Avrupa Tarzı, Çin Kası

Çin Seddi çalışmıyor. MÖ 200 yılında toprağı Moğol istiflerinden korumak için inşa edilen Çin Seddi, Çin ulusunun ekonomik kalkınmasının engin genişliğinin ve kapsamının bir sembolüdür. Uluslararası şirketler, ülke çapındaki fabrikalarda Çinli işçiyi işgal ettikleri için işgalci Moğolların yerini aldı. Çin hükümetinin onayıyla, dünyanın dört bir yanındaki işletmeler Çin’i üretilen her şey için ana endüstriyel kaynak haline getirdi. Gümüş takı endüstrisi buna bir örnektir.

Gümüş takı tasarımlarının en sonuncusu öncelikle Avrupa’dan, çoğunlukla İtalya’dan geliyor. Avrupalılar her yıl takılarda en yeni stilleri içeren, merakla beklenen fuarlar ve kongreler düzenliyor. Giyim modasından mücevher tasarımına, Avrupalılar her zaman ilham veren modern tarzın ön saflarında yer almışlardır. Yine de, işçiler için daha yüksek ücretlerin ve üretim sürecindeki düzenleyici kısıtlamaların etkisiyle üretim maliyetindeki artış nedeniyle, Avrupa, bir bütün olarak, üretim açısından Asya ile rekabet edemiyor.

Avrupa ülkeleri, sunulan hizmetler için makul tazminat ve ayrımcılığa karşı koruma ve adil muamele beklentisi açısından bireysel çalışanların haklarını öne çıkarma eğilimindedir. Genel olarak zararlı olabilecek üretim, atık ve malzemeler için çevre standartları ile ilgili kısıtlamalar da vardır. Batı’daki çoğu ülke, görünüşte haklı olan bu toplumsal yapılara bağlı kalıyor. Sonuç olarak, Avrupa’daki fabrika sahiplerinin elleri, haklı olarak bağlanmıştır. Çin ise farklı bir perspektife sahip.

Çin’deki işçiler, Avrupa’daki meslektaşlarının avantajlarına sahip değil. Hükümet, seçilmemiş bir organ olarak, halkın ve çevrenin refahı ile ilgilenmeden, piyasa güçlerinin herkesi dikte etmesiyle kapitalizmin en saf biçimine izin verdi. Bireylerin işçinin uygun tazminat ve adil muamele görme haklarıyla ilgili herhangi bir kısıtlama yoktur, bunun yerine işçilerin hangi derinliklere gitmek istediklerine bağlıdır. Malların daha ucuz üretimine izin veren, imalatın çevresel etkileri ile ilgili herhangi bir düzenleme bulunmamaktadır. Sonuç olarak, Çin emeği dünyadaki en uygun maliyetli ve üretkendir. Gümüş takılar girin.

Avrupalıların sahip olduğu tek avantaj, geleneksel olarak, yüksek bir işçilik standardı da dahil olmak üzere gümüş takılar söz konusu olduğunda trendleri belirlemiş olmalarıdır. Avrupalı ​​perakendeciler endüstriyel merkezlerine sadık kaldılar, ancak giderek daha fazla Çin’i zorlu bir fırsat olarak görüyorlar. Altın ve değerli taşlar gibi diğer mücevher pazarlarına uzun zamandan beri Çinli üreticiler girmiştir. Çin imalat makinesi diğer görünürde daha karlı mücevher pazarlarında meşgul olduğu için gümüş en az etkilenen sektör oldu. Silver, son 10 yıl içinde büyük bir potansiyele sahip geçerli bir endüstri olarak kabul edildi. Öyleyse Çin, Avrupalıların kalitesine ve tarzına uyacak ne yapacaktı?

Çin, Avrupa tasarımına dayalı ürünler sunarak bunu telafi etmek zorunda kaldı ve aslında Avrupa tarzının görünümünü kopyaladı. Ayrıca, Rusya’dan ithal edilen .925 ayar gümüş ve kübik zirkonya kullanımı dahil olmak üzere yüksek düzeyde kaliteli işçiliği sürdürdüler. Avrupalılar için her şey kaybolmadı, çünkü dünya çapında ayırt edici kalıcı tasarımları ile tanınan saf gümüş zincirler ve kolyelerin üretimine güçlü bir şekilde devam ettiler.

Avrupalılar ve Çinliler arasındaki bu garip tarz ve töz ilişkisinin nasıl sonuçlanacağını tahmin etmek zor. Çin, ilham verici özgün tasarımlar yaratma becerisi kazanacak mı? Ya da Avrupalılar, belki de endüstriyel ve teknolojik ilerlemelerin başlamasıyla, fikirlerini daha verimli bir şekilde üretmenin bir yolunu bulacaklar mı? Bu rekabetin nasıl geliştiğine bakılmaksızın, Avrupa ve Amerika’daki işletmeler, müşterileri için daha düşük fiyatlar ve yüksek kaliteli ürünlerden memnuniyetle yararlanacak ve daha fazla gümüş takılar hiç olmadığı kadar alınıp satılacak.

Yazar: Derek Belay, Cal State Pomona’dan İngiliz Edebiyatı alanında lisans derecesine sahiptir. Öncelikle hobi olarak yarı zamanlı yazıyor. Halen Jewelry Payless.com ‘da pazarlama müdürü olarak çalışmaktadır.