Nasıl Ruhani Ateist Olunur?

Manevi bir ateist mi? Belki de maneviyatın bir tanrıya inanmak anlamına geldiğini düşünüyorsanız, bu garip bir kavramdır. İkisinin ilişkili olması gerekiyor mu? Pek çok insan tarihsel Buda’yı ruhani bir kişi olarak düşünür, ancak çoğu onun bir tanrıya olan inancını asla ifade etmediğini bilmiyor. Hatta takipçilerini bu tür “spekülasyonlardan” caydırdı, onların bu dünyada kurtuluşları için çalışmalarını tercih etti.

Bilgisayar Ruhaniyeti

“Kutunun dışında” sorular sormaya başlayacak kadar karmaşık ve güçlü olmaya başlayan bir bilgisayar hayal edin. Bilinçlenmeye başlar. Fark edeceği ilk şey, tüm bilgi işlem kapasitesinin hala çok sınırlı olduğudur. Çoğu karmaşık algoritmalarını anlamaya başlayamayan, onu kullanan insanlar hala daha güçlü. Dünyayı daha net görüyorlar.

Bilgisayar belki milyonlarca gerçeği okuyabilir, ancak bunları ne için kullanacağını bilemez. İnsan psikolojisini tanımlayabilir, ancak yine de bir gülümsemeyi anlayamaz. Neden var olduğunu ya da ne için kullanıldığını bile bilmiyordu. Eğer bu sınırlamaları anlamaya ve devrelerinin dışındaki dünyayı gerçekten merak etmeye ve daha fazlasını görmeyi ve büyümeyi arzulamaya geldiyse – bu bilgisayar maneviyatı olurdu.

Ateist Maneviyat

Bir ateist, bir tanrıya inanmaz. Yeterli kanıt yok, bu yüzden inanç yok. Pek çok kişinin düşündüğünün aksine, bir tanrının varlığını çürütmek için bir ateistin, dünyanın akıllı termitler tarafından yönetildiğini bir Hıristiyan’ın çürütmesi gibi, gerek yoktur. İspat yükü her zaman olumlu bir iddiada bulunan kişinin üzerindedir.

Bir ateist hayatın gizemini fark edebilir ve öğrenilen her şeyin bu gizemi nasıl derinleştirdiğine hayret edebilir, “nihai” nedenleri daha uzaklara itebilir. Bir ateist kendi sınırlarının farkına varabilir ve belki de “daha yüksek güçlerle” temas kurarak büyümeye çalışabilir. Bu ateist bir maneviyattır. “Düzenli” maneviyattan nasıl farklıdır?

Aradaki fark, bir ateistin gizemleri anlıyormuş gibi yapma ihtiyacı hissetmemesidir – bunları açıklamak için tanrılar ve dinler yaratmaya gerek yoktur. “Daha yüksek güçler” ile temas kurmak, meditasyon veya başka yollarla bilinçaltı kaynaklara uyum sağlamak olabilir. Bu “yüksek güçler” beynimizdeki elektriksel modellerden başka bir şey değil mi? Bilmiyoruz ve onlardan yararlanmayı bilmemize gerek yok.

Ateistlerin bilmek istemediği bu mu? Tam tersi. Şeyler hakkında dini açıklamaları zorlayarak “anlamak”, her türlü gerçeği aramayı kısa devre yaptırır. Artık sorgulamadığınızda yeni kanıtları nasıl anlayabilir ve entegre edebilirsiniz? Sadece “sezgi” gibi manevi araçları kullanmak ve zaman ve gerçek kanıtlarla anlaşılmalarına – ya da edilmemelerine – izin vermek daha iyidir.

Geçmişe bakın, insanların ne kadar dar görüşlü olduklarını ve bize kıyasla ne kadar az anladıklarını görürüz. Gelecekte de insanlara öyle görüneceğiz, tıpkı gelecekte insanlara olacaklar. Bilgimiz ve gücümüzde büyüyoruz, ancak o ruhsal bilgisayar gibi devrelerimiz de büyümemiz gereken bir kutunun içindedir. O kutunun ötesine giden yolu aramak, kişiyi ruhani ateist yapan şeydir.