Beatles Neden Einstein’dan Daha Fazla Para Kazandı?

Beatles neden bir yılda Albert Einstein’ın uzun kariyeri boyunca elde ettiğinden daha fazla gelir elde etti?

Dönüşlü cevap:

Beatles gibi kaç grup vardı?

Ama ikinci bir düşüncede, Einstein gibi kaç bilim adamı vardı?

Bu nedenle nadirlik veya kıtlık, ücretlerdeki muazzam eşitsizliği açıklayamaz.

O zaman şunu deneyelim:

Müzik, futbol ve filmler, meslekten olmayanlar için fizikten daha erişilebilir. Örneğin, sporun kurallarına hakim olmak için çok az çaba gerekir. Dolayısıyla eğlencenin kitlesel çekiciliği ve orantısız gelirleri. Kitlesel itiraz, medyaya maruz kalma ve pazarlanabilir kişisel markaların yaratılması anlamına gelir (Beckham veya Tiger Woods’u düşünün).

Yine de internetin beyzbol kadar erişilebilir olduğu kesindir. Yaratılışına dahil olan bilim adamlarından hiçbiri neden multi-milyarder olmadı?

Çünkü kalabalıklar tarafından gizlice nefret ediliyorlar.

İnsanlar, modern bilimin seçkinciliğine ve gizemli doğasına kızıyorlar. Bu bastırılmış kızgınlık anti-entelektüalizm, Luddizm ve gururlu cehaletin gösterişli gösterilerine dönüşür. İnsanlar ezoterik ve sahte bilimleri gerçek ve ürkütücü şeylere tercih ederler.

Tüketiciler eğlenceyi ve eğlenceyi “iyi”, “insan”, “bizim gibi” olarak algılar. Prensipte anında ünlü olamamamız için hiçbir neden olmadığını düşünüyoruz. Tersine, Einstein olmanın önünde pek çok engel var.

Sonuç olarak, bilimin katı, mesafeli, insanlık dışı ve amansız bir imajı vardır. Gerçeğin tavizsiz arayışı, inisiye olmayanlarda paranoyaya neden olur. Bilim, pop kültürde her zaman kötü veya en azından tehlikeli olarak sunulur (genetiği değiştirilmiş gıdaları, klonlamayı, nükleer silahları, zehirli atıkları ve küresel ısınmayı hatırlayın).

Egghead entelektüelleri ve bilim adamları uzaylı muamelesi görüyor. Sevilmezler – korkarlar. Eksik ödeme, onları küçültmenin ve potansiyel olarak tehlikeli veya yıkıcı faaliyetlerini kontrol etmenin bir yoludur.

Aklın zaafı, antikapitalist bilim ahlakı tarafından garanti edilmektedir. Bilimsel bilgi ve keşifler anında ve özverili bir şekilde meslektaşlar ve genel olarak dünya ile paylaşılmalıdır. Bilimin meyveleri, onları vermek için çabalayan âlimin değil, topluluğa aittir. Elbette, kendi çıkarına olan bir kurumsal sahte. Firmalar ve üniversiteler patentlere sahiptir ve bunlardan finansal olarak yararlanır – ancak bu faydalar nadiren bireysel araştırmacılara tahakkuk eder.

Ek olarak, modern teknoloji fikri mülkiyeti bir kamu malı haline getirdi. Kitaplar, diğer metinler ve bilimsel makaleler rakipsizdir (eksilmeden veya değiştirilmeden defalarca tüketilebilir) ve münhasır değildir. “Orijinal” veya “bir seferlik fenomen” kavramı, yeniden üretilebilirlikle birlikte yok olur. Sonuçta, bir incelemenin ilk kopyası ile milyonuncu olan arasındaki fark nedir?

Bu gelişmeleri tersine çevirme girişimleri (örneğin, telif hakkı yasalarını genişleterek veya korsanlara karşı davalar açarak) – genellikle boşa çıkar. Bilim adamları ve entelektüeller sadece düşük ücretlerle geçimini sağlamakla kalmaz, aynı zamanda kitap veya diğer fikri mülkiyet türlerini satarak gelirlerini bile artıramazlar.

Bu nedenle yoksullaşan ve gelecek beklentilerinden yoksun olan bu kişilerin sayıları hızla düşüyor. Azalan yenilik ve hamur “kültürü” nin karanlık bir çağına doğru ilerliyoruz. Medyanın ilgisi spor, politika, müzik ve filmler arasında eşit olarak bölünmüştür.

Bilimlerin, edebiyatın veya felsefenin herhangi bir yerde, ancak özel kanallar ve “eklerde” bir an bile bulması zor. Entelektüel açıdan zorlayıcı programlamadan, hem basılı hem de elektronik medya bir politika meselesi olarak kaçınıyor. Okuryazarlık, endüstriyel ve zengin Batı’da bile düştü.

Dünyamızın haline geldiği korku filminde ekonomik kalkınma politikası Bob Geldof tarafından belirlenir, ABD Başkanlığı B-film oyuncusu Ronald Reagan’a, okuma zevklerimiz Oprah tarafından belirlenir ve Kaliforniya’nın geleceği Arnold Schwarzenegger tarafından yönlendirilir.