Kendine Merhamete Karşı Öz Yargı

ÖNEMLİ Yayın ve Yeniden Basım Koşulları

Aşağıdaki makale ezine’nizde ücretsiz kullanım için sunulmaktadır,
Yazının sonunda ya da web sitenizde, yazar kaynak kutusu köprülerle birlikte dahil edildiği sürece. Yayın bildirimi memnuniyetle karşılanacaktır. Bu makaleyi basılı olarak yayınlamak istiyorsanız lütfen izin isteyin.

Bu makalenin ticari kullanımına izin verilmez ve bu makaleyi nefret, şiddet, porno içeren veya destekleyen herhangi bir site veya yayında veya uygunsuz veya yasa dışı herhangi bir site veya yayında yayınlamanıza veya yeniden basmanıza izin verilmez. Bu makaleyi UCE (İstenmeyen Ticari E-posta) veya SPAM’da kullanmayın. Bu makale yalnızca e-posta ile dağıtılmalıdır.

Başlık: Self-Judgment Versus Self-Compassion
Yazar: Margaret Paul, Ph.D.
E-posta: mailto: [email protected]
Telif hakkı: 2005 Margaret Paul
URL: http://www.innerbonding.com
Kelime Sayısı: 635
Kategori: Kişisel Gelişim

Kendine Merhamete Karşı Öz Yargı
Margaret Paul, Ph.D.

Başkalarına karşı şefkatli olmanın ne kadar önemli olduğu hakkında çok şey duyuyoruz ve bu çok önemli. Sorun şu ki, kendinize şefkatli hissedinceye kadar başkalarına karşı gerçekten şefkat hissedemeyebilirsiniz.

Danışmanlık yaptığım 37 yılda, anksiyete, depresyon, bağımlılık yapıcı davranış ve ilişki sorunlarının altında yatan en yaygın nedenin kendini yargılama olduğunu keşfettim. En yaygın öz yargılama şudur:

Yeterince iyi değilim.

Bu temel utanç inancının birçok çeşidi vardır:

Ben sevimli değilim.
Değersizim.
Kusurluyum.
Önemli değilim.
Ben kötüyüm.
Ben başarısızım.
Ben aptalım.
İyi değilim.
Yeterli değilim.

Nasıl ifade ederseniz edin, aynı şeyi söylüyor. Gerçekte kim olduğunuza karşı derin bir yargıdır. Ve kendine şefkatin tam tersidir.

Kendimizi yargıladığımız an, kendimize yeterince iyi olmadığımıza dair duygularımız ve davranışlarımız için hiçbir iyi nedenimiz olmadığını söylüyoruz. Yine de duygularımız ve davranışlarımız her zaman inanç sistemimizden gelir. Kendimizi kötü hissettiğimizde ve kendimize ve başkalarına karşı sevgisiz bir şekilde davrandığımızda, bunun nedeni her zaman kendimiz ve başkaları hakkındaki yanlış inançlardan hareket etmemizdir.

Duygularımız ve davranışlarımız için kendimizi yargılamak yerine, kendimize şefkat gösterecek olsaydık, acımıza neden olan inançları öğrenmenin kapısını açardık.

Birisi sizi bir şey için suçladığında ilk cevabınız nedir? Kendinizi mi yargılarsınız yoksa diğer kişiyi mi yoksa ikisini birden mi yargılarsınız? Kendinizi veya diğer kişiyi yargıladığınızda ne olur? Olasılık, etkileşimin sağlıklı olmamasıdır.

Birisi sizi bir şey için suçladığında, suçlanma duygularınız için şefkat duyarsanız ne olur?

Kendini yargılamak yerine öz-şefkatle bir etkileşimin ne kadar farklı olacağına bir örnek verelim. Aşağıdaki etkileşimde John, çek hesabında fazla para çekildiği için Mary’ye saldırır. İlk örnekte, Mary kendini yargılamaya başlar. İkinci örnekte, Mary kendine şefkat gösterir.

John: Mary, bazı çekleri girmeyi unuttuğun için hesabımızda yine abartılı durumdayız. Senin sorunun ne? Sen aptal mısın?

Mary: (kendi kendine düşünüyor, aptalım. Hiçbir şeyi doğru yapamam. Sonra kendini savunur ve John’a saldırır). Sadece unuttum. Problem ne? Eşyalarına bakmakla çok meşguldüm. Evde daha fazlasını yaparsan, böyle şeyleri unutmam.

John ve Mary kavga eder.

John: Mary, bazı çekleri girmeyi unuttuğun için hesabımızda yine abartılı durumdayız. Senin sorunun ne? Sen aptal mısın?

Mary: (Mary, John tarafından saldırıya uğramanın ne kadar kötü hissettirdiğini anlatıyor. Sevgisi kendisi için önemli olan birinin saldırısına uğradığında kendi üzüntü ve yalnızlık duygularına şefkat duyuyor). John, bu çok kötü hissettiriyor. Bana böyle saldırdığında midem ağrıyor. Seninle çek defteri hakkında konuşmak istiyorum, ama bana saldırdığında değil. Lütfen beni suçlamadan benimle bu konuda konuşmaya hazır olduğunuzda bana haber verin.

Mary kendi duygularına merhamet gösterdiği için, John’a kendisine ve ona sevgi dolu bir şekilde karşılık verebildi.

Kendini yargılamadan ve kendine şefkat göstermeye geçmek çok fazla pratik gerektirir. Çoğumuz o kadar uzun süredir kendini yargılamaktayız ki, bu bizim otomatik varoluş şeklimiz haline geldi. Öz-şefkat duygusuna geçmek çok fazla bilinç gerektirir, ancak pratik yaparak otomatik yargılayıcı düşüncenizden bilinçli bir şefkatli düşünceye geçebilirsiniz.

Düşüncelerinizdeki bu tek değişiklik hayatınızda çok büyük olumlu değişiklikler yaratacak!