Güzellik ve Algı

Bir kadının güzelliğini algılamaya gelince, olasılıklar çok büyüktür. Bu yaşamda her türden kadını, vücut şeklini, bedenini, boyunu, rengini, ırkı seven birçok erkek tanıdığım için şanslıydım. Sarışın, esmer, kızıl saçlı. Kısa ve yuvarlak veya uzun ve dikdörtgen. Hepsi iyi. Ne yazık ki, pek çok kadının kabul edilebilir bir derecelendirme bile alamayacağı kadar güzel olanı için bu kadar dar bir penceresi olan çok daha fazlasını tanıyorum. İnsanlar olarak yeterince sevilebilirler, ancak güzel bir kadın olarak algılanmak için bazen sert bir şekilde değişmeleri gerekirdi.

Tüm kadınları seven tanıdığım erkeklerden esinlenerek belirli bir yıl, bu tür bir açıklık hakkında daha fazla şey öğrenmek için kendimi bir kursa koydum.

İki evliliğim arasındaki birkaç yıl içinde çok flört ettim. Çok. Erkekleri severim ve standartlarım varken, onlar o kadar yüksek değildi ki çoğu Cumartesi gecesi yalnız oturdum. Öyle olsa bile, bu bir yıl kendime gerçekten meydan okudum. On iki ay boyunca, bir adamı yeterince iyi görünmediği için geri çevirmeyeceğime karar verdim (ya da finansal olarak istediğim kadar güvende olmadığı için, çünkü bu daha incelikli ama çok gerçek bir sosyal çekicidir. Çoğu kadın). Elbette kendimi hiçbir değeri olmayan bir ilişkiye zorlamayacaktım. Fakat bir çeşit çekiliş olsaydı, kültürel olarak çekim yapmak için eğitildiğim bakışlar ve para mıknatısları zorunlu olmayacaktı. Kısacası, kendimi kur yapma kriterlerimi aştım ve ne olursa olsun deneyimledim.

Güzel bir yıldı. Bazı iyi aşklar ve bazı iyi arkadaşlar edindim. Umduğum gibi, aşk ya da samimiyet için bir güzellik algısının gerekli olmadığını öğrendim. Bu konuda seks de değildi. Ama dahası vardı. Ayrıca, görmek için eğitildiğim fiziksel güzelliğin standart sürüm versiyonunu geçtikten sonra, asla hayal edemediğim yeni güzellik seviyelerini gördüğümü de öğrendim.

Tüm Vücut Deneyimi Olarak Güzellik

Gerçek güzelliğe gelince, aklıma gelen en büyük zorluk, kafanıza çarptığında bile onu gerçekten görmektir. Neyin güzel olup olmadığına dair ortak standartları kabul etmeye o kadar kültürel olarak aşılanmış durumdayız ki, bir kişiye veya güzellik nesnesine ilişkin kendi gerçek algımızı ve ona tepki vermeyi bulmak harika bir başarıdır.

Son paragrafta onu gerçekten görmek için yazdığıma dikkat edin. Muhtemelen bu sınırlayıcı dili anlamadınız, çünkü çoğumuz bilmiyoruz. Güzelliği görsel açıdan düşünmek için eğitildik. Yine de koku alma duyumuzla dolaşan, sevdiklerimizi parmak ucu dokunuşuyla takip eden, bizi kuş cıvıltılarıyla karşılayan ya da evdeki iyilik gibi tadı olan güzellik ne olacak? Bunlar güzelliğin yönleri değil mi? Güzelliği, renksiz, patlamış mısırdan, bizimle gülen, karanlık tiyatroda toplanırken kollara dokunan bir arkadaştan bahsetmeye gerek olmayan sesi olmayan bir film olarak mı görmeliyiz?

Görsel duyular için o kadar bombardıman edildik ki, güzelliğin bize getirdiği diğer tüm deneyimlerde körelmiş gibiyiz. Yine de görseli abarttığımızda (görsel algımda fiziksel olarak çekici olmayan erkeklerle çıkmaya karar verdiğimde yaptığım şey buydu), diğer duyular canlanıyor. Yüksek bir işitme duyusu geliştiren körlerden farklı değildir.

O yıl (bana) fiziksel olarak çekici olmayan güzel erkekler bana bunu öğretti. Diliniz tat alma duyusunu yeniden uyandırmak için düzinelerce farklı yiyeceğin minik parçalarıyla uyanırken gözlerinizi kapatabileceğinizi öğrendim. Gül, portakal ve yaprak dökmeyen iğnelerin kokusuyla uyanırken gözlerinizi kapatabileceğinizi öğrendim. Ayrıca vücut tüyler, kumaşlar ve parmaklarla uyarılırken gözlerinizi kapatabilirsiniz. Öyle ki, cildinizi, kollarınızı, hatta ayak parmaklarınızı, sanki daha önce hiç hissetmemişsiniz gibi hissedersiniz. Gözlerinizi kapatıp keman sesini, sonra çello, sonra da bas sesiyle uyanabileceğinizi öğrendim, onları senfonide bulup kalbinizin tellerini toplar ve damarlarınızdaki kanı yolculuk için yalvarırken. Belki de en iyisi, gözlerinizi kapatabileceğinizi ve neyin doğru, neyin doğru olmadığını ve henüz bilinemeyeceğinden bahseden hala küçük sese uyanabileceğinizi öğrendim.

Güzellik deneyimlerimizi yargılamamız gerekirse, en azından onları tam bir duyusal temelde yargılamayı öğrenebiliriz. Fiziksel olarak çekici bulduğum erkeklerle çıkmak, çekici bulduğum tek şeyin bu olmadığını keşfettim. Bir adamın kokusunu o kadar çok sevdiğimi fark ettim ki, bir randevudan önce bütün gün kokusunu beklerdim. Bir başkasının tenini sevmeye başladım, o bir kaslı adam olduğu için değil, cildi çok yumuşak olduğu için. Saçı da. Bir sevgilinin sesi beni her zaman güldürdü (iyi bir şekilde), çünkü sürekli olarak bundan neşe duyuyor gibiydi. Ve bir barda herhangi bir sorunlu karakterle bir anda savaşmaya hazır olan büyük, sert ve iri yarı bir zıplayanın yanında güvenli bir şekilde uyuduğum hissim, asla unutamayacağım bir güzellik duygusuydu. Dış dünyada ortak hiçbir yanımız yoktu ama ruhu benimkine dokundu ve içimdeki kadını yepyeni bir şekilde hayata geçirdi.

Sadece gözlerimizle bir başkasının güzelliğini asla tam olarak anlayamayız. Bakışların odaklandığını nanosaniye içinde yargılamak için yoldan çıkmak üzere eğitildiler. Vücudun güzelliği ancak tam vücut deneyimi sayesinde olması amaçlandığı mucize olabilir. Ancak o zaman algımız keskin olacak ve hatıralarımız tekrar tekrar tadına varacak kadar canlı olacaktır. O yıl gözlerim kapalı ve algılama kapasitem sonuna kadar açık yaşamayı öğrendim. Yaşamanın güzel bir yolu.