Çocuklar erken yaşta kekeleyebilir ve ebeveynler için bu çok endişe verici bir dönem olabilir. Ne yapacağını bilmek zor. Ebeveynler bunun sadece bir yaş meselesi mi yoksa sadece bir dönem mi olduğunu merak ediyor. Çocuklarını bir tür konuşma terapisine götürüp götürmeyeceklerini düşünürler, ancak bunun aşırı bir tepki olabileceğinden endişe ederler.
Ben de dört ya da beş yaşında kekeledim. Ben doğduğumda annem bana bakmak için işten ayrılmıştı ve normal bir şekilde konuşmaya başladım. Okula başlayana kadar her şey yolundaydı. Artık daha fazla vakit geçiren annem işe yeniden başlamaya karar verdi ve şimdi okuldan sonra ailelerin bir arkadaşına gidecektim. Bu arkadaşın adı Jean’di ve benim yaşımda Graham adında bir oğlu vardı. Evinde geçirdiğim ilk gün Jean bizi akşam yemeğimiz için çağırana kadar her şey yolunda gidiyordu. Kendi evimde yemek zamanları çok rahat geçti, yemeğimizi evin içinde istediğimiz yerde yiyebildik.
Jean’in evinde yemek masasının etrafındaki yemek odasında yemek yediler. Masanın etrafında çok iyi tanımadığım bir sürü insan vardı ve onların önünde yemek yemek beni oldukça rahatsız etti. Yemek sırasında insanlar bana çeşitli sorular soruyorlardı ve her ne sebeple olursa olsun cevap vermekte zorlanıyorum ve kekelemeye başladım. Bu, bir kekeme olarak hayatımın ilk günüydü.
Birkaç ay sonra annemle babam beni konuşma terapisine götürdü, konuşma terapisti onlara çoğu çocuğun kekelemekten kurtulacağını söyledi. Ne yazık ki yirmi iki yaşıma kadar kekelemeye devam ettim.
Kekelemek verdiğim her kararı etkiledi ve sürekli aklımdaydı. Kekelemek iş, ilişki ve sosyalleşmeyi çok zorlaştırdı ve bazen çok depresyona girdim.
Stephen Hill
GIPHY App Key not set. Please check settings