Sexy Lingerie’ın Hikayesi

Kadınsı şeklin büyük ölçüde değiştiği iyi bilinmektedir. Tarih bize bunun her zaman böyle olduğunu söylüyor!

Çağlar boyunca, kadınsı vücut şekli için moda olan şey bir uçtan diğer uca gitmiştir. Bununla birlikte, büyüleyici kadınsı vücut her zaman onu örtecek şeylere maruz kalmıştır ve tarih bize birçok farklı şekilde kaplandığını göstermektedir. Ayrıca, kadınsı formun farklı kısımları, mevcut moda süslemelerin tarzıyla yoğunlaştırıldı, karartıldı, küçültüldü, artırıldı.

Şanssız moda kurbanını zorlamak için küçük bir ordu gerektiren cihazlardan, bir giysinin en ufak, en tuhaf dalgalanmasına kadar hayal bile edilemeyecek bazı aşırılıklara tanık olduk. Seksi iç çamaşırlarının nasıl geliştiğine ve bugün olduğu yere nasıl geldiğine zaman içinde bir göz atalım.

Her şeyden önce, bazı terminolojiyi çözelim. Dünyanın en aşk dolu dili sayesinde, şimdi neredeyse her zaman kadınsı ‘iç çamaşırları’na’ iç çamaşırı ‘olarak atıfta bulunuyoruz – bu durumda aşağılayıcı olmadıkça, nerede ikamet ettiğinize bağlı olarak boşlukları doldurabilirsiniz!

İç çamaşırını düşündüğümüzde (en azından bizler erkek ikna), kadınsı bedeni, altında yatan zevklere dair bir ipucu verecek şekilde süsleyen dayanıksız bir malzeme düşünürüz. Ancak muhtemelen Antik Yunan adalarından birinden gelen ‘ilk’ iç çamaşırı çok farklıydı. Bu büyüleyici Yunan kadınları, göbek çevresine sıkıca oturtulmuş kemikli bir korse kullandılar, destek veya hatta ‘zayıflama’ etkisi için değil, ancak itici göğüslerini en göze çarpan şekilde göstererek erkeklerini cezbetmek için. Muhtemelen bugün iç çamaşırı dediğimiz şey değil, ancak aynı istenen etkiyle.

Zaman geçtikçe, kadınsı form, nesneye bağlı olarak yeni ‘mükemmel’ şekillere büründü. Her ‘mükemmel’ form ortaya çıktıkça, istenen bu şekli süslemek ve vurgulamak için süslemeler tasarlandı ve ortaya çıktı. Toplum kültürü, göğüslerin mi, alt kısmın mı yoksa her ikisinin birden mi vurgulanacağını ve saygı duyulacağını dikte etti. Hiçbir şeyin değişmediğini iddia edebilirsiniz!

Ortaçağda bir kadının doğal şeklinin ve şeklinin daraltılması, göğüslerinin sıkı ve küçük olması gerektiği düşünülüyordu. Bu durum, doğal olarak bu şekilde inşa edilenler için muhtemelen iyiydi, ancak daha geniş bir yapıya sahip olanlar için belki de o kadar iyi değildi. Tek amacı göğüsleri ve / veya alt kısmı düzleştirmek amacıyla pek çok farklı türden korse giyilmiştir. Anatominin dikkat çekmemesi gereken kısmına dikkat çekmek için bazı kadınların boynuna çıngıraklı çıngıraklar takarak erkek halkına hala altta kalan zevkleri hatırlattığı söyleniyor.

‘Modern’ korse, Fransa Kralı II. Henri’nin karısı Catherine de Mdicis’e atfedilir. 1550’lerde mahkemeye katılımda geniş bir yasak getirildi ve önümüzdeki 350 yıl boyunca kadınlar üzerinde şüpheli bir etkisi oldu.

Rönesans, tercih edilen kadınsı biçimde başka bir değişiklik gördü. Artık kadınların koni şeklinde göğüslere, düz karınlara ve ince bellere ihtiyacı vardı. Bu görünümü gerçekleştirmek için, aynı zamanda onları giydirmek için hizmetçi veya aile üyeleri istihdam etmeleri gerekiyordu, çünkü korselerini çırpmak arkadan yapıldı ve çok çaba gerektiriyordu.

Bu doğal olmayan ‘mükemmellik’ yöntemi nedeniyle, Doktorlar ve diğer noterler, bu korselerin kadınların vücutlarını o kadar sıkı kapattığını ve iç organlarının hasar gördüğünü ve kaburgalarının kalıcı olarak şekilsiz olduğunu iddia ettiler. O zamanlar kadınların bayılması veya baygınlık geçirmesi yaygındı. Bu genellikle hassas yapılarına indirgenirdi, ama aslında nefes almayı çok zor buldukları içindi! Bu uygulama nedeniyle hayati organlara yapılan ölümcül delinmeler nedeniyle hayatını kaybeden birçok kadının hikayesi var.

18. yüzyılın başlarında balina kemiği korse kadınları hala sıkı sıkıya bağlı tutuyordu, ancak zamanları yansıtan sanat titizlikle giysilere dahil edildi ve korseler büyüleyici kurdeleler, danteller ve işlemelerle süslendi. Bu aydınlanmanın bir parçası da göğüslerin neredeyse dışarı çıkacak kadar yukarı itilmesinin moda olmasıydı.

18. yüzyılın sonlarına doğru korse üst sınıflar, gelişen orta sınıf ve hatta rahibeler tarafından manastırlarda giyiliyordu. Çoğu zaman, kullanıcısı tarafından gururla sergileniyordu çünkü o zamanlar görünür bir dış giyim parçasıydı. Kendi içinde bir güzellik ve süsleme nesnesiydi ve sergilenmesi sosyal nezaketin bir parçasıydı.

Ancak insanlar daha eğitimli ve bilinçli hale geldikçe sanata, siyasete kadar pek çok şeyi sorgulamaya ve eleştirmeye başladılar ve siz tahmin ettiniz. Doktorlar gibi profesyonel insanlar tarafından desteklenen kamuoyu, kemikli korseler aslında birçok ülkede yasaklandı.

19. yüzyılın başlarında, kadınsı şekle çok daha yumuşak bir yaklaşım popüler hale geldi. Eski korsenin verdiği desteğe ihtiyaç vardı, bu yüzden daha ayrıntılı yapım yöntemleriyle geri döndü. Daha iyi ve daha rahat hareket sağlayan küçük bölümlerde hala kemikler kullanıldı.

O zamanlar mesele, göğüslere daha ayrı bir görünüm ve 1810’da Napoleon Bonaparte ile evlendiğinde Avusturya’dan Marie Luise için düğün korsesini tasarlayan M Leroy adında bir korsetaydı ” adını verdiği bir model tasarladı. sözde “ayrılık” nedeniyle boşanma. Bunun belki de en önemli yanı, kadınların daha ayrıntılı bağlama yöntemleri sayesinde kendi kendilerine giyinip soyunabilmesiydi.

1840’larda, kadınlar için aşırı derecede abartılı şekil balina kemiğinin her türlü kumaş ve ince malzemeyle kaplı devasa çemberler ve kabarık çizgilerle geri dönüş yapmasına neden oldu. Maalesef kadınlar için, bir erkeğin ellerini etrafına koyabileceği kadar küçük bir bele sahip olmak, daha da sert bir bel-kıpırdatma ihtiyacı, günün kadınsı kabusu haline geldi.

Çemberlerin ve kabarık şeritlerin yumuşak ‘S’ silueti ile değiştirilmesi çok uzun sürmedi. Bu stil hala korseyi kullanıyordu ancak arkaya abartılı bir arka yaratan bir telaş ekledi. Bir kez daha, posterlerindeki hantal karmaşadan dolayı çoğu zaman ayakta durma ihtiyacı duyan, acı çekmek zorunda kalan kadınlardı. Açıkçası erkekler bunu çekici buldu çünkü bu onlara büyük telaşlarıyla seksi kadınlara bakmak için daha fazla fırsat verdi.

Nesne tasarımında daha fazla yenilik geldikçe, daha fazla çeşit korse ortaya çıktı. Sabahları, bir bayan gezinti için hafif kemikli bir korse, yan ayağa binmek için elastik bir korse, sahile bir gezi için kemiksiz bir korse ve kuruşunu sürmek için bir jarse korse giyebilirdi. Korse endüstrisi altın çağındaydı!

19. yüzyılın sonlarına doğru korse sadece göğüsleri değil yeni geliştirilen çorabı da destekledi. Çoraplar jartiyer ve jartiyer ile tutuldu ve daha sonra korseye tutturuldu. Bu cihazlar, bir tasarım zaferi olsa da, muhtemelen günün şey-bilinçli dişiline bir başka sinir bozucu boyut ekledi.

20. yüzyılın başlarında korseler dizine kadar bağlanıyordu. Ancak pek çok insan bu tarzdan hoşlanmıyordu ve tasarımcılar, korozif olmayan, daha serbest bir stile yöneliyorlardı. Seksi iç çamaşırları yepyeni bir boyut kazanmak üzereydi. Sanayi devriminin gelişi ve dikiş makinesinin devreye girmesiyle Almanya ve Fransa ilk korse fabrikalarını açtı.

1910’da New York sosyetesi Mary Phelps Jacob yeni bir sutyen türü çıkardı. Yeni bir gece elbisesinin altına giymesi gereken balina kemiğiyle sertleşen korse ile yetinmeyen Mary, iki ipek mendili pembe kurdele ve kordonla dikmek için hizmetçisiyle birlikte çalıştı. Bir korseye göre çok daha yumuşak ve kısaydı ve göğüslerin doğal haliyle şekillenmesine olanak sağladı.

Mary Phelps Jacob, eski Fransızca “üst kol” kelimesinden türetilen “Brassiere” adlı bir iç çamaşırın patentini alan ilk kişiydi. kısa bir süre sonra, sutyen patentini Connecticut, Bridgeport’taki Warner Brothers Korse Şirketi’ne 1.500 dolara (bugün 25.600 doların üzerinde) sattı.

1917’de Birleşik Devletler Savaş Endüstrisi Kurulu kadınlardan, savaş malzemelerinin üretimi için metali serbest bırakmak için korse satın almayı bırakmalarını istedi. Bu adımda, iki zırhlı inşa etmeye yetecek yaklaşık 28.000 ton metal açığa çıktı.

İddiaya göre sutyenin başarısı öncelikle Büyük Savaş’tan kaynaklanıyor. Dünya Savaşı, cinsiyet rollerini sonsuza dek değiştirdi, birçok kadını fabrikalarda çalıştırdı ve ilk kez üniforma giydi. Kadınların pratik, rahat iç çamaşırlarına ihtiyacı vardı. Warner, önümüzdeki otuz yıl boyunca sutyen patentinden 15 dolardan fazla para kazanmaya devam etti.

Korsenin çöküşünde göz önünde bulundurulması gereken bir diğer husus, Büyük Savaş’ın erkek sayısına zarar vermiş olmasıydı. Bu, bir erkek bulmak için daha fazla rekabet anlamına geliyordu, bu yüzden kadınların en seksi görünmesi gerekiyordu!

Kükreyen Yirmiler ve sofistike partileri ile birlikte, şey tersine çevrilmişti, çocuksu görünüm içeri girdi. Düz kalçalar ve kalçalarla birlikte düz göğüs ve midelerin mütevazı özgürlük korsesinin, kombinin ve çiçeklerin yaratılmasına yol açtı. Bunlar gevşek ve hafifti. Pastel renkli iç çamaşırların ilk kez eski moda beyazın yerini aldığı ortaya çıktı. Çocuksu görünümü geliştirmek için ilk sutyen göğüsleri düzleştirmek için tasarlandı. Korseye ne oldu? Çorabı tutan arka kısım kısaltıldı ve askı kemeri oldu.

Tam şekilli görünüm 1930’larda geri döndü. Kadınsı görünüm bir kez daha işin içinde oldu. Kadınlar, kalçalarında oldukça zayıf kalırken, tam bir figürle orantılı görünmeye teşvik edildi. Artık kadınların görüntüye yardımcı olmak için eksiksiz bir iç çamaşırı takımı vardı: göğüs büyütme sutyenleri, elastik askı kemerleri, tüm kıvrımları belirlenmiş yerlerinde tutan kemeri unutmamak.

1930’lar, Dunlop Rubber şirketi, Lateks adı verilen kimyasal olarak modifiye edilmiş bir kauçuğun ince ipliğinden yapılmış elastik, iki yönlü streç bir tekstil olan Lastex’i geliştirdiğinde, iç giyim endüstrisindeki en büyük ilerlemelerden birini gördü. Bu, endüstrinin bir kadının vücuduna uygun şekilde uyması için çok sayıda iç çamaşırı yapmasına olanak tanıyan kumaşla örülebilir.

II.Dünya Savaşı’nın gelişi ve kıtlığı, Almanya’nın o zamandan önce kullandığı kumaşları ithal edemediği ve endüstrisinin başarısız olduğu anlamına geliyordu. Sonsuza kadar yaratıcı olan insanlar, evde ellerinde malzemelerden iç çamaşırları örmeye başladılar. En seksi iç çamaşırı değil ama en azından sıcak tutuyorlardı.

Savaştan sonra iç çamaşırlar temel sutyen ve askılı kemerlerden oluşuyordu. Bu birçok kadın için kabul edilebilirdi ama savaş yıllarının zorluklarından yeni çıkan genç kız, hedef pazar haline geldi. Bu genç kadınlar, kadınlara dönüşmek için sabırsızlanıyordu ve iç çamaşırı giymek, bu hedefe ulaşmak için harika bir adımdı. Alman iç giyim endüstrisi, bu genç kızlara hitap eden iç çamaşırı setlerini ortaya çıkardı ve sektör bir daha arkasına bakmadı.

ABD’de iç giyim endüstrisi yeni ve son teknoloji bir şey yaratmaya çalışıyordu. Kadınlar, seksi görünmelerine yardımcı olmak için her türlü iç çamaşırı ve üst giysiyle bombalandı. Film yapımcısı Howard Hughes, Jane Russell için özel bir tel takviyeli tasarım olan yeni bir sutyen çıkardı. Bu, sansürcülerin, Hughes’un müthiş yenilikçi sutyen iyileştirmeleri nedeniyle Bayan Russell’ın göğüslerinin pervasızca açığa çıkmasıyla ilgili bir öfke nöbeti geçirmesine neden oldu.

1960’lar, kadınların özgürleşme hareketlerinin yükselişi sayesinde iç giyim endüstrisi için kötü bir on yıldı. Feministler sutyenlerini yaktılar ve birçok iç çamaşırı üreticisi işsiz kaldı. Ancak Lycra yeni geliştirildi ve kadınlar dar tayt giymeye başladı. Bununla birlikte, o on yılın ikonik şey öğesi, muhtemelen seksi küçük mini etek ve bikini külotlarına olan talepti. Ünlü, zaman içinde yetersiz bir an için üstsüz mayolar ve üstsüz elbiseler öfke oldu. Ancak, ne yazık ki çoğu erkek için ve neyse ki eşya endüstrisi için, bunlar sadece bir ‘flaş-in-the-pan’ idi!

1980’ler, tel takviyeli sutyenin en çok satan bir numara olduğunu gördü. Bunlar günümüzde hala çok popüler olsa da, şu anda en çok satanlar push-up sütyen. İstatistiksel olarak ABD’den ortalama bir kadın, biri askısız, biri beyaz dışında bir renk olan altı sutyen sahibidir.

Modern kadınsı şekil değişiklik gösterir ve moda trendlerine eskisi kadar duyarlı değildir. Bununla birlikte, çekici seks her zaman seksi, daracık iç çamaşırlarıyla nefes kesici görünecek!

İşte buradayız. Antik Yunanistan’ın push-up korselerinden günümüzün push-up sutyenine. Seksi iç çamaşırı mı? Hiçbir şey gerçekten değişmez!