Bak Ne Yaptı, Sadece Bak! – Maneviyat Bilgileri

Dün güzel bir gündü, gerçekten harika bir gündü, en azından başlangıcıydı. Her zamanki rutinim olduğu gibi, sabah yazmaya başladım, sonra telefon görüşmeleri yaptım. Sonra, e-postayı kontrol ettim. Kitaplarımın okuyucularından çok sayıda vardı. Bazıları teşekkür etmek için zaman ayırdı ve başka hangi kitapları yazdığımı öğrenmek istedi. Yaşamı değiştiren içgörülerden söz ettiler; çalışmalarımı okuma fırsatı sunduğum için bana teşekkür ettiler. Daha fazlasını istediler. Kendimi iyi hissettim, gerçekten çok iyi.

Daha iyi oldu. Öğle vakti, “PowerPause” sistemim için bir dizi sipariş vardı. Sipariş sistemi mükemmel çalıştı; Heyecanlı, heyecanlı üyelerden haber alıyordum. Ürünlerimle ilgili olumlu geri bildirimler cesaret verici ve ödüllendiriciydi. Sandalyeme yaslandım ve gülümsedim. Evet, işler yolunda gidiyordu; hayat güzeldi.

Ve sonra oldu. Günü bırakmadan önce e-postamı bir kez daha kontrol ettim. Orada, tüm harika notların arasına, bir hafta önce bir “PowerPause” kiti satın almış birinden gelen kısa bir e-posta gömüldü. Para iadesi istediğini ve hemen istediğini söyledi. “Sizin ‘PowerPause’unuz bana göre değil,” diye devam etti. “Benim için hiçbir şey yapmadı. Bahsettiğiniz her şeyi biliyorum. Onları daha önce okudum ve bu kadar basit şeylerin çok ötesindeyim. Sadece paramı geri verin.”

Ekrandaki e-postaya şaşkınlıkla baktım. Yazdırdım ve tekrar okudum. İçime bir hüzün geldi. Aklımdan her türlü düşünce aktı. Bir an, ürünümü nasıl beğenmez diye düşündüm. Ne de olsa binlerce insan bundan faydalandı. Neden anlayamadı? Bu kadar aşağılayıcı olması gerekiyor mu? Bak ne yaptı; bana ne yaptığına bir bak.

Bu birkaç yıl önce olsaydı, önümüzdeki birkaç saat oldukça tatsız olurdu. Sadece bu talihsiz olaya odaklanırdım. Reddedilme düşüncelerinin bana sahip çıkmasına izin vererek tüm akşamımı mahvederdim. Reddetmek, her düzeyde, tatsızdır.

Ancak yıllar içinde bu tür olayların kim olduğumu ve ne yaptığımı reddetmediğini öğrendim. O müşteri gerçekten bana hiçbir şey yapmadı. Yaptığı şeyi yaptı çünkü yapmak onun doğasıydı. Yaptığı şeyi yapmaya hakkı vardı. Koşulsuz bir garanti vermedim mi? Web sitemde, birisi “PowerPause” özelliğini yararlı bulmazsa parayı iade edeceğimi, soru sorulmadan özellikle belirtmemiş miydim? Teklifimden bir kişi yararlanırsa neden üzülmeliyim?

Hayatımızın diğer alanlarında olduğu gibi iş hayatında da çoğu zaman reddedilmeye maruz kalıyoruz. Kim olduğumuz için değil, diğer kişinin kim olduğu yüzünden reddedildiğimizi hatırlarsak başa çıkmak çok daha kolay hale gelir. Bunu anlarsak ve kişiselleştirmezsek, hayat çok daha sakin, daha huzurlu ve kesinlikle daha üretken olur.

Yazar Richard Bach, yeni el yazmasını büyük bir yayıncıya gönderirken zaten bir dizi kitap yazmıştı. Kalitesiyle ilgili bir not ekleyerek derhal reddedildi. Ama devam etti ve on yedi ya da on sekiz redde sonra, el yazması sonunda Macmillan tarafından kabul edildi. Richard’ın hayata devam etmesini sağlayan olumlu bakış açısıydı. Reddedilmenin onu biraz rahatsız ettiğinden eminim. Ancak “Martı Jonathan Livingston” un yayınlanması, Richard Bach’ın Time dergisinin kapağını onurlandırmasıyla sonuçlandı. Ve duyduğuma göre, anlamlı kitapları milyonlarca okuyucunun kalbine dokundu.

Evet, reddetmek zordur. Reddin bir müşteriden, iş ortağından, arkadaştan, koca, karı, sevgiliden, müşteriden veya tamamen yabancı birinden gelip gelmediği önemli değil, yine de acıtıyor. Herhangi bir duyarlılığa sahipsek. Kendimizi kötü hissetmemiz doğal. İşin püf noktası çok fazla aldırmamak, tüm enerjimizi ve zamanımızı “Bak ne yaptılar, sadece bana ne yaptılar” demeye odaklamak değil.

Unutma, dünyada senin yeteneklerine ve yeteneklerine sahip başka kimse yok. Senin yaptığını kimse yapamaz. Sen eşsizsin, özel birisin – umutları ve hayalleri sonsuzluğa uzanan biri. Reddedilmenin seni üzmesine izin verme. Alışkın olduğunuzdan biraz farklı bir şekilde yorumlayın ve hayat yolculuğunuzun çok daha keyifli olduğunu göreceksiniz.