Motivasyonel Konuşma – Hepinizle Ortada Sıkışmış

Neden yapıya ihtiyacımız var? Hücre yaşamı arzusu neden hepimizi tüketiyor? Para ve hayallerimizi alt üst eden, hayal gücümüzü yok eden ve insanlarda macera duygusunu değersizleştiren beyaz çitle ilgili ne var?

Anaokuluna girdiğimiz andan üniversiteden çıktığımız ana kadar dürtülür, dürtüklenir ve ortalamaya doğru yönlendiriliriz; orta sınıfın. Atletik hayaller, çok az sayıda istisnai yetenek dışında, erken yaşta ezilir; Picasso veya Shakespeare’in ikinci gelişi değilseniz, gereksiz sayılan sanatsal uğraşlar, seyahat etmek ve bu inanılmaz dünyayı ilk elden görmek, “eğitiminiz” lehine ertelenmektir. “ve” gerçek hayat “.

Başarısızlığa karşı o kadar büyük bir nefret var ki, çocuklarımızı bunun acılarından koruma çabası içinde, biz, bir toplum olarak, onları ortalama, muhafazakar ve herkes gibi teşvik ediyoruz. Sanki hedeflerimizi yeterince düşük tutarak mükemmelliğe ulaşabileceğimize inanıyoruz ama mükemmellik ilginç değil. Hatalı olmaktır. Simetri, asimetri kadar heyecan verici değildir ve düz, sargı kadar eğlenceli değildir.

Okula gitmenin, her zaman kimseye anlamsız kalmanız için çalışmanın macerası nerede, kendinizden başka, “A”, bir iş bulmak, iyi bir maaş almak, karınızla iki çocuk büyütmek ve Florida’da emekli olduktan sonra ölmek?

Amcam Hindistan’da hastalandıktan sonra eve dönmeden önce on bir yıl Avrupa ve Afrika’da seyahat etti – bu adamın anlatacak hikayeleri var. Muhasebede Joe’nun ne var? Tabloid manşetleri.

İnsanlar, amaçlarını kendi başlarına gerçekleştirmek yerine, dolaylı olarak hayatlarını yaşarlar. Bunun en kötü örneği, sporcu ebeveynlerin çocuklarını kendi kişisel ihtişamları için oynadıkları spordan nefret etme noktasına itmesidir. Elbette çocuğunuz on beş yaşında bir şampiyon olabilir, ancak istikrarlı bir işte tutamayan ya da sürekli depresyon nöbetlerine tahammül edebilecek bir kız arkadaşı bulamayan sinirli bir enkaz olduğunda, başarılarınızdan ne kadar gurur duyduğunuzu göreceğiz.

Hayal gücüne inanmazsan ya da onları takip etmeye kalkmazsan hayal gücünün ne faydası var? Ve yine de başarısız olmanın neresi korkutucu? Bunu her zaman yapıyorum ve bu beni her zaman daha ilginç ve daha zeki yapıyor. Elbette, bazen rahatsız edici: garip durumlar, hatalar için özür diler, ama ne olmuş? Hiç kimse rahatsız olmadan yaşayamaz, öyleyse neden bu kadar yaygara yapalım. Bazı idealler geliştir, dünyayı gör, televizyonunu kapat, aklını aç ve hayatı yaşa diyorum.

Ve eğer kötü kartlarla all-in yaparsanız, tekrar ön ödeme yapma ve başka bir el oynama cesaretine sahip olun çünkü bu sefer roket olabileceğini kim bilir.