Piyano Çal – Pratik Yapmanın İkamesi Yoktur

Telif Hakkı 2006 RAW Productions

Pratik yapmanın yerini hiçbir şey tutamaz. Her gün enstrümanınızla birkaç saat geçirerek onunla özel bir ilişki geliştirirsiniz.

Mevcut çalışma alanınıza hitap eden değişken unsurların yanı sıra belirli sabit unsurları (ısınma egzersizleri gibi) içeren düzenli bir pratik rutine sahip olmanız gerekir. Ve icra etmek pratik olarak sayılmaz. Konserler oynamak, kilisede performans sergilemek veya kişisel eğlenceniz için müzikal gelişiminizin önemli bir parçası olmasına rağmen, uygulama odasındaki zamanın yerini almayacaktır.

Ancak, düzenli bir alıştırma rutini sürdüremediğiniz zamanlar vardır. Hayatınızın diğer tüm unsurları toplanır ve bulabildiğiniz her yerde boş bir saat pratik yapmanız gerektiğini görürsünüz. Haftalarca veya aylarca düzenli çalışma gerektiren herhangi bir uzun vadeli uygulama projesine başlamak boşuna görünüyor çünkü bunun olmayacağını biliyorsunuz.

Yani pes etmeli misin?

Daha fazla zamanınız olana kadar müzisyenliğinizi geliştirme fikrinden vazgeçmek zorunda mısınız (ve zamanın geleceğinden emin misiniz)? İşte bir alternatif – ben buna “hedef bombalama” diyorum.

Pratik yapmak için bir saatin var. Şu anda cephaneliğinizde olmayan pratik yapacak bir şey bulun. Bu bir yalaka, gam, bir dizi akor seslendirme, bir melodinin bir bölümü, kopyalanmış bir solo, herhangi bir şey olabilir. Ancak bu önemli: küçük olmalı. Genel bir hedef belirlemeyin (örneğin, McCoy Tyner tarzı pentatonik ölçekli doğaçlamada ustalaşmak). Bunun yerine, küçük bir iş parçası seçin (12 tuşta öğrenilecek belirli bir pentatonik yalama gibi). Bu özel öğeyi öğrenmek için tek fırsatın bu olduğunu varsayalım. Yarın başka bir şeye geçeceksiniz.

Şu tavırla saatin alıştırmasına yaklaşın: “Müzisyenliğimi çok küçük ama ölçülebilir bir şekilde kalıcı olarak geliştirmek için önümüzdeki bir saat içinde ne yapabilirim?”

Daha spesifik olarak, “Bu tek öğede ustalaşmak için ne yapabilirim ki böylece kendi kendini güçlendirir, böylece gerçek performanslarımda hemen görünmeye başlar?”

Planınız, bu küçük şeyi tamamen yutmaktır, böylece kayıp kaçamaz.

Bir yalaysa, kısa yapın ve birkaç tuşla öğrenin. Parmakla çalış.

Rastgele ii-V ilerlemeleri üzerinde oynayın.

Birkaç melodide solo yapın ve yapabildiğiniz her yerde yalayan çalışın.

Bir akor seslendirmesiyse, 12 tuşta pratik yapın, melodilerde çalışın ve diğer seslere ve diğer seslerden yumuşak geçişler yapabildiğinizden emin olun.

Bir saatin sonunda alamazsanız, sonsuza kadar kaybedersiniz. Ancak yeterince yutarsanız, o zaman performanslarınızda hemen görünmeye başlayacaktır. Tarzınızın küçük bir unsuru olacak ve onu asla kaybetmeyeceksiniz.

Bu hedef bombalama. Yoğun, odaklanmış ve son derece etkili ve tatmin edici olabilir. İlk başta, daha geleneksel, rutin odaklı uygulama için zaman bulamadığınız için kullandığınız bir yöntem olsa da, onu o kadar başarılı ve eğlenceli bulabilirsiniz ki, onu birincil yaklaşımınız haline getirebilirsiniz.

Sonuçta, binlerce küçük adımla bir dağa tırmanıyorsunuz. Her adımı o kadar iyi atın ki bir daha asla atmanıza gerek kalmaz.

Bu yaklaşımın birçok öğrenci için harikalar yarattığını gördüm ve her zaman kendim kullanıyorum. Ayrıca başkaları için sefil bir şekilde başarısız olduğunu gördüm. Bir tür tünel görüşü, diğer endişelerin araya girmesine izin vermeden bir şeyi bir saat boyunca kemirmeye istekli olmayı gerektirir.

Çalışmanız gereken zamanlarda oynuyormuşsunuz gibi veya ele alınacak çok fazla alan varken küçücük bir alana odaklanmanın verimli olmadığını hissedebilirsiniz. Ancak birkaç küçük nesneyi başarıyla hedef aldığınızda, endişelerinizin gereksiz olduğunu anlayacaksınız.

Her neyse, bu yöntemi deneyin – tarzınıza uyup uymadığını görün