Çocuklarınıza Bağımlı mısınız?

Çocuklarımızı bağımlılık yapıcı bir şekilde kullanmak mümkün mü?

Sevişmek, acıdan kaçınmak ve içsel boşluğu doldurmak için kullandığımız her şey, çocuklarımıza bile bağımlı hale gelebilir! Çocuklarınız tüm hayatınızsa, kişisel bir sevgi ve rehberlik kaynağı ile tutkulu olduğunuz diğer ilişkiler ve ilgi alanlarıyla güçlü bir manevi bağlantınız yoksa, çocuklarınızı içinizdeki boş bir yeri doldurmak için kullanıyor olabilirsiniz. .

Bir partneriniz yoksa veya partnerinizle olan ilişkiniz sizin için tatmin edici değilse ve derinden bağlı ve anlamlı arkadaşlıklarınız yoksa, o zaman çocuklarınızı ana duygusal bağınız olarak kullanıyor olabilirsiniz. Sizin için zorlayıcı ve tatmin edici hobileriniz veya işiniz yoksa, çocuklarınızı hayatınıza anlam vermek için kullanıyor olabilirsiniz. Ruhunuza sevgi ve rahatlık getiren günlük bir ruhsal uygulamanız yoksa, bu ihtiyacı karşılamak için çocuklarınızı kullanıyor olabilirsiniz.

Yaptığınız şey buysa, çocuklarınız için iyi değil. Ebeveynlerinin yalnızlığından ve amaç duygusundan sorumlu olmak çocuklar için büyük bir yüktür. Bu sorumluluğu hisseden çocuklar genellikle bakıcı olurlar ve ebeveynlerine bakmak için kendilerini bırakırlar. Öte yandan, bu sorumlulukla yüklenen bir çocuk, ebeveynlerinin yükünden kaçınmak için evde gittikçe daha az zaman geçirerek ebeveyne isyan edip ondan uzaklaşabilir.

Hayatında benden başka tatmin edici hiçbir şeyi olmayan bir annenin tek çocuğu olarak büyüdüm. Tüm odak noktası benim üzerimdeydi ve onu doldurulması gereken şekilde dolduramayacağım için, bana sık sık kızgındı. İyi bir küçük kız oldum, annemin iyi bir bakıcısı oldum, ama sonuçta gergin ve mutsuz bir çocuk oldum ve mümkün olduğunca evimden uzaklaşmak istedim.

Çocuklarımızın tüm hayatımızın değil, hayatımızın bir parçası olması gerekiyor. Kendimizi doldurmak için kişisel sorumluluk almanın neye benzediğini onlar için örnek almalıyız. Mutluluğumuz için onlara güvenmek yerine, kendimizi mutlu etmek için sorumluluk almanın nasıl bir şey olduğunu onlara göstermeliyiz. Çocuklarınız sizin için önemli olduklarını bilmek isterler, ancak iyiliğiniz onlara bağlı olacak kadar önemli değildir. Çocuklarınızı bağımlılık yapıp yapmadığınızı görmek için aşağıdaki soruları araştırmak isteyebilirsiniz:

* Sizi huzur duygusuyla dolduran ve hayatınıza anlam katan sağlam bir ruhsal uygulamanız var mı?

* Belirli yeteneklerinizi size anlamlı ve üretken hissettirecek ve size tatmin duygusu verecek şekilde mi ifade ediyorsunuz?

* Diğer yetişkinler, partner, diğer aile üyeleri veya arkadaşlarla tatmin edici duygusal bağlarınız var mı?

Bunlara evet cevabını verdiyseniz, muhtemelen çocuklarınızı bağımlılık yapacak şekilde kullanmıyorsunuzdur.

* Çocuklarınız ortalıkta yokken sıkılmış ve işe yaramaz mı hissediyorsunuz? Hayatınıza anlam katan çocuklarınız mı?

* Değer duygunuz çocuklarınızın başarılarına bağlı mı? Çocuklarınızdan birinin bir sorunu varsa bunu kişisel olarak alma eğiliminde misiniz?

* Çocuklarınızın hayatlarına fazla mı karışıyorsunuz?

* Çocuklarımızdan biri kızgın veya mesafeli ise aşırı hassas mısınız? Reddedilmelerini önlemek için kendinizi uygun sınırlar koymak yerine çocuklarınızı yatıştırmaya çalışırken mi buluyorsunuz?

* Sevginizin doluluğunu paylaşmak için çocuk sahibi olmayı mı seçtiniz veya onlardan sevgi alma umuduyla çocuklarınız oldu mu?

Bunlardan birine veya birkaçına evet cevabını verdiyseniz, çocuklarınızı bağımlılık yapıcı bir şekilde kullanma olasılığınız yüksektir. Durum buysa, kendiniz ve çocuklarınız için yapabileceğiniz en iyi şey, kendinizi sağlam bir ruhsal uygulamaya doğru ilerletmek, yeteneklerinizi ifade etmenin anlamlı yollarını aramak ve diğer yetişkinlerden duygusal bağ ve destek geliştirmektir.