Parkinson Teşhisi Sonrası Depresyonla Başa Çıkmak

Parkinson hastalığı genellikle fiziksel bir hastalık olarak düşünülür. İleri vakalarda, hastalığın özelliği olan titreme, tik, sertlik ve hareket problemlerini gözlemlemek zor değildir. Yine de ruh sağlığı ile Parkinson hastalığı arasında güçlü bir bağlantı vardır ve bunama genellikle hastalığın sonraki aşamalarında ortaya çıkar. Daha belirgin bir Parkinson ile ilgili akıl sağlığı sorunu depresyondur. Parkinson literatürü, Parkinson hastalığı olan kişilerin yarısının aynı zamanda depresyondan muzdarip olduğunu öne sürüyor.

Depresyon, günlük işleyişe müdahale etme potansiyeline sahip ciddi bir durumdur ve ciddi vakalarda izolasyona, kendi kendine zarar vermeye ve hatta intihara bile yol açabilir. Stresli olaylar, uzun süreli çevresel veya sosyal koşullar veya hatta ilaç tedavisi ile tetiklenebilse de, depresyon, nedeni bilinmeyen anormal beyin fonksiyonundan kaynaklanır.
Sosyalleşme, yalnızlık, huysuzluk, azalmış hijyen veya kişisel görünüme özen gösterme veya düşük benlik saygısı gibi klasik depresyon belirtilerine ek olarak, Parkinson hastaları, Parkinson hastası olmayanlara göre farklı depresyon belirtileri gösterebilir. Semptom profilinde Parkinson hastası olmayanların aksine Parkinson hastalarının semptom profilindeki farklılıklar şunları içerebilir:

* Sık sık intihar düşüncesi ortaya çıkması, ancak daha az gerçek intihar olması
* Suçluluk ya da kendini suçlama olmaksızın üzüntü
* Daha yüksek anksiyete oranları

İyi haber şu ki, hem sağlıklı bireyler hem de Parkinson hastaları için depresyon tedavi edilebilir. Depresyon için tedavi aramak ve tedavi görmek, insanları kendileri ve koşulları hakkında daha iyi hissettirecek ve Parkinson hastaları durumunda, hastalıklarının semptomlarının üstesinden gelmeye ve daha normal bir yaşam sürmeye odaklanmalarını artıracaktır. Tedavi, Parkinson hastasının hekimi ile uygun ilacı reçete etmeye yetkili bir psikiyatrist, tercihen bir psikiyatrist olmak üzere, nitelikli bir akıl sağlığı uzmanı arasında bir işbirliği çabası olmalıdır. Nörolog ve psikiyatrist arasındaki iletişimi teşvik ederek, potansiyel ilaç etkileşimi önlenebilir ve optimal zihinsel ve fiziksel sağlık daha hızlı bir şekilde elde edilebilir.

Tedavi edildiğinde bile depresyon anında yok olmaz. Çok hasta olduklarında bile bir hastanın depresyondan kurtulmasına yardımcı olmak için ilaç tedavisi ile duygusal terapi arasındaki doğru dengeyi keşfetmek zaman alabilir. Bir kişi Parkinson’un hangi aşamasında yaşıyor olursa olsun, depresyon tedavisi, her iki programın etkinliğinden ödün vermeden genel sağlık tedavi planına dahil edilebilir.

Parkinson teşhisi konan kişiler, özellikle depresyondan muzdariplerse, sağlık endişelerinin muazzamlığından bunalmış hissedebilirler. Parkinson hastalarının çoğunun uzun ve üretken bir yaşam sürmesini sağlayan hastalık ve son gelişmeler hakkında daha fazla bilgi edinmek faydalı olabilir. Hastalığa sahip olan ve onunla yaşamayı öğrenmiş diğer insanlarla temas kurmak da rahatlatıcı olabilir. Dünya çapında, misyonu Parkinson hastalığı araştırması, eğitimi ve Parkinson hastalarının desteklenmesi olan ulusal, bölgesel ve yerel dernekler bulunmaktadır. Parkinson ile yaşamanın nasıl bir şey olduğunu bilen insanlardan bu tür gerçek hayat yardımı, aile ve arkadaşlardan oluşan destek ağına paha biçilmez bir katkı olabilir.