Duygusal Zeka Hakkındaki Gerçek

Bu günlerde duygusal zeka üzerinde o kadar çok vurgu var ki, insanlar “uyum sağlamak”, işlerini sürdürmek için duygularını ve sorunlarını bastırıyorlar ve “olumlu kendi kendine konuşmayı” kaslardaki pürüzlü noktalardan kullanarak kullanıyorlar. onların hayatları.

Son zamanlarda, karısının babasının kanserden öldüğü bir dönemde çok büyük iş stresi yaşayan bir arkadaşım vardı. Elbette, bu zor dönemde işini bırakmak bir seçenek gibi görünmüyordu, özellikle de karısı ölen babasına veda etmek için aylarca ebeveyn evine döndüğü için. Bu, çocuklarına bakmak, faturaları ödemek vb. İçin onu evde bıraktı. Tüm bunlara rağmen kim olumlu bir şekilde yeni bir iş aramaya girebilir?

Kayınpederi vefat ettikten sonra karısı eve döndü ve meslektaşlarının çoğunda olduğu gibi o da işini kaybetti ve karısı artık evli kalmak istemediğine karar verdi. Başka ne ters gidebilir? OH! Elbette! Babasına kanser teşhisi konabilirdi: Öyleydi.

Şimdi tüm bu kargaşayla birlikte tam bir cehennem yaşıyor ve iki tatlı çocuk ona istikrar için bakıyor. İnsanların bu gerilim altında çatırdıyor olması şaşırtıcı mı?

O yapayalnız ve “duygusal olarak birlikte” olmaya çalışıyor ama bu sadece yarardan çok zarara neden oluyor. Biz (toplum), düzen ve istikrar ihtiyacımızda, hayatımızda tüm bu sorunları olan insanları istemiyoruz. Ofisimizde çalışmalarını istemiyoruz. Kırılmışlar!

Gerçek şu ki, (toplum) duygusal zeka hakkındaki beklentilerimiz ve birlikte, tam işlevli yetişkinler, onları bozan şeydir.

Geçen gece onunla üç saat geçirdim, korkunç koşullarını, duygusal kargaşasını kabul ettim ve her şeyi kucaklaması için ona izin verdim. Kırılmamış, duygusal acı çekiyor ve ifade edilmesi, kucaklanması ve üzerinde çalışılması (işlenmesi) gerekiyor. Onun da kucaklaması yeterli değil. Çevrelemek, sevmek, iyileştirmek ve yeniden canlanmak için topluluk gereklidir.

Bu yüzden, insanları incittiğimizi gördüğümüzde, onlara birlikte hareket etmemiş kırılmış insanlar olarak bakmayın. Onlara biraz nezaket, cömertlik ve sevgi dolu desteğe ihtiyacı olan biri olarak bakın. Bu basit şeylerin hayatlarında sahip olabileceği gücü izleyin.

Uyarı: Bu, insanların hayatlarının geri kalanında güçsüz kurbanlar olarak kalmasına göz yummaz. Bizim rolümüz, kucaklamak ve hala güçlendirmek, “yaralıyı” iyileşmeleri için sorumluluk almaya bırakarak. Kucaklayın, sevin ve meydan okuyun.