Anne ve babanın Tanrı’nın görünen temsilcileri olduğunu bilmek, ev sahibi her zaman ve kesinlikle onları memnun etmelidir. Anne memnun ise ve baba, Tanrı adamdan razı olur. Bu çocuk, ailesine asla sert sözler söylemeyen gerçekten iyi bir çocuk.
Ebeveynlerden önce şaka yapmamalı, huzursuzluk göstermemeli, öfke veya öfke göstermemelidir. Anne veya babadan önce bir çocuk eğilmeli, onların huzurunda ayağa kalkmalı ve onlar ona oturmasını emredene kadar oturmamalıdır.
Ev sahibi, annesinin ve babasının, çocuklarının, karısının ve yoksullarının tedarik edildiğini görmeden önce yiyecek, içecek ve giyecek alırsa, günah işlemiş olur. Anne ve baba bu bedenin nedenidir; Öyleyse bir insan, onlara iyilik yapabilmek için bin sıkıntıya girmelidir.
Karısına karşı görevi bile öyle. Hiçbir erkek karısını azarlamamalı ve karısını her zaman kendi annesi gibi korumalıdır. Ve en büyük sıkıntı ve dertler içinde olsa bile, karısına öfke göstermemelidir.
Karısından başka bir kadını düşünen, zihniyle bile ona dokunursa – o adam karanlık cehenneme gider.
Kadınlardan önce uygunsuz bir dil konuşmamalı ve güçleriyle asla övünmemelidir. “Bunu ben yaptım ve bunu yaptım” dememelidir.
Ev sahibi karısını her zaman para, kıyafet, sevgi, inanç ve nektar gibi sözlerle memnun etmeli ve asla onu rahatsız edecek hiçbir şey yapmamalıdır. İffetli bir eşin sevgisini kazanmayı başaran o adam, dininde başarılı olmuş ve tüm erdemlere sahiptir.
Aşağıdakiler çocuklara karşı görevlerdir: Bir oğul, dördüncü yılına kadar sevgiyle yetiştirilmelidir; on altı yaşına kadar eğitilmeli. Yirmi yaşına geldiğinde bazı işlerde çalıştırılması gerekir; daha sonra babası tarafından ona eşitmiş gibi şefkatle davranılmalıdır. Kız çocuğu da aynı şekilde yetiştirilmeli ve büyük bir özenle eğitilmelidir. Ve evlendiğinde, babasının mücevherlerini ve servetini vermesi gerekir.
Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.
GIPHY App Key not set. Please check settings