Aldatıcı Teşhis

Aldatıcı Teşhis: Günah Hastalık Olarak Adlandırıldığında adlı kitap, Hıristiyan evanjeliklerin günahı nasıl gördükleri ve günahla nasıl başa çıktıklarındaki büyük değişimi araştırıyor. Yazarlar, Dr. David Tyler ve Dr. Kurt Grady, Kilise’nin günahkar ve sapkın davranışları günah olarak adlandırmayı bıraktığına ve 1960’ların ortalarından itibaren buna hastalık demeye başladığına inanıyorlar. Havari Paul’un yazdığı cinsel günahkar, seks bağımlısı oldu. Hırsız kleptomanik oldu. Sarhoş alkolik oldu. İsyankar çocuk Muhalif Meydan Okuma Bozukluğuna yakalandı. Kocanın çalışmayacağı, kadının evde kalmayacağı ve çocukların itaat etmeyeceği bir aile artık günah sayılmaz; işlevsizdir. Yalancı, zorlayıcı bir yalancı oldu. Kumarbaz, kompulsif bir kumarbaz oldu. Ahlaksızlık, duygusallık, putperestlik, büyücülük, düşmanlıklar, çekişme, kıskançlık, öfke patlamaları, anlaşmazlıklar, ihtilaflar, hizipler, kıskançlık, sarhoşluk, atılganlık (Galatyalılar 5: 19-21) olan bedenin eylemlerinin tümü kullanılarak yeniden tanımlandı. psikopatolojik kelimeler.

Tyler ve Grady, bugün evanjelizm manzarasının çok rahatsız edici olduğuna inanıyor. Hıristiyanlar İncil’e olan bağlılıklarını bir kenara attılar ve psikolojiyi kucakladılar. İncil tanımları ve kategorileri değişti ve Kilise içinde yeni bir sözcük dağarcığı ortaya çıktı. Bir zamanlar günahkar kabul edilen davranışlar ve tutumlar dramatik bir değişim geçirdi. Günah hastalık olarak adlandırılır ve günahı itiraf etmek, hastalıktan kurtulmakla değiştirilmiştir. Günah kelimesi kelime dağarcığımızdan neredeyse kayboldu. Bu nedenle, Müjde’nin inanmayan bir kişiye etkisi daha az belirgindir ve inanlı için aşamalı kutsallaştırma ihtiyacı en aza indirilir. Günahı başka bir adla çağırarak kendimizi daha iyi hissettirmeye çalışsak da, her zaman oradadır. Asla tamamen kaybolmaz.

Aldatıcı Teşhis, 1946’da federal hükümetin Amerikalıların akıl sağlığını geliştirme sorumluluğunu üstlendiğini iddia ediyor. Bazı girişimler arasında Ulusal Akıl Sağlığı Yasası (1946), Ulusal Akıl Sağlığı Enstitüsü (1949), Ulusal Akıl Sağlığı Çalışma Yasası (1955) ve Akıl Hastalıkları ve Sağlığı Ortak Komisyonu’nun oluşturulması (1955) yer aldı. Amerikan toplumunun, yeni akıl sağlığı merkezlerinin inşası, eğitim programlarının dahil edilmesi ve akıl sağlığı ilkelerini yayan sayısız yerle dramatik bir şekilde değişeceğine inanılıyordu. 5 Şubat 1963’te Başkan John F. Kennedy, ruh sağlığı üzerine ulusal bir konuşma yaptı. Akıl sağlığından ulusların bir numaralı sağlık sorunu olarak bahsetti. Akıl sağlığı kriziyle yüzleşmek için Kennedy, 31 Ekim 1963’te Toplum Ruh Sağlığı Merkezleri Yasasını imzaladı. Bu, Federal Hükümete Amerika’nın hastalığına ve günah hastalığını çağırmasına destek verdi. 1977’de Başkan Jimmy Carter, Ruh Sağlığı Komisyonu’nu organize etti. Ajans, ulusların ruh sağlığı durumunu inceledi ve tüm Amerikalıların dörtte birinin akıl sağlığı hizmetlerine ihtiyacı olduğu sonucuna vardı. 1980’lerde on iki aşamalı programların patlaması, bir tane isteyen hemen hemen herkes için bir hastalık etiketi sağladı. Televizyon talk şovları, hastalık modelinin başarısına ve büyümesine katkıda bulundu ve katkıda bulundu. Donahue’den Oprah’a, sıradan sıradan insanlar ve ünlüler benzer şekilde karşılıklı bağımlılık ve diğer bağımlılıklar, bozukluklar ve dürtülerle ilgili yürek burkan hikayelerini anlatıyorlar. Toplumun hiçbir kesimi muaf tutulmadı. Ulusal Depresyon Tarama Günü, Ulusal Anksiyete Bozukluğu Günü ve Ulusal Yeme Bozuklukları Farkındalık Haftası gibi tedavi tatilleri oluşturuldu. Yerel alışveriş merkezleri, bu özel günlerde insanlara teşhis konulabilecek ve hastalıkları hakkında daha fazla bilgi edinebilecekleri uygun bir mekan sağladı. Alışveriş merkezlerine gidemeyecek kadar meşgul olanlar için, zihinsel sağlık eğitimi ve erken teşhis ve müdahale için tarama programı çevrimiçi olarak veya telefonla sağlandı.

Deceptive Diagnosis’in yazarları, bir kişi fiziksel olarak hasta olmasına rağmen ahlaki açıdan iyi olduğunu düşünürse tövbe etmeyeceğine inanır. Kişinin kötü davranışı bir hastalıksa, arınmak için Mesih’e gitmeyecektir. Öte yandan, günahkar davranış, günah olarak adlandırılmaya karar verilirse, gerçeklik algısında büyük bir değişiklik yapmış demektir. Savurgan oğul gibi, kendisinde bir sorun olduğunu kabul etti. Günahın itirafı, bir taraftan sorumluluk gerektirir.
Tyler ve Grady, Evanjelikalizmin modern psikolojinin öğretilerini tanıtarak kapılarını bir Truva atına açtığına inanıyor. Bazı Hristiyan psikologlar o kadar sevildi ki onları eleştirmek neredeyse İncil’in kendisini eleştirmek olur. Niyetleri iyi olsa da mesele niyet değildir. Sorun, günümüz Hıristiyanlarının erkeklerin fikirlerini İncil ile karıştırıp karıştırmadığıdır. Şaşırtıcı bir şekilde, pek çok yanlış öğretiye karşı böylesine hararetle ağlayan günümüzün Hıristiyan liderlerinin çoğu, milyonların inancını baltalayan İncil yorumundaki ince değişiklikler hakkında çok az şey söylüyorlar. Çoğu durumda, psikolojinin öğretilerine ilişkin farkındalık ve anlayış eksikliğini yansıtır.
Kitap, bugün kökleri unutmak ve esasları görmezden gelmek yönünde bir eğilim olduğunu belirtiyor. Günah doktrini dünya tarafından anlaşılır bir şekilde beğenilmiyor. Dahası, endişe verici ve trajik olan, Hıristiyanların günah doktrinine karşı sahip oldukları muhalefettir. Günahın açık ve kesin olduğu bir zaman vardı. Ama bugün bunun doğru olduğunu kim söyleyebilir? Belirsizlik, günah hakkında ne düşündüğümüzü karakterize eder. Günah günahtır, ama aynı zamanda hastalıktır ve Hıristiyanlar bunları tespit etmek için eğitilmiş uzmanlara danışmalıdır. Görüş netliği yok, konum tanımı yok ve dil karışık. Aslında, günah ve hastalık arasındaki açık bir ayrımı tanımaya yönelik herhangi bir girişim, Hıristiyanlık karşıtı ve sevgisiz olarak damgalanmaktadır. Bugün Hristiyanlığın görünen zaferi belirsizliğindedir.

Tyler ve Grady, günahı hastalık olarak etiketlemenin hiçbir yerde klinik psikoloji ve psikiyatri alanlarından daha net görülmediğini öne sürüyorlar. Dünya perspektifinden bakıldığında, klinik psikoloji ve psikiyatri, insanın zihinsel ve duygusal sorunlarının cevabıdır. Psikoloji kelimesi aslında ruhun incelenmesi anlamına gelir. Çığır açan bilimsel keşif olarak övülen Sigmund Freud, ruhun incelenmesini bir kenara attı ve psikolojiyi insan davranışı açısından yeniden tanımladı. Freud, temeldeki sorunların insana dayandığını ve yalnızca insan ve insan aracılığıyla çözüldüğünü öne sürerek pratik teolojiyi psikolojinin nişanına yerleştirdi. Bilerek veya bilmeyerek, Tanrıların sözüne doğrudan zıt olan teorilerle insan etrafında bir din yarattı. Günümüz akıl sağlığı endüstrisi büyük ölçüde Freud üzerine inşa edilmiştir; Dünya çapında yaklaşık 250 ila 450 danışmanlık teorisi uygulanmaktadır. Ya doğrudan Freudçudurlar, temelde yatan Freudcu felsefeden inşa edilmişlerdir ya da Freud’a karşı inşa edilmiştir.
Adamın günahtan kaçma girişiminde, aynı zamanda adamın ömrünü kısalttı, böylece onu günaha saplanmış sefil bir varoluştan kurtardı. Bahçeden bu yana, insan Tanrı’dan kaçmaya ve saklanmaya, davranışının suçunu başkalarına atmaya ve günahını örtmeye devam etti, böylece kimse onun ne kadar sefil bir şekilde ahlaksız olduğunu görmesin. Zihinsel Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı (DSM), koşmaya, saklamaya ve örtmeye çalışır. Günahlardan veya günahla ilgili davranışlardan oluşan bir koleksiyon, hastalıklar olarak etiketlenmiş, kanıtlanmamış kimyasal dengesizliklere bağlı temelde kusurlu araştırmalarla kamuoyuna açıklanmış uygun listelerde oluşturuldu ve liste uzayıp gidiyor.

Yazarlar, DSM’nin ve yaratılmasına yardım ettiği hastalık odaklı kültürün bir sonucu olarak Mesih’in bedenine şiddetli bir darbeye tanık olduğumuza inanıyorlar. İnananlar, hasta, hasta, genetik olarak hastalığa yatkın vb. Oldukları her yerde. Aynı inananlar, İncil’in dilinden ve yönünden uzağa ve kendilerine yönlendirildi. Aşamalı kutsallaştırma, bugün birçokları için yabancı bir kavramdır. Her geçen gün daha çok Mesih’e benzemek ilaç gerektirmez; teslimiyet, alçakgönüllülük, uzlaşma, bağışlanma ve en çok pişmanlık gerektirir. Tanrıların Sözünün düzenli bir şekilde beslenmesini, O’nun huzurunda yıkanan bir ortamı ve Krallığı için tutarlı bir çalışmayı gerektirir. Evanjelizm, inananların kutsallaşması ve kayıplar için bir yük geliştirmesiyle başlar. Bu asi ruhların daha fazla terapiye ihtiyacı yok ya da suçlamak için bir bahaneye ihtiyaçları yok.
Dr. Tyler ve Gradys kitabı, günümüz kilisesinin dünya görüşüne meydan okuyor. İstatistikler bize kilise üyeliğinin her geçen yıl giderek azaldığını söylüyor. Bir zamanlar popüler olan Pazar Okulu da katılımı azalmaktadır. Genel olarak dua toplantıları, misyoner grupları ve kardeşlik toplantıları zayıf ve zayıftır. Bugün, yetersiz katılım nedeniyle, birçok kilise hafta ortası ve Pazar akşamı ayinlerini tamamen iptal etti veya faaliyetin odak noktası olduğu ve müjdenin olmadığı veya yalnızca dernek tarafından ima edildiği diğer faaliyetler lehine sınırlı vaaz verdiler. Mega kiliseler önem kazanmaktadır, ancak bunlar genellikle pazarlama odaklı varlıklardır ve doktrini kısadır ve uzun bir duygu yönelimi vardır. Böylece, bir bütün olarak kilisenin katılımı, bilgisi ve Kutsal Yazılara olan bağlılığı azalmaktadır.

Yazarlar, bir kişinin probleminin doğru teşhisi için kritik gerekliliğin patolojinin çözülmesi veya iyileştirilmesi için temel olduğuna inanıyor. Teşhis yanlışsa, tedavi muhtemelen sadece etkisiz değil, aynı zamanda potansiyel olarak tehlikeli olacaktır. Asıl sorunun ele alınmaması ve yanlış tedavinin yan etkiler veya diğer istenmeyen sonuçlar potansiyelini beraberinde getirmesi açısından tehlikelidir. Anonim Psikoloji ve Endişeler mans sorununu çözmeyecek. Psikoloji, insanın kendisi hakkında daha iyi hissetmesine yardımcı olabilir, ancak günah sorunu için tek umut İsa’dır. İsa Mesih, insanın karşılaştığı en ciddi, yaşamı tehdit eden problemin tedavisine sahip olan Büyük Hekimdir: günahıyla başa çıkamaması ve Doğru ve Kutsal Tanrı’dan ayrılması. Aldatıcı Teşhis kitabı, sorunu Hristiyan kilisesinin ön kapı basamağına yerleştirir ve kiliseye tövbe eder ve hakikatin tek kaynağı olarak İncil’e geri döner.