Özgürlüğün Özü

Hayat birçok kişinin gözünde çok zor ve çok riskli. Diğerleri ise, güçlü bir varoluşun öylesine savunucularıdır ki, büyük cesaret ister ve büyük gurur duyarlar, Everest Dağı’na tırmanmak için evlerinin rahatlığını bırakmaya ve zirveyi fethetmenin katıksız sevinci için unsurları göğüslemeye hazırdırlar. Bakış açısı ne olursa olsun, şeylerin doğası değişmeden kalır. Kurallar, zorunluluklar ve görevler ve sınırlar, olasılıklar ve imkansızlıklar vardır. Kıyamete kadar, kişi onları kabul edebilir ve onlardan en iyi şekilde faydalanabilir, çoğu kişiye zevk ve onur verebilir veya tam tersini yapabilir ve sonuçlarına katlanabilir. Bu iki seçenek arasındaki seçim, özgürlüğün özüdür. Şahsen, ikinci seçeneğe ihtiyacım yok: en ufak bir şüphe olmaksızın acınacak bir yaşam tarzı olan kendi kendine neden olan bir sefalet.

Öte yandan ilk seçenek, yokuş yukarı da olsa zorlayıcı bulduğum zevkli ve onurlu bir alternatif. Umutsuzca başa çıkamama noktasına kadar talihsiz olmaması koşuluyla, girişimde bulunanların seyrinde karşılaşılan her duruma uygulanabilir. Bu uygulanabilirliğin aralığı, uyarlanabilirlik aralığına karşılık gelir. Durum değişikliğinden dolayı, uygulanamaz hale geldikten veya uygunsuz hale geldikten sonra bile eski tatmin edici alışkanlıklara tutunma eğilimine rağmen, normalde dikkate değerdir. Bu tür alışkanlıklardan yeni tatmin edici alışkanlıklara bırakılabilir, tıpkı katı yiyeceklere sütten kesilen bir bebek gibi. Değişim ne kadar önemli ve kişi buna uyum sağlamakta isteksizse, sütten kesme işlemi istenen etkiyi üretmede o kadar zor ve uzun olur. Yine, kişinin dikkatini çekmeye değer tek seçenek, hem kendisinin hem de başkalarının iyiliği için her şeyi geldiği gibi alıp onlardan en iyi şekilde yararlanmaktır. Bunun tersi aptalca ve zararlı, acınacak bir insanlık israfıdır.

Genel olarak, iyi ayarlanmış ve yüksek fikirli yaşama gücü ve alternatif, gayri meşru yolu tercih ederek bu yolu seçme özgürlüğü, kişinin inşa ettiği hayatın temelleridir. Bu gücün kullanılması, statükoya karşı ilkeli bir istifa anlamına gelmez. Kişi, onu etkili ve doğru bir şekilde düzeltmek için bir mücadele gerektiren, iyileştirilebilir bir kötülükle karşı karşıya kalabilir. Bu durumda, iyi ayarlanmış ve bilinçli bir şekilde yaşamak, bu mücadeleye duyulan ihtiyacı ve onu sürdürme araçlarını kabul etmeyi ve bir amaca ulaşmak için hiçbir çabadan kaçınmamayı gerektirir. Hastalıklar bir irade sınavıdır, haysiyet göstermek için bir fırsattır.

Aynı zamanda kişinin iç kaynaklarını araştırmak ve değerlendirmek için bir fırsattır. Yıllar geçtikçe durumumu ve özellikle olumsuzluğu hayatımın en olumsuz ve iyileştirilebilir yönü olan tutumumu geliştirdim. Bunu yaparken gerçek zenginliğimi keşfettim. Doğa bana, değişken gerçekliğimin sınırları dahilinde, mutluluk için uyarlanabilir bir kapasite bahşetti. Gözlemlerime göre, bu kapasite çoğu insanınkiyle karşılaştırıldığında alışılmadık derecede büyük değil. Hatta biraz geride kaldığını düşünmek bile cazip geliyor. On bir yıldan fazla bir süredir fiziksel engelime zaferle uyum sağlamak Guinness Rekorlar Kitabı için bir başarı değil!

Bu süre zarfında, yaşamın bilmecesi beni aşağı yukarı şaşırtmıştı. Yine de, zahmetli bir şekilde, birçok kitabın ve birçok düşüncenin yardımıyla, hayatım için bir anlam bulmaya yetecek kadar, onu temizlemeyi derecelerle başardım. Bu bilmece bir bataklığa benzer: İçinde ne kadar yavaş geçersen, o kadar derine inersin. Belki de düşünürler genellikle yaşama sanatında yeteneksizdirler ve kurtarıcı lütfu, bu yetenek eksikliğini insan ruhunu inceleyerek telafi etme konusundaki inatçı kararlılıklarıdır. Yeterince eğlenceli bir şekilde, bu yeteneksiz kişiler, ışığı gördüklerinde ve karanlıkta geçici ve uzun süreli bir araştırmanın ardından ayrıntılı bir analizin sayısız aynasıyla yansıttıklarında, genellikle yetenekli olarak algılanırlar.

Bu tür bir aşırı telafi, belirli bir alanda zorluklar yaşayan ancak yenilgiyi kabul etmeyi reddeden insanlara özgüdür. Bazıları asgari çabayla bu alanda başarılı olsalar da, bu zorlukların üstesinden gelmek için çok çabalarlar ve sonuçta genellikle diğerlerinden daha iyi sonuç verirler. Kurtarıcı özellikleri, havlu atmak için bir bahane olarak değil, çabalarını iki katına çıkarmak için bir neden olarak kullandıkları eksiklikleri karşısında iradeleridir. Bu, değerli bir başarının reçetesidir. Disiplin yapar ve kendilerini aşarlar ve böylece işleri gururla tersine çevirirler.