Minnettarlık, Harry Potter’ın Büyükbabasının Adını Tahmin Ederken Yalan

Bu makalenin nereye gittiğini görmeden önce, belki Harry Potter hakkında kısa bir test yapmak istersiniz.

Dışarıdaki tüm Harry Potter hayranlarına ve düşmanlarına, lütfen aşağıdaki soruyu cevaplamak için elinizden gelenin en iyisini yapın. Harry Potter’ın büyükbabasına ne denir? Henüz bir başarı, değil mi? Hadi, eminim bundan daha fazlasını düşünebilirsin? Daha önce kitaplarda en az üç kez okudunuz! Tamam, işte cevap, Harry Potter’ın büyükbabası ‘Bay Potter!

Komik değil mi? Cevap koltuklardan düşme sonucu öngörülemeyen zihinsel travmalar veya bedensel morluklar bıraktıysa özür dilerim. Ama gerçekten sormak istediğim soru, Harry Potter’ın soyundan daha önemli. Soru şu: şakayı okurken ne yapıyordun?

Yanıtı hemen almak için kelimelere mi göz atıyordunuz, tıpkı insanların diğer% 90’ının yaptığı ve kayıtsızlıkla tepki verdiği gibi? Yoksa cevabı ararken düşündünüz mü ve bir gülümseme veya inançsız bir bakışla mı karşıladınız? Gerçeği söylemek gerekirse, şakaya gülümsediğiniz veya şakayı yaptığınız sürece, şakaya minnettar olursunuz, şükran gösterirsiniz. Neden bilmek ister misin?

Çünkü anı yaşıyorsun, nedeni bu. Hayatın mini sürprizlerine dikkat ediyor ve buna göre cevap vererek onlara minnettarlık gösteriyorsunuz. Ancak ‘anı yaşayarak’ kendinizi en içten minnettarlığı verirken bulabilirsiniz. Aslında minnettarlık göstermek bir yaşam tarzı olmalı!

Öyleyse, hala yaşıyorsam ve tekmeliyorsam, o anı yaşadığım anlamına gelmez mi? Ve böylece 7 gün 24 saat şükran mı gösteriyorsun? Hayır, çoğu insan o an hiç yaşamadı. Bir Zen benzetmesi bu noktayı mükemmel bir şekilde gösterir:

Genç Keşiş: Usta, Nasıl Yol çalışırım?
Eski Usta: Acıktığınızda yiyin; yorulduğunda uyu.
Genç keşiş: Çoğu insanın yaptığı şey değil mi?
Eski Usta: (Onaylamadan başını sallayarak) Hayır, hayır, hayır. Çoğu insan böyle değil. Çoğu insan yemek yerken düşüncelerle ve arzularla doludur ve uyurken de endişeyle doludur.
-AsiaPac, Zen kitabı

Dikkat eksikliği artık kökleşmiş bir bozukluk değildir; toplumun gidişatını takip ettikçe anlaşılabilir ve öğrenilebilir, sonuç, sözünü ettiğimiz benzetmedir; Yemek yemek ve uyumak gibi temel faaliyetler artık TV veya çalışma masası ile uyumludur. İnsan yardım edemez ama merak ediyorum, yemek yerken çalışmak gerçekten hayati mi? Çoklu görev sadece görevler içindir, eğer yemek yemek sizin için bir ‘görev’ haline gelmişse, bir armağanı, minnettarlık armağanını ve hayattaki basit şeyler için minnettarlık göstermeyi kaybettiniz.

Size şükran göstermek veya anı yaşamak için adım adım bir süreç anlatsaydım bu anlamsız olurdu. Şu özdeyişe şiddetle inanıyorum; öğrenci hazır olduğunda öğretmen görünecektir. Hayatınıza minnettarlık getirmenin önemini anladıktan sonra, minnettarlığın kendisini anlamakta sorun yaşamayacaksınız.

Bir alıntıyla bitireceğim, ‘Dün gitti, bu yüzden geçmiş deniyor. Yarın asla gelmez, bu yüzden ona gelecek denir. Bugün bir hediye ve bu yüzden ona şimdiki zaman deniyor