Mücadele

Kelebeklerin insan ruhuyla ortak yönleri nelerdir? Orta yaşlı bir eş ve öğrenmek üzere olan anne Maggie ile tanışın.

Maggie bir milyoner kadar zengin veya evsiz olarak fakir değildi. Ortalama rahat bir hayat yaşıyordu. Yoluna güzel bir kız çocuğu geldiğinde daha da iyi olmuştu. O ve kocası, kızlarının ihtiyaçlarını karşıladığından ve yine de sahilde bir yıllık tatile çıkabildiklerinden emin oldular.

Maggie, kocasının işinde bir ortaktı. Her ikisinin de her şeyi dengede tutan farklı görevleri vardı. Bir gün kocasının işine yıkıcı bir darbe geldi ve üç yıldan fazla bir süre boyunca iş sahadan çekildi. Kocası kendini tamamen yeniden keşfetmek zorunda kaldı ve yeni bir meslekle bir hayali gerçekleştirmeye can atıyordu. Onun adına mutluydu ve onu tamamen destekledi, ama yine de para gelmiyordu.

Maggie herhangi bir gelire katkıda bulunmadığı için kendini suçlu hissetmeye başladı. Evin dışında çalışmayalı ve bir başkası için çalışmak zorunda kalmayalı uzun zaman olmuştu. Söylemeye gerek yok, korkuyordu ama yine de her şeyin yoluna gireceğine dair inancı vardı. İş aramaya başladı ve başvuruları doldurmak biraz zor buldu, özellikle iş referansları isteyen kısım. Kocasıyla birlikte neredeyse 20 yıldır kendi hesabına çalıştığını unutmayın. Asla bir röportaj için çağrılmadığı için bunun hiçbir şey ifade etmediğini hissettim.

İş ararken annesi olduğundan daha fazla hastalandı ve bir hafta hastanede kaldı. Maggies’in annesi eve döndüğünde, haftada bir gün annesinin yardımcısı oldu. Alışverişi yaptı, çarşafları değiştirdi, süpürdü ve annesinin artık yapamayacağı başka şeyler yaptı. Tabii ki annesi ona zamanının ve emeğinin karşılığını ödeyecekti ama yine de başka bir gelir kaynağı bulması gerektiğini düşünüyordu.

Doldurduğu ilk başvurulardan biri sonunda geldi. Röportajı uçan renklerle geçti ve tam olarak aradıkları şey olduğu söylendi. Sadece yarı zamanlı olmasına rağmen tam olarak istediği şeydi. Kızı okuldan eve geldiğinde evde olması onun için önemliydi. Program hazır olduğunda iletişime geçecekleri söylendi. İşe sahip olduğunu bilmek onu tekrar mutlu ve üretken hissettirdi.

Ancak birkaç hafta içinde, şirketin işi tam zamanlı bir pozisyona değiştirdiğini ve kalifiye olmadığını belirten bir e-posta aldı. Maggie mahvolmuştu. İhanete uğramış hissetti ve kendisine yalan söylendiğini hissetti. O akşam kocası ve kızı gece dışarı çıktığı için yalnızdı. Yalnızlığı memnuniyetle karşıladı ve acılarını sıcak bir köpük havuzunda boğmak istedi.

Yapacağını bildiği gibi, ilk başta sırf reddedilmenin katıksız acısı yüzünden yavaşça ağlamaya başladı. Üç uzun yıllık mücadele nihayet onu yakaladı. Sonra kızdı; Onu oraya getiren koşullardan Tanrı’nın kendisine kadar her şeye kızgın. Daha çok ağladı ve bağırdı, Ne yapmamı istiyorsun? Gerçekten Tanrı’nın onu terk ettiğini hissetti.

Artık ağlayamayınca yorgun düştü ve pes etti. O anda, diğer yaşlılara evde bakım yardımı sunmak için sessiz bir fikir geldi aklına.

Bilgisayarlar için başka bir yetenek kullanarak bazı el ilanları ve kartları bastırdı ve bunları kilisesine, bakkallara dağıttı ve hatta gazeteye küçük bir ilan verdi. Bir hafta içinde iki yeni müşteri edinmişti.

Şimdi, büyük bir şirketin CEO’su ya da güçlü bir oyuncu olmasa da kendini yine mutlu ve üretken hissediyor. Öyleyse, Tanrı onu gerçekten terk etmiş miydi? Dersler ve cevap için doğaya bakalım.

Bir kelebeğin krizalitinden çıkabilmesi için çok fazla mücadele etmesi gerekir. Evet, mücadele. Kaçmak için fırladığı her seferinde, kanatlarından asitler çıkarılır. Birisi gelip krizaliti kırarsa, kelebek bu asitlerden ölür. Esasen kelebeğin hayatta kalması için mücadele gereklidir. Sonra sessizlikte, mücadele bittiğinde kelebek dışarı çıkıp güzelliğini dünyayla paylaşabilir.

Biz insanlar olarak farklı değiliz. Üzüntü, korku ve öfkeyi oluşturan asitlerden kurtulmak için mücadele etmemiz gereken zamanlar vardır. Sadece şu anda yorulduğumuz ve hala Evrenin bize fısıldadığını duymaya başladığımız zamandır.

Tony Masiello 2006