Bu varoluş göreceli hale geldiğinde, onu dünya olarak görürüz; bilgi, sırayla dünyadaki şeylerin bilgisine dönüşür; ve bu mutluluk, insanın yüreğinde bilinen tüm gerçek sevginin temelini oluşturur. Bu nedenle gerçek aşk, ne sevgiliye ne de sevgiliye acı verecek şekilde asla tepki veremez. Bir erkeğin bir kadını sevdiğini varsayalım; her şeyi kendisine ait olmak istiyor ve her hareketini son derece kıskanıyor; onun yanında oturmasını, yanında durmasını ve emriyle yemek yemesini ve hareket etmesini ister. O onun kölesi ve kölesi olmasını istiyor. Bu aşk değil; kendini aşk olarak ima eden kölenin bir tür hastalıklı sevgisidir. Aşk olamaz çünkü acı vericidir; istediğini yapmazsa ona acı verir. Sevgide acı verici bir tepki yoktur; aşk yalnızca bir mutluluk tepkisi getirir; değilse, aşk değildir; aşkla başka bir şeyi karıştırmaktır. Kocanızı, karınızı, çocuklarınızı, tüm dünyayı, evreni, acı ya da kıskançlık tepkisi, bencillik duygusu olmayacak şekilde sevmeyi başardığınızda, bağlanılamayacak bir formda olursunuz. .
Krishna şöyle der, “Bana bak Arjuna! Eğer işten bir anlığına durursam, tüm evren ölecek. İşten kazanacak hiçbir şeyim yok; Ben tek Lordum, ama neden çalışıyorum? Çünkü dünyayı seviyorum . ” Tanrı, sevdiği için bağlı değildir; bu gerçek aşk bizi bağımsız kılar. Bağlanma, dünyadaki şeylere tutunma olduğu her yerde, tüm bunların madde parçacıkları kümeleri arasındaki fiziksel çekim olduğunu bilmelisiniz – iki bedeni her zaman daha da yaklaştıran ve yeterince yaklaşamazlarsa ağrı üretir; ama gerçek sevginin olduğu yerde, hiçbir şekilde fiziksel bağlılığa dayanmaz. Bu tür aşıklar birbirlerinden bin mil uzakta olabilirler, ama aşkları hep aynı olacak; ölmez ve asla acı verici bir tepki vermez.
Daha fazla bilgi almak için şu adresi ziyaret edin: http://www.spiritual-simplicity.com
GIPHY App Key not set. Please check settings