Ebeveynler, Çocuklar ve Yalnız Zaman

Çocuklara anne ve babanın yalnız kalmaya ihtiyacı olduğunu, bu konuda suçluluk hissetmeden açıklamanın bazı yolları nelerdir?

Çocuklarınız varken yalnız ve çift zaman geçirme üzerine bir makale yazan bir gazeteci bana bu soruyu sordu.

Ebeveynler, yalnız başlarına ve çocukları olmadan birkaç kez zaman geçirerek yanlış bir şey yaptıklarına inandıklarında kendilerini suçlu hissedeceklerdir.

Bu yanlış bir inançtır.

Gerçek şu ki, ebeveynleri onlarla daha az zaman geçirdiği anlamına gelse bile, ebeveynleri mutlu ve tatmin olduğunda çocuklar duygusal olarak çok daha sağlıklı büyürler. Ebeveynler, kendilerine ve ilişkilerine sevgi dolu özen göstererek konuşarak iyi ebeveyn olduklarını anladıklarında, çocukları bunu anlayacaktır.

Çocukların bunu anlamasına yardımcı olmanın bir yolu, tek başına zaman kavramını çocuğun hayatının çok erken dönemlerinde tanıtmaktır. Çocuk üç yaşına geldiğinde, yalnız zaman kavramını kolayca anlayabilir. Çocuğunuzla her yalnız zaman geçirdiğinizde, ‘Bu bizim yalnız zamanımız,’ derseniz, çocuğunuz kavramı anlamaya başlayacaktır. Kendinize zamanınız olduğunda, ‘Bu benim kendimle yalnız kalma zamanım. Partnerinizle zaman geçirdiğinizde, ‘Bu Anne ve Babaların baş başa kalışlarıdır’ diyebilirsiniz. Ebeveynler çocuklarına, kelimeleri anlayabildikleri anda, Sizinle, birbirimizle ve kendimizle baş başa kalmaya ihtiyacımız olduğunu söyleyebilir. Hepimizin buna saygı duymalıyız.

Üç çocuğumuz yalnız zaman kavramını tam olarak anladı çünkü her biriyle yalnız zaman geçirdik. Çok genç yaşta yalnız zamanın gerekliliğini anlamaya ve saygı duymaya başladılar.

Kendinizi bir kenara bırakırsanız ve kendinizle ve partnerinizle zaman geçirmezseniz, çocuklarınıza sağlıksız rol modelliği yapmış olursunuz. Onlara, ihtiyaçlarını karşılamaktan daima başkalarının sorumlu olduğunu öğretiyorsunuz. Başkalarının zamanına saygı duymayı öğrenmelerine yardım etmek yerine, onlara zamanınızı ve ilginizi hak ettiğini hissetmeyi öğretiyorsunuz. Onlara, başkalarının kendilerini kendileri için bir kenara bırakmalarını talep etmenin sorun olmadığını öğretiyorsunuz, bu da narsisistik davranışlar yaratabilir.

Sağlıklı ebeveynlik, çocuklarınızla birlikte olmak, partnerinizle olmak ve kendinizle olmak arasında bir denge bulmak anlamına gelir. Çocuklarınızın kendi ihtiyaçları ve duygularının sorumluluğunu alarak büyümeleri için, sizin ihtiyaçlarınız ve duygularınız için sorumluluk aldığınızı görmeleri gerekir. Çocuklarınız için sürekli olarak kendinizi feda etmek kişisel sorumluluğa örnek teşkil etmez.

Çocukların hem sizin hem de eşinizin hem birbirinizle hem de kendinizle zamanınızın tadını çıkardığını deneyimlemesi gerekir. Tutkularını da bulmaları gerektiğini anlamak için işinizin, hobilerinizin, yaratıcılığınızın ve tutkularınızın peşinden koşarken sizi görmeleri gerekir. Çocuğunuzun ihtiyaçlarını karşılamak için her zaman oradaysanız, kim olduklarını nasıl keşfedebilirler ve onları neyin sevindirir? Çocuğunuzun eğlence ihtiyaçlarını karşılamak için her zaman orada olmak, bu kaynakları kendi içlerinde bulmaktan ziyade başkalarına bağımlılık yaratır.

Birçok insan kendisiyle nasıl yalnız kalacağını bilmeden büyür. Ya her zaman televizyon karşısında oldukları ya da ebeveynleri tarafından eğlendikleri için kendi başlarına nasıl oynayacaklarını asla keşfetmediler.

Elbette çocuklarınızla yeterince yalnız zaman geçirmeniz çok önemlidir. Ancak eşinizle ve kendinizle yeterince yalnız kalmak da aynı derecede önemlidir. Bunu anladığınızda, zamanınızı yalnız bıraktığınız için kendinizi suçlu hissetmeyi bırakacaksınız. Artık kendinizi suçlu hissetmediğinizde, çocuklarınız sizi suçlamayı bırakmayı ve ihtiyaçlarınıza saygı duymayı öğrenecekler.