Başarısızlıktan Sonra Başarı – Cengiz Han Bile Bazı İlk Savaşları Kaybetti

Büyük başarı gösterenlerin hem en kötüleri hem de en iyileri kendilerine inanmış ve erken başarısızlıkların üstesinden gelme direncine sahipti. Bunlardan biri Cengiz Han’dan başkası değildi. Ondan öğrenebileceğimiz güçlü dersler var.

1162’de Moğolistan’da Temujin adında bir çocuk kan pıhtısı tutarak doğdu – bu onun büyük bir savaşçı olacağının bir işareti. Bunun gibi işaretler, Temujin’i erken yenilgilere rağmen kendi yeteneğine inanmaya teşvik etti. Biz de kendi yeteneğimize, gücümüze ve kaderimize inanmalıyız.

Temujin, bilinen en büyük kara imparatorluğunu yönetmeye geldi. Büyük İskender imparatorluğunun dört katı ve Roma İmparatorluğunun iki katı büyüklüğündeydi. Ancak başarı, başarısızlıktan sonra geldi.

Daha sonra Cengiz Han olarak tanınan Temujin, Moğolistan’da bir kabile savaşçısı şefinin oğluydu. Dokuz yaşındayken babası rakip bir kabile tarafından zehirlendi. Temujin, “O günden itibaren bir daha asla çocuk olmayacağım” dedi.

Onun kabilesi geniş bir aileden biraz daha fazlasıydı Diğer kabilelerle bağlantı kurmadıkları sürece risk altındaydılar. Temujin, kabilesini Borte ile evlenerek akıllıca büyüttü.

Ancak, Borte’un klanıyla ittifak bile onu güvenli yapmadı. Moğolistan kabileleri bir kan davası sarmalına hapsolmuştu. Bozkırlarla ilgili tek bir yasa vardı: “İstediğini al.”

Merkit kabilesi bir zamanlar Temujin’in babasıyla rekabete girmişti. Şimdi Temujin tehlikedeydi ve yeni karısı özellikle savunmasızdı. Sahne, ilk başarısızlığı için kuruldu.

Merkit, bir baskında Temujin’in karısını çaldı. Temujin, karısını savunamadı ve yakalanmasını önleyemedi. Yenilgiyi kabul etmekle ve kaçmakla ya da kalıp ölmekle karşı karşıya kaldı. Temudjin kaçtı:

“Karımı almışlardı. Ne yapmam gerektiğini biliyordum. Kazanamayacağını bildiği bir savaşta sadece aptallar savaşır.”

Karısı da onu esir alan kişiye boyun eğmek ya da ölmek zorunda kaldı. O teslim etti. Temudjin, bir çatışmada Merkit tarafından dövülmüş olabilir, ancak mağlup olmadı. Karısını geri almak ve intikamını almak için planlar yaptı.

Kan kardeşi Jamuka’ya güvenebilirdi: “Güvenebileceğim tek bir arkadaşım vardı.” Ancak daha fazla desteğe ihtiyacı vardı. O ve Jamuka, bir zamanlar Temujin’in babasının kan kardeşi olan bir hanın yardımını aradılar: “Ona benim için bir baba olduğunu söyledim. Güç arayan bir adamın, gücü olan arkadaşlara ihtiyacı var.”

Han tarafından kabul edildi. Temudjin çok sevindi: “Gücüm gök ve yer tarafından artırılmıştı.” Daha sonra dünyayı fetheden adam, güçlülerin desteğinin önemini biliyordu.

Şimdi Merkit kampında karısını aramaya gitti, onu kurtardı ve intikamını aldı: “Merkitlere yaptıklarının bedelini ödettik. Ailelerini yok ettik ve göğüslerini boşalttık.”

Temujin ancak 20 yaşındaydı ve Moğolistan’ın büyük kabilelerinden birini çoktan ortadan kaldırmış, karısını kurtarmış ve ilk başarısızlığını zafere dönüştürmüştü. Güç üssünü de inşa etmeye başlamıştı.

Dokuz ay sonra Borta oğlunu doğurdu. Babanın kim olduğuna dair bazı şüpheler vardı ama Temujin ona kendi oğlu muamelesi yaparak yenilgiyi tekrar zafere dönüştürdü. Pragmatik ve pratik yaklaşımı, hayatı boyunca ona yardımcı oldu.

Ancak, ilk günlerde kabilenin liderliğini paylaşan Temujin ile Jamuka arasında gerginlik vardı. Bir erkeğin değerine nasıl değer verdiğiniz konusunda anlaşamadılar. İkisi de aristokratların oğullarıydı. Ama sadece Temudjin gerçekten sıkıntı çekmişti.

Babası öldürüldükten sonra Temujin kendi halkı tarafından ihanete uğradı: “Kabilemiz bizi terk etti. Erkekler sadece güçlü bir lidere sadıktırlar. Bizi hiçbir şey bırakmadan bıraktılar. Kendi gölgelerimizden başka arkadaşımız yoktu. Kurt gibi biz de katlandık ve Zorluktan güçlendim. Şimdi sadece bir erkeğin kalbindeki gücü önemsiyordum. Bir savaşçı doğduğu için savaşı kazanmaz. ”

Temudjin, yalnızca yetenek ve sadakati ödüllendirdi. En umut verici savaşçılarından biri olan Subuday, alçakgönüllü çobanın oğluydu. Ancak Jamuka, yüksek rütbenin yalnızca aristokratlar için ayrılması gerektiğine inanıyordu, kan kardeşi eski yöntemlerden vazgeçiyordu. Aralarındaki uçurum genişledi.

Bir şaman, Temudjin ve oğullarının dünyanın tüm yüzeyine hükmedeceğini söyledi. Bu, artık anavatanlarından uzaklaşmak isteyen Jamuka için belirleyici bir andı. Temudjin, ayrılığın geleceğini fark etti.

İki yıl sonra Jamuka’nın adamları Temujin’in kabilesini pusuya düşürdü. Bu büyük bir yenilgiydi. Yine geleceğin dünya fatihi başarısız olmuştu.

“Ordum hazırlıksızdı, sayıca üstündü ve zekâdan üstündü; dünya savaşçılarımın kanıyla ıslanmıştı.” Temujin gerçeklerle nasıl yüzleşeceğini ve kendi sorumluluğunu nasıl kabul edeceğini biliyordu ama en kötüsü olacaktı.

Jamuka, kan kardeşinin generallerini sıraya dizdi ve onları canlı bir kaynar su kazanına attırdı.

Temujin vahşeti duyduğunda bir yemin etti: “Cennetin gücüyle intikamımı almaya yemin ettim. Bir daha asla yenilmeyeceğim ve sadık savaşçılarım bu kadar onur kırılmayacak.”

Savaşçılarına şöyle dedi: “Moğolların kurttan geldiğini söylüyorlar. Kurt gibi bizler de vahşiliğimiz ve cesaretimizle ünlüyüz, ancak bir savaşı kazanmak için bireysel savaşçılar olarak değil, bir bütünün parçaları olarak şiddetle savaşmalıyız.”

Temujin, savaşçılarını yüksek bir standartta eğitti ve 1204’te kan kardeşini ve ordusunu aramak için batıya gitti.

Jamuka, sonunda yeryüzünün çoğunu fetheden bir orduyla karşılaşan ilk kişiydi. Temujin’in adamları, savaş çığlıklarını sonuna kadar koruyarak sessizlik içinde ilerledi. Jamuka’yı yenmek için disiplin, takım çalışması ve kontrollü taktikler kullandı.

Oklar serbest bırakıldı ve ardından “süvarilerim acımasızca saldırdı.” Her taktik titizlikle planlandı. Bir filo, Jamuka’nın adamlarını tuzağa düşürmek için kaçtı.

Jamuka, ordusunun yok edildiğini ve kaçtığını gördü. Adamları “ormanda kesilmiş kütükler” gibi yatıyordu. 1204 kışında saklandı. İlkbaharda, bir ödül bekleyen iki generalinin eşliğinde yeniden ortaya çıktı.

Temudjin, iki generali hanlarına sadakatsizliklerinden dolayı ölümle ödüllendirdi ve Jamuka’ya tekrar katılma şansı verdi. Ancak Jamuka yalnızca bir hükümdar olabileceğini biliyordu, bu yüzden hiçbir kanının akmayacağı asil bir ölüm istedi. Temujin, kan kardeşinin son dileğini yerine getirdi. İki savaşçı sırtını kıran bazı kütüklerin üzerine onu geriye doğru eğdi. Her iki erken başarısızlık da intikam almıştı. Yenilgi zafere dönüştürüldü.

Temujin, 1206 yılında 44 yaşında evrensel yönetici ilan edildi. Onu onurlandırmak için “tüm insanların hükümdarı”, yani Cengiz Han anlamına gelen yeni bir unvan yaratıldı. “Onu işiten herkes ona itaat edecektir” denildi.