İçinde Dinlemek: Sezginin Uyanışı

Fiziksel plandaki ışığın yoğunlaşması nedeniyle Tanrıların sesini kalpte ve zihinde konuşma kapasitesinin arttığı bir zamanda yaşıyoruz. Sonuç olarak, manevi bir yoldan uzaklaşmış olanlar için bile, geri dönüş isteği her zamankinden daha mümkündür ve daha önce yapılmış olabilecek bir içsel bilişin sesine zaman ve ilgi gösterildi. reddedildi. Bu içsel biliş, sezgi dediğimiz şeydir. Sessizlik içinde ve genellikle sormayı ve beklemeyi gerektiren başka bir seviyeden gelen ilhamın mevcudiyetinde gerçekleşir. Bazı sezgisel algılar öncelikle insan düzlemine odaklanmış olsa da, örneğin birini iyi tanımak, böylece bir şeye nasıl tepki vereceğini veya ne yapabileceğini tahmin edebiliriz, daha yüksek sezgi olarak adlandırılabilecek türden sezgiler farklı bir yerden gelir. . Mesajları İlahi gerçeğin, ışığın ve bilgeliğin duyulabildiği ruh seviyesinden, bu tür mesajları alan kişilik veya bedenlenmiş benlik seviyesine çeviren anlayış sesidir. Aslında bu iki seviye arasında büyük bir fark olmasına gerek yoktur ve insanlık giderek bu yönde ilerliyor. Yine de birçokları için, ruha fısıldayan sözcükleri duymayı daha da zorlaştıran büyük bir boşluk kalır. Bu boşluğu doldurmak için, zihin ve kalp istekli olmalı ve en azından kişinin bilme kapasitesine güvenmenin başlangıcı olmalıdır.

Sezginin öğretilmesine gerek yoktur; buna izin verilmesi gerekiyor. Bir çiçek güneşe dönerken, içimizde her zaman uykuda olan, ona dönmemizi bekleyen bir kapasitedir. Kendi hayatımıza ve sevdiklerimizin hayatlarına uygulandığı şekliyle gerçeği, ışığı ve bilgeliği daha fazla bilmek için küçük bir istekle başlayabiliriz. Engellerin bu bulut anlayışını ortadan kaldırması veya bu gerçeğin ne olabileceğine dair algımızı azaltması için dua etmeye başlayabiliriz. Daha yüksek gerçekle temas kurmak için dua eden arzu, içsel bilişin kapılarını açmaya başlar, özellikle de böyle bir arzuya alma ve duyulan veya hissedilenlere dikkat etme isteği eşlik ettiğinde. İç duyularının onlara söylediğine inanmayan şeyleri bilen insanlar var. Hissettiklerini veya inandıklarını geçersiz kılarlar ve reddederler. Bu seçim, korkuya daha fazla güç verdiği için daha yüksek algının kapılarını kapatmaya başlar – yanlış olma korkusu, farklı olma korkusu, duyulana bağlı olarak hayatını değiştirme ihtiyacı duyma korkusu. Önsezinin kapılarını açmak ve onları açık tutmak için duymaya ve bilmeye istekli olmalıyız ve güvenmeye istekli olmalıyız.

Güven, basit bir şey değildir, çünkü çoğu zaman hayatlarımızı nasıl yaşadığımızın yeniden değerlendirilmesini içerir. Hayat bizi daha pratik olmaya, günlük yaşam görevlerine daha fazla odaklanmaya ve başkalarını sağlamaya zorlamış olabilir. Ya da geçmişte kime ya da neye güveneceğimiz konusunda hatalar yapmış olabiliriz. Her seviyede daha fazla hissetme, daha fazla hissetme veya hayata daha açık olma kapasitemiz olduğunu da unutmuş olabiliriz. Güven, yalnızca varlığımızın başka bir seviyesinden bir şey alma isteğini içermez. Aynı zamanda, yaşamla birlikte kendi kapasitemize inanma ve bunu yapmak için dışarıda veya içeride değiştirilmesi gerekenleri değiştirme istekliliğini de içerir. Pek çok şey bilen, ancak onları nereye götürebileceğinden dolayı kendilerini kabul ettirmekten korkan birçok kişi var. Sezgiye ve daha büyük ışık ve hakikat algısına kapıları daha da açmak için bu korkunun bırakılması gerekir.

Özellikle bugün, kolektif bir insanlık olarak önümüzde çok büyük sorunlar varken ve tüm insanlık üzerinde derin bir etkiye sahip olabilecek bu kadar çok eylem varken, bunu ortaya çıkaran bilme ve güvenme yeteneğimizi geri kazanmamız özellikle önemlidir. sezgilere. Aksi takdirde, bizi neye veya kime inanacağımızı bilememe – dünyayı daha iyi bir yer haline getirme ve şu anda var olan muazzam ıstırabı hafifletme açısından hangi yöne gideceğimizi bilmeme gibi güvencesiz bir durumda bırakır. Bir parçamız olan daha derin sezgisel anlayışa erişmeden, gerçeğin mevcudiyetinden ziyade kamuoyunun insafına yaşıyoruz.

Hem kişisel hem de insan ailesine ait olmamızın bir parçası olan nedenlerden dolayı, şimdi var olan ışığa açmamız, böylece insanlığın kolektif yaşamına olduğu kadar insanlığın da kolektif yaşamına daha tam olarak katılabilmemiz için elzemdir. kendi hayatımızın koşulları. Çünkü bu, planların birbirine yaklaştığı bir zamandır ve bizden bunu kendi iyiliğimiz için ve herkesin iyiliği için – iç duyularımızın uyanmasına ve olduğumuz ışıkla dolu varlıklar haline gelmesine izin vermemiz isteniyor. . İçinde bulunduğumuz zaman bize bunu sorar ve her birimiz için kalplerimiz bunu bizden ister, böylece hemen önümüzde olan sorunları ve zorlukları çözmeye başlayabiliriz. Açmak için bir dua ile başlayabiliriz; onu bilmediğimiz ve gösterilmesini beklediğimiz bir sessizlik ve boşluk dönemiyle takip edebiliriz; kendimizi gerçeğin ve ışığın kapları olmaya hazır hale getirebiliriz. Sezgi armağanlarının tanınması hemen gerçekleşmeyebilir, ancak bu gerçekleşecektir, çünkü tüm yaşam bu zamanda Dünya gezegeninin her bir vatandaşındaki bu büyümeyi destekler ve tüm yaşam, İlahi benliğini tanıma yolundan ayrılan kişinin başladığını kutlar. dönüş yolunu yürümek.