Şöhret ve Ünlü Bağımlılığı

Soru:

Narsistler ünlü olmaya bağımlı mı?

Cevap:

Emin ol. Bu, açık ara en baskın dürtüleri. Ünlü olmak birkaç önemli işlevi kapsar: Narsiste güç bahşeder, ona sürekli bir Narsisistik Arz Kaynağı sağlar (hayranlık, hayranlık, onay, huşu) ve önemli Ego işlevlerini yerine getirir.

Narsistin yansıttığı imaj, ününe ya da şöhretine maruz kalanların yansıttığı, ona geri fırlatılıyor. Bu şekilde canlı hisseder, varoluşu onaylanır ve net sınırlar (narsistin bittiği ve dünyanın başladığı yer) hissi edinir.

Şöhret peşinde koşmaya özgü bir dizi narsisistik davranış vardır. Narsistin yapmaktan kaçındığı neredeyse hiçbir şey yok, şöhret kazanmak için geçmeye tereddüt ettiği neredeyse hiçbir sınır yok. Ona göre “kötü tanıtım” diye bir şey yok ki önemli olan halkın gözünde olmaktır.

Narsist, her türlü ilgiden eşit derecede zevk aldığı ve sevilmek kadar korkulmasından da hoşlandığı için, örneğin kendisi hakkında yayınlananların yanlış olup olmadığını (“ismimi doğru yazdıkları sürece”) aldırmaz. Narsistin tek kötü duygusal uzantıları, dikkat eksikliği, tanıtım veya maruz kalma dönemleridir.

Narsist daha sonra boş, içi boş, ihmal edilebilir, aşağılanmış, öfkeli, ayrımcılığa uğramış, yoksun bırakılmış, ihmal edilmiş, haksız muamele görmüş vb. Hisseder. İlk başta, sürekli daralan referans gruplarından dikkat çekmeye çalışıyor (“arz ölçeği aşağı”). Ama taviz verdiği duygusu, kırılgan özgüvenini kemiriyor.

Er ya da geç bahar patlar. Narsist, halkın gözünde kaybedilen maruz kalmayı yeniden kazanmak için gerekli olan her şeyi planlar, tasarlar, planlar, komplo kurar, düşünür, analiz eder, sentezler ve başka ne gerekiyorsa yapar. Hedef grubun (her zaman en büyüğü) dikkatini ne kadar çekemezse, o kadar cüretkar, eksantrik ve tuhaf hale gelir. Bilinmeye yönelik kesin karar, kararlı eyleme ve ardından panik içinde dikkat çekme davranışlarına dönüşür.

Narsist, kendiliğinden tanıtımla pek ilgilenmez. Narsistler yanıltıcıdır. Narsist kendini seviyor gibi görünür ve gerçekten de kendinden nefret eder. Benzer şekilde, ünlü olmakla ilgileniyor gibi görünüyor ve gerçekte şöhretine yönelik TEPKİLER ile ilgileniyor: insanlar onu izliyor, fark ediyor, onun hakkında konuşuyor, eylemlerini tartışıyor, dolayısıyla var.

Narsist, insanların yüzlerindeki ifadelerin onu fark ettiklerinde nasıl değiştiği gibi “avlanır ve toplanır”. Kendini dikkatin merkezine, hatta bir tartışma figürü olarak konumlandırıyor. Şöhretini, sihirli dokunuşunu, sosyal çevresinin dikkatini kaybetmediğinden emin olmak için kendisine en yakın ve en sevdiklerini sürekli ve tekrar tekrar rahatsız ediyor.

Gerçekten, narsist seçici değildir. Yazar olarak meşhur olabiliyorsa, işadamı olarak iş yapıyorsa yazıyor. Bir alandan diğerine kolaylıkla ve pişmanlık duymadan geçiş yapar, çünkü hepsinde inançsız olarak bulunur, ünlü olması gerektiği (ve hak ettiği) inancını engeller.

Faaliyetleri, hobileri ve insanları verdikleri zevke göre değil, faydalarına göre derecelendirir: Onu tanıyabilirler mi, yapamazlar mı ve eğer öyleyse, ne ölçüde. Narsist tek taraflı düşünür (takıntılı demek değil). Onun dünyası siyah (bilinmeyen ve ilgiden yoksun) ve beyazın (ünlü ve ünlü) bir dünyasıdır.

————————————————– ——————————

Ünlülere Kötü Muamele – Bir Röportaj

Brezilya’da Superinteressante Dergisi’ne verildi

S. Ünlülerle ilgili şöhret ve TV şovları genellikle büyük bir izleyiciye sahiptir. Bu anlaşılabilir bir durumdur: İnsanlar diğer başarılı insanları görmekten hoşlanır. Peki neden insanlar ünlülerin aşağılandığını görmekten hoşlanıyor?

C. Hayranları söz konusu olduğunda, ünlüler iki duygusal işlevi yerine getiriyorlar: efsanevi bir anlatı (hayranın takip edip özdeşleşebileceği bir hikaye) sağlarlar ve hayranların hayallerini, umutlarını, korkularını yansıttığı boş ekranlar olarak işlev görürler. planlar, değerler ve arzular (dilek yerine getirilmesi). Bu belirlenmiş rollerden en ufak bir sapma muazzam bir öfke yaratır ve “sapkın” ünlüleri cezalandırmak (aşağılamak) istememize neden olur.

Ama neden?

Bir ünlünün insani zaafları, kırılganlıkları ve zaafları ortaya çıktığında, hayran kendini aşağılanmış, “aldatılmış”, umutsuz ve “boş” hisseder. Hayran, öz-değerini yeniden kanıtlamak için, hatalı ve “günahkâr” ünlülere karşı ahlaki üstünlüğünü sağlamalıdır. Hayran “ünlüye bir ders vermeli” ve ünlüye “kimin patron olduğunu” göstermelidir. Bu, ilkel bir savunma mekanizmasıdır – narsisistik büyüklük. Hayranı, açıkta kalan ve “çıplak” ünlülerle eşit düzeyde tutuyor.

S. Aşağılanan bir insanı izlemenin bu zevki, felaketlere ve trajedilere olan çekicilikle bir ilgisi var mı?

C. Temsili ıstırapta her zaman sadist bir zevk ve marazi bir cazibe vardır. Başkalarının yaşadığı acılardan ve sıkıntılardan kurtulmak, gözlemcinin kendisini “seçilmiş”, güvende ve erdemli hissetmesini sağlar. Ünlüler yükseldikçe, daha zor düşüyorlar. Karşı çıkılan ve cezalandırılan kibirde tatmin edici bir şey var.

S. İzleyicinin kendilerini muhabirin yerine koyduğuna (bir ünlüye utanç verici bir şey sorduğunda) ve bir şekilde intikam aldığına inanıyor musunuz?

A. Muhabir, “kana susamış” halkı “temsil eder. Ünlüleri küçümsemek ya da onların ortaya çıkmasını izlemek, gladyatör pistinin modern eşdeğeridir. Dedikodular eskiden aynı işlevi görüyordu ve şimdi kitle iletişim araçları, düşmüş tanrıların katledilmesini canlı yayınlıyor. Burada intikam söz konusu değil – sadece Schadenfreude, üstlerinizin cezalandırılmasına ve “küçültülmesine” tanık olmanın suçlu sevinci.

S. Ülkenizde insanların nefret etmeyi sevdiği ünlüler kimler?

A. İsrailliler, politikacıların ve varlıklı iş adamlarının küçültülmesini, aşağılandığını ve küçümsenmesini izlemeyi sever. Yaşadığım Makedonya’da, meslekleri ne olursa olsun tüm ünlü insanlar yoğun, proaktif ve yıkıcı kıskançlığa maruz kalıyor. İdolleriyle olan bu aşk-nefret ilişkisi, bu kararsızlık, psikodinamik kişisel gelişim teorileri tarafından çocuğun ebeveynlerine karşı duygularına bağlanır. Nitekim, barındırdığımız birçok olumsuz duyguyu ünlülere aktarır ve yer değiştiririz.

S. Panico muhabirlerinin ünlülere sorduğu bazı soruları sormaya asla cesaret edemem. Bu muhabirler gibi insanların özellikleri nelerdir?

A. Sadist, hırslı, narsisistik, empatiden yoksun, kendini beğenmiş, patolojik ve yıkıcı bir şekilde kıskanç, dalgalı bir öz-değer duygusu (muhtemelen aşağılık kompleksi).

6. Oyuncuların ve muhabirlerin, dalga geçtikleri ünlüler kadar ünlü olmak istediklerine inanıyor musunuz? Çünkü bunun neredeyse olacağını düşünüyorum …

A. Çizgi çok incedir. Haber yapanlar, gazeteciler ve kadınlar, yalnızca kamuya mal olmuş figürler oldukları ve gerçek başarılarından bağımsız olarak ünlülerdir. Bir ünlü ünlü olmasıyla ünlüdür. Elbette, bu tür gazeteciler sonsuz ve kendi kendini sürdüren bir besin zincirinde muhtemelen yükselen ve gelecek meslektaşlarının kurbanı olacaklar …

7. Fan-ünlü ilişkisinin her iki tarafı da memnun ettiğini düşünüyorum. Hayranların elde ettiği avantajlar ve ünlülerin elde ettiği avantajlar nelerdir?

C. Bir ünlü ve hayranları arasında üstü kapalı bir sözleşme vardır. Ünlü, “rolünü oynamak”, hayranlarının beklentilerini yerine getirmek, empoze ettiği ve kabul ettiği rollerden sapmamakla yükümlüdür. Buna karşılık, hayranlar ünlüyü övgü yağmuruna tutuyor. Onu putlaştırırlar ve her şeye kadir, ölümsüz, “yaşamdan daha büyük”, her şeyi bilen, üstün ve sui generis (benzersiz) hissetmesini sağlar.

Hayranlar dertlerine ne alıyor?

Her şeyden önce, ünlünün muhteşem (ve genellikle kısmen konfabüle edilmiş) varlığını dolaylı olarak paylaşma yeteneği. Ünlü, fantezi dünyasındaki “temsilcisi”, uzantıları ve vekilleri, en derin arzularının ve en gizli ve suçlu hayallerinin somutlaştırılması ve somutlaştırılması haline gelir. Birçok ünlü aynı zamanda rol model ya da baba / anne figürüdür. Ünlüler, hayatta sıkıcı ve rutinden daha fazlası olduğunun kanıtıdır. O güzel – hayır, mükemmel – insanlar var ve büyülü hayatlar sürüyorlar. Henüz umut var – bu ünlülerin hayranlarına verdiği mesaj.

Ünlülerin kaçınılmaz çöküşü ve yozlaşması, ortaçağ ahlak oyununun günümüzdeki karşılığıdır. Bu yörünge – paçavradan zenginliğe, şöhrete, paçavralara ya da daha kötüsüne – düzen ve adaletin hüküm sürdüğünü, kibirliğin her zaman cezalandırıldığını ve ünlülerin daha iyi olmadığını, hayranlarından üstün olmadığını kanıtlıyor.

8. Ünlüler neden narsisttir? Bu bozukluk nasıl doğar?

Patolojik narsisizmin kalıtımsal özelliklerin sonucu mu, taciz edici ve travmatik yetiştirmenin üzücü bir sonucu mu yoksa her ikisinin birleşimi mi olduğunu kimse bilmiyor. Çoğunlukla, aynı ailede, aynı ebeveyn grubu ve aynı duygusal çevre ile – bazı kardeşler kötü huylu narsist olurken, diğerleri tamamen “normal” olur. Elbette bu, bazı insanların narsisizm geliştirmeye genetik yatkınlığını gösterir.

Narsistin narsisist savunmalar geliştirme eğilimi ile doğduğunu varsaymak – bu aşamada, tek bir kanıt parçası olmasa da – mantıklı görünebilir. Bunlar, bebeklikteki biçimlendirici yıllarda veya erken ergenlik döneminde taciz veya travma ile tetiklenir. “İstismar” derken, çocuğu nesneleştiren ve onu bakıcının (ebeveynin) bir uzantısı olarak ya da salt bir tatmin aracı olarak gören bir dizi davranıştan bahsediyorum. Süslemek ve boğmak, dayak ve açlıktan ölmek kadar taciz edicidir. İstismar, akranlar kadar ebeveynler veya yetişkin rol modelleri tarafından ortadan kaldırılabilir.

Ünlülerin hepsi narsist değildir. Yine de bazıları kesinlikle öyledir.

Hepimiz çevremizdeki insanlardan olumlu ipuçları ararız. Bu ipuçları, içimizdeki belirli davranış kalıplarını güçlendirir. Narsist-ünlülerin de aynı şeyi yapmasında özel bir şey yok. Bununla birlikte, narsist ve normal kişilik arasında iki büyük fark vardır.

İlki niceldir. Normal kişi, onaylama, onaylama veya hayranlık şeklinde sözlü ve sözlü olmayan makul miktarda ilgiyi kabul edebilir. Ancak çok fazla dikkat, külfetli olarak algılanır ve önlenir. Yıkıcı ve olumsuz eleştirilerden tamamen kaçınılır.

Buna karşın narsist, bir alkolik ile zihinsel eşdeğerdir. Doyumsuzdur. Tüm davranışını, aslında hayatını, bu zevkli ilgi başlıklarını elde etmek için yönlendirir. Bunları tutarlı, tamamen önyargılı bir resminin içine yerleştirir. Bunları, değişken (dalgalı) öz-değer ve özgüven duygusunu düzenlemek için kullanır.

Sürekli ilgi uyandırmak için narsist, başkalarına kendisinin Sahte Benlik olarak bilinen, konfabüle edilmiş, hayali bir versiyonunu yansıtır. Sahte Benlik, narsistin olmadığı her şeydir: her şeyi bilen, her şeye gücü yeten, çekici, zeki, zengin veya iyi bağlantılı.

Narsist daha sonra bu öngörülen imaja aile üyelerinden, arkadaşlarından, iş arkadaşlarından, komşularından, iş ortaklarından ve meslektaşlarından gelen tepkileri toplamaya başlar. Bunlar hayranlık, hayranlık, ilgi, korku, saygı, alkış, onaylama gelmiyorsa, narsist onları ister ya da gasp eder. Para, iltifatlar, olumlu bir eleştiri, medyada bir görünüm, cinsel fetih, narsistin zihninde aynı para birimine, “narsisist arz” a dönüştürülür.

Bu yüzden narsist, kendiliğinden tanıtımla veya ünlü olmakla gerçekten ilgilenmez. Gerçekten de şöhretine yönelik TEPKİLER ile ilgileniyor: insanlar onu nasıl izliyor, fark ediyor, onun hakkında konuşuyor, eylemlerini tartışıyor. Var olduğunu ona “kanıtlıyor”.

Narsist, insanların yüzlerindeki ifadelerin onu fark ettiklerinde nasıl değiştiği gibi “avlanır ve toplanır”. Kendini dikkatin merkezine, hatta bir tartışma figürü olarak konumlandırıyor. Şöhretini, sihirli dokunuşunu, sosyal çevresinin dikkatini kaybetmediğinden emin olmak için kendisine en yakın ve en sevdiklerini sürekli ve tekrar tekrar rahatsız ediyor.