Teşekkür Borcunuz Var mı?

Bu, birçok insanın minnettar oldukları her şeyi ya da en azından bizim bunu yapmamız gereken zamanları değerlendirdiği bir yıl. Ancak bu aynı zamanda, bu armağanlara katkıda bulunan tüm bu insanları, özellikle de soyut olanları değerlendirdiğimiz bir zaman olmalıdır. Özgüvenimiz veya özgüvenimiz, spor veya müzik sevgimiz ve omurgamız gibi hediyeler. En büyük borcu hangi kişi veya gruba borçlusunuz? Bugün olduğunuz kişi olmanıza gerçekten yardımcı olan özel bir kişi veya grup var mıydı?

Kendinize ve yeteneğinize inanmanıza yardım eden biri var mıydı? Sana hayatı yeni bir şekilde takdir etmeyi öğreten biri var mıydı? Ne olursa olsun onlara güvenmek için orada olan biri var mıydı?

Çoğumuz sadece bir kişiye değil, büyümemize ve potansiyelimize ulaşmamıza yardımcı olan öğretmenler, koçlar ve akıl hocalarından oluşan bir ekibe sahip olduğumuz için şanslıyız. Şekillendirmemize yardımcı oldukları hayatları yaşarken bu insanlara tekrar tekrar teşekkür etmeyi unutmamalıyız. Daha da önemlisi bu borcu geri ödememiz gerekiyor – bu bireylere değil topluma. Borcunuz nasıl? Henüz ödediniz mi yoksa hala yokmuş gibi mi davranıyorsunuz?

Suçlularla ilgili olarak ifadeyi sık sık duyarız. Bazen hapsetme için örtmece olarak kullanılır. Gerçek şu ki, hepimizin topluma bir borcumuz var. Topluma zarar verdiğimiz için değil, bunun yerine başkasının iyilik yapmasından fayda sağladığımız için.

Ben bir Presbiteryen’im ve Rab’bin Duası’nı ifade etmemizde “Ve borçlularımızı bağışladığımız için bize borçlarımızı bağışlayın” ifadesi yer alıyor. Açıkçası, ne kadar iyi olursak olalım ve hayatlarımız ne kadar örnek olursak olalım, Tanrı’ya veya oğluna olan borcumuzu asla ödeyemeyiz, böylece anlamın bir kısmı oldukça açıktır. Ayrıca bunun, eylemden elde edebileceğimiz herhangi bir potansiyel fayda yerine iyilik uğruna iyilik yapmamız gerektiği anlamına geldiğini düşünüyorum.

Ayrıca başka bir anlam seviyesi olduğunu düşünüyorum ve bu topluma olan borcumuzun ana fikrine geri dönüyor. Bence nezaket eylemleri söz konusu olduğunda bire bir ilişki olamaz. Açıktır ki, yardıma ihtiyaç duyan birçok durumda, bu yardıma aynen geri dönecek durumda olamazlar. Ancak her durumda yardım veya nezaket teklif ettiğimizde gerçekten istediğimiz veya ihtiyacımız olan şey bu değildir.

Ne zaman hayırsever, yardımsever veya nazik bir şey yapsam, eylemi büyük bir nezaket fonuna katkıda bulunuyor olarak görme eğilimindeyim. Hayatım boyunca birçok kez bu fondan kar elde ettim ve büyük olasılıkla bundan da yararlanmaya devam edeceğim.

Bu kavramı sevmemin nedenlerinden biri, onu bir tür fon veya banka olarak düşünmemdir. Benzer şekilde yatırım yapılırsa paranın yapacağı gibi, değer kademeli olarak değil, katlanarak büyür. Bunun için hepimiz minnettar olmalıyız çünkü gerçek şu ki, genellikle topluma olan borcumuzu ödemiyoruz.

Çoğumuz ara sıra çek yazacak, çekiliş için bilet alacak ve / veya birkaç saatimizi burada ve orada bir evcil hayvan projesinde çalışarak geçireceğiz. Bundan çok daha ileriye gidecek ve zamanının, enerjisinin ve / veya parasının büyük bir kısmını daha büyük iyilik için harcayacak birkaç kişi var ama çok az.

Çoğu zaman zamanımız veya mali durumumuz üzerinde baskı ile karşılaştığımızda ilk feda edilecek olan hayırsever faaliyetlerimizdir. Ben de bundan çok suçluyum. Merak ediyorum, bunu tersine çevirirsek ve bunun yerine başkalarına son yerine önce yardım edersek ne olurdu?

Bu hafta size meydan okuyorum, iyilik fonumuza katkıda bulunmanın bir yolunu bulmak. “Pay It Forward” konseptinden ödünç alın. Birisi size yardım eli uzattığında, ilk fırsatta bu iyiliği yaptığınızdan emin olun. Seçip seçmeyin. Önce çek defterinizi dengelemeyin. Kolay yolu seçmeyin. Doğru olanı yap. Onu gördüğün zaman anlayacaksın.