Keder Her Zaman Sevilen Birinin Ölümüyle İlgili Olmayabilir

Kederin daha kötü olduğunu gördüm. Bir arkadaşım kocasını denizde kaybetti ve cesedi asla bulunamadı. Bir gün tekrar karşılaşacakları umudunu bırakıp bırakmayacağını ya da devam edip etmeyeceğini bilmiyordu. Gömülecek vücudu olmadığından, umut ve umutsuzluğa kapıldı. Üç yıl sonra kocasını bir daha asla göremeyeceğini anlamaya başladı. Onun ölümü işine, arkadaşları ve ailesiyle olan ilişkilerine zarar verdi. Ailesi onun için profesyonel yardım aldı. Yasi sona erdiğinde, hayatına devam etti.

Keder her zaman sevilen birinin ölümüyle ilgili olmayabilir, aynı zamanda insanların değer verdiği veya önem verdiği şeylerin kaybı olabilir. Bu, bir kayba doğal bir tepkidir. Acı verici olmasına rağmen, keder veya yas normaldir ve kayıpla ilişkili tüm olumsuz duyguları yok etmek için gereklidir. İnsanlar derin bir kayba farklı tepki verirler. Diğerleri ağlayabilir. Bu yatıştırıcıdır. Ancak yasın acısını katlanarak taşıyan başkaları da var. Kendileriyle yüzleşmeleri aylar veya yıllar alabilir. Sevilen birinin ölümüne birkaç tepki var. Şok olabilirler veya inanmazlar, derin bir kayıp duygusu taşırlar ve suçluluk ve pişmanlık hissedebilirler.

Diğer insanlar yasın adaletsizlik, kıskançlık, öfke ve rahatlama duygularına yol açabileceğinin farkında değiller. Bu şekilde hissetmemeleri gerektiğine dair bu rahatsız edici şüpheyi beslerler. Başkaları yalnızlık ve depresyon içinde yuvarlandığında bu da normaldir. Yas süreci bir formüle uymuyor. Bazılarının profesyonel yardıma ihtiyacı olabilir ve diğerleri rutinlerine bir çırpıda geri dönebilir.

Yas, çocuklar ve ergenler için de acı vericidir. Çok küçük çocuklar kaybın boyutunu anlayabilir, ancak acıyı yetişkinler kadar hissederler. Yetişkinlerin yas tuttuğunu gördükleri için kederlerini paylaşmayabilirler. Bazen genç ergenler sevdikleri birinin ölümünden kendilerinin sorumlu olduğunu düşündüklerinde. Bu, küçük bir çocuğun zihnine büyük zarar verebilir.

Birisi yasın üstesinden gelemediğinde profesyonel yardım almanız önerilir. Aile doktoru, depresyona giren kişilere yardım için tıbbi reçete sağlayabilir. Bazıları dini veya gönüllü kuruluşlardan da yardım alabilir. Diğerleri bir psikoterapiste veya yas tutma danışmanına görünmek zorunda kalabilir.