile, hareket eden bir insan arabasının satışı için havlayan havlamaya benzeyen bir şey olarak düşünülemez.

Gramer okulu günlerimde, Lincoln’ün kendisine çok fazla para kazandıran tüccara beş mil geri nasıl yürüdüğünün hikayesi anlatıldı. Bir kuruş geri verdi. Süpermarket katlarında ve otoparklarda gördüğüm kuruşlara bakılırsa, insanların bugün bir kuruş almak için eğilmeye zahmet etmeyeceğini söylüyorum. Bazıları bu hikayenin hiç doğru olmayabileceğini söylüyor. Biri bu şekilde yapmış olsaydı, muhtemelen Abraham Lincoln olurdu diyorum.

Günümüz okullarında iyi bir öğrenci olmak alay ediliyor. Nazik olmaya çalışmak, ekstrem sporlar ve kanlı kavgalar diyarındaki zayıflık olarak düşünülür. Ve karakterleri ve eylemleri efsanevi olan eski ünlü adamlar, bizim kayıtsızlığımıza hakaret ediyor.

Detroit’teki en son şeylerin süper satışı ile herhangi bir şekilde onların yerine geçecek veya onların yerine geçecek son hakaret mi? Hem uygulamada hem de akademi salonlarında cumhurbaşkanlarına kayıtsız kalmamızdan belki de Lincoln’ün uyarılarına kulak vermeliyiz: Bir nesilde okul odası felsefesi bir sonraki nesilde hükümet felsefesi olacak.