Köpeğimden öğrendiğim 5 önemli hayat dersi

Köpeğimden öğrendiğim 5 önemli hayat dersi

Oğlumuz, ailemizin bir köpeği evlat edinmesi için uzun ve çetin bir kampanya yürütüyor. Zayıfladığımızı kabul etmeliyim.

Köpekleri her zaman sevmişimdir ve kendi sevgili çocukluk arkadaşlarımı ve kendi köpek arkadaşıma duyduğum çaresiz arzuyu çok iyi hatırlıyorum. Ayrıca o, dış mekanı seven aktif bir çocuk ve yakınında yaşayan, yaşında çocuğu olmayan tek çocuk, bu yüzden bir köpek harika bir oyun arkadaşı ve arkadaş olabilir.

Ama aynı zamanda kalbimi başka bir köpeğe açmam için çok erken olduğunu da hissediyorum. Sevgili labrador Shamus’umu kaybettiğimden bu yana sadece bir yıl geçti ve onu hala çok özlüyorum. Arkadaşlar bana başka bir köpek almamı söylediler, ama ben bunu oldukça katı buluyorum. Kocam ölürse insanlar beni yeni bir tane seçmem için göndermezler ve oğlum ölürse insanlar tekrar hamile kalmamı önermezlerdi. Evet, eninde sonunda ailemize katılmak için başka bir köpeği evlat edineceğim, tıpkı birçok insanın yeniden evlendiği veya başka çocukları olduğu gibi, ama Shamus’un kaybı için üzülmedim. Görüyorsunuz, o özel bir köpekti ve hayatımın çok büyük bir parçasıydı.

Shamus, evliliğimizin ilk yılında, oğlumuzun ortaya çıkmasından on yıldan fazla bir süre önce ailemize katıldı ve bizimle New York’tan Kentucky’ye taşındı.

Hayal edilebilecek en tatlı, en sevgi dolu köpekti ama o zamanlar bir laboratuvardı ve bunun onların doğasının bir parçası olduğunu biliyoruz. Kocam gençken onu ava çıkarırdı ve tembel olmasına rağmen avlanmayı çok severdi. Bununla birlikte, her zaman bunun onu daha iyi bir av köpeği yaptığına yemin ettim çünkü bir adım atmak istemiyordu! O kadar hoş bir köpekti ki, kocam onun sahip olduğu en iyi köpek olduğunu söyledi; memnun etmeye o kadar hevesliydi ki (başka bir laboratuvar özelliği) eğitmek için bir zevkti.

Hayatının son yıllarında giderek zayıfladı ve birçok sağlık sorunuyla mücadele etti, ancak yine de çok sevgi dolu ve şikayetçi değildi. Düşüşünü izlerken bizim için çok zordu ve bir karar vermeye zorlanmaktan korkuyordum, ama sonunda o kararı kendi başına verdi. Aylarca ölümünün yaklaştığını bilmesine rağmen veda etmek hala çok zordu. Dünyanın daha az nazik bir kalp içerdiğini ve beni seven bir varlığın eksik olduğunu bilmek daha da zordu.

Ama bana öğrettiği dersler devam ediyor:

Köpeğimden öğrendiğim 5 önemli hayat dersi

Evcil hayvan sahibi olmaktan çok şey öğrenebilir ve dersler tüylü aile üyenizin hayatınıza adım attığı ilk günden başlar ve son vedalaştıktan sonra devam eder. Birçok yönden köpeğim olmayı umduğumdan çok daha iyi bir insandı.

1. Sevdiklerinizle iletişim halinde kalın

Ve gerçekten temas halinde demek istiyorum! Her evcil hayvan sahibi ne demek istediğimi bilir. Biz insanlar birbirimize yeterince dokunmuyoruz. Elbette, bebeklerimizi kucaklıyoruz ve yeni sevgililerimizi okşuyoruz, ancak her ilişkide öpücüklerin formalite icabı vedalaştığı ve sarılmaların idareli bir şekilde dağıtıldığı bir nokta var.

Köpekler, sevdiğiniz birinin yapacağı basit bir dokunuşun her durumu daha iyi hale getirebileceğini ve bazen dünyadaki tüm farkı yaratabileceğini bilir. Bir öpücüğün (veya yalamanın) mucizesini ve büyüsünü takdir ediyorlar çünkü sizi seviyorlar ve bazen sık sık dokunacak kadar yakın oturmanın soğuk, karanlık geceleri uzak tuttuğunu biliyorlar.

2. Kestirme şansını asla gözden kaçırmayın

Çoğumuz, köpeklerin zevk aldığı 20 saatlik uyku süresini programlarımızda çalıştıramazken, rahatlamak ve gençleşmek için biraz dinlenmekten faydalanabiliriz. Yeterince dinlenen çok azımız var ve birçoğu gerçekten yeterli olandan çok daha az uykuyla geçiniyor. Bu, gelişmek şöyle dursun yaşamanın bir yolu değil. Köpeğiniz nasıl rahatlayacağını biliyor, sadece sırt üstü dönün ve dilinizin dışarı çıkmasına izin verin. Ne kadar harika hissettirdiğine şaşıracaksınız!

Köpekler, uykunun öncelik listenizde yüksek olması gerektiğini bilirler – kesinlikle yiyecekle ilgili herhangi bir faaliyetten daha yüksek olmasa da çamaşır ve temizlikten daha yüksek. Kendinize biraz zaman tanıyın ve bunun için daha iyi hissedeceksiniz.

3. Kıskançlık zaman kaybıdır

Köpeğimizin yeni doğmuş bebeğimizden bir an önce hoşlanmaması anlaşılabilirdi. Ne de olsa 11 yıldır ailenin “bebeği” olmuştu. Dahası, hamileliğimin dokuz ayı boyunca çok hastaydım ve o benim kanepede ve yatakta sürekli arkadaşım olmuştu. Şimdi aniden bu bitti ve tımarlanmak, yürümek ya da sarılmak için çok az zaman vardı. Tüm dikkatimiz başka birine odaklanmıştı. Kıskanç mı? Bizim Shamus’umuz değil. Biz durumu alt üst ederken çok yaklaşmasına izin vermemiş olsak da, küçük çığlık atanla anında bağ kurdu.

Mevcut tüm bebek monitörlerinden daha iyiydi çünkü bizi ilk heyecan ve sıkıntı belirtisinde bulacaktı. Bebeğe yaklaşan ziyaretçileri dikkatle araştırdığı ve davetsiz misafirlere karşı korunmak ve her ihtiyacına karşı uyanık olmak için her zaman yatağının yanında uyuduğu için en iyi hemşireydi. Sonra bebek büyüdükçe ve daha hareketli hale geldikçe, tüm saçlarını kavrayan, dudaklarını çekiştiren, kulaklarını çeken keşifleriyle sabrın özüydü.

Onun koruyucu meleği, oyun arkadaşı ve tüylü yürüyüşçüydü ve her dakikasını seviyordu.

4. En iyi oyuncaklar satın alınmamış olarak bulunur

Pahalı gıcırtılı oyuncak mı? Dakikalar içinde parçalanır. Knobby topu? Çalıların arasında kaybolmuş. Lastik kemik mi? Kanepenin altına itti. Frizbi yol kenarında mı bulundu? Her gün oynanır ve kullanılmadığı zamanlarda dikkatlice yatakta istiflenir. Bir kişinin eli mi? Sonsuz oyun fırsatları.

Köpekler ve küçük çocuklar bize hediyeler hakkında önemli bir ders verir. Zamanınız ve dikkatiniz hepsinin en büyük armağanıdır ve biraz hayal gücü ve enerji ile, pahalı elektronik aletler bir yana, oyuncağa bile ihtiyacınız yoktur.

5. Oynamak için asla çok yaşlı değilsiniz

Artrit ve kas atrofisi bazen Shamus’un dolaşmasını zorlaştırır, ancak yine de güreşmeyi sever ve hatta bir süre boğuşur. Bir zamanlar olduğu kadar aktif olamasa ve saatlerce oyun oynayamasa da, yine de aksiyonun merkezinde olmak ve olabildiğince çok katılmak istiyor.

Biz insanlar, çocukluktan ayrıldığımızda oyun ve arkadaşlık ihtiyacının ortadan kalkmadığını unutuyoruz. Oynamak için çok yaşlı olmak diye bir şey yoktur. Belki de oyun ve mekan seçimimizi gözden geçirmemiz gerekiyor, ancak yaşımız ne olursa olsun, eğlenceye katılma yeteneğimizin sınırı olmamalı!

Köpeğiniz size hangi dersleri öğretti? Köpeğiniz evinizde nasıl bir rol oynuyor?