Direksiyona Binmek
Değişim çarkının merkezinde kalmak bir meydan okumadır. Bir oyun alanında atlıkarıncaya binmek gibi. Merkez, atılma riski çok daha az olan, kalmak için en güvenli kısımdır. Yine de duygularımızın merkezkaç kuvvetleri, biz merkezdeki tutuşumuzu sürdürmek için mücadele ederken bizi kenara göndermekle tehdit ediyor. Orada ne kadar uzun süre kalabilirsek, zorluklar karşısında o kadar çok kahkaha yaşarız. Ben de bunu yaşıyorum. Bugün biraz zorluydu ve çıkıntıyı birkaç saatliğine sürdüm. Daha önce bahsettiğim bu varoluş perspektifine sahip olarak, merkeze dönüş yolunu bulmayı daha kolay buluyorum. Öyle olsa bile, merkezden biraz uzaklaşmanın beni daha fazla eyleme ittiğini fark ettim. Orada müzakere edilmesi gereken ince bir çizgi var. Hayatın dansı.
Asla Vazgeçme
Biliyor musun, bu akşam birine cevap verdim ve tünelin sonundaki ışığı görebileceğimi yazdım. Hepimiz bu sözü biliyoruz. Zor zamanlar ve durum umutsuz göründüğünde genellikle bir köşeyi dönüyoruz ve tünelin sonunda ışığı görebiliyoruz. Duruma baktığımda, bunu yaklaşık bir veya iki ay önce tamamen gördüm ve tünelin sonundaki ışığın şimdiye kadar gerçekleşmiş olabileceğini düşündüm. Demek istediğim, orada, sadece henüz burada değil. Hala geçmem gereken daha çok tünel var. Karanlıkta, ışığın uzaklığının aldatıcı olduğunu fark ettim. Açılışa bugün, yarın, önümüzdeki hafta, gelecek ay veya 2006’da ulaşacak mıyım? Bilmiyorum. Dayanmak bazı günler gerçekten zor ama yine de pes etmeyi reddediyorum.
GIPHY App Key not set. Please check settings