Çocuk zamanı ve çift zamanı

Özet: Çocuklarınızla birlikte olmak ve birbirinizle birlikte olmak için zaman bulmakta zorlanıyor musunuz? Bu dengenin ne kadar önemli olduğunu ve çift zamanın altında yatan sorunun ne olabileceğini keşfedin.

Bir okuyucu bana şu soruyu e-posta ile gönderdi:

Pek çok baba ve anne, özellikle tam zamanlı çalışanlar, zaman ayırma konusunda suçluluk duygusuyla parçalanıyor. Çalışma haftası boyunca çocuklardan o kadar uzun süredir uzaktalar ki, hafta sonları onlarla birlikte GEÇMELİDİR. Sonuç: Sadece HİÇBİR çift zaman yoktur. Herhangi bir öneri?

Ebeveynler tarafından çoğu kez fark edilmeyen bir şey, mutlu ve uyumlu bir evliliğin çocuklarına verebilecekleri en büyük hediyelerden biri olduğudur. Çoğu çocuk, kendilerinden uzakta geçirilen zamanın bir kısmının ebeveynleri arasında sevgi dolu bir ilişki kurmak ve sürdürmekle ilgili olduğunu bildiklerinde, anne babalarıyla daha az zaman geçirirler.

Tam zamanlı çalışan ebeveynlerin, her akşam çocuklarıyla kaliteli zaman geçirdiklerinden emin olmaları gerekir. Üç çocuğumu büyütürken bu pozisyondaydım. Kocam ve ben her akşam bir saat geçirirdik, bazen bir çocukla, bazen de iki çocukla. Hafta sonları, çocuklarımızın saygı duymayı öğrendiği birbirimizle ve kendimizle başbaşa vakit geçirdik. Sonra kalan zamanımızı aile zamanımızda geçirdik. Ebeveynlerin çocukları için rol model olduklarını ve kendi ihtiyaçları için sorumluluk almıyorlarsa çocukları kendi ihtiyaçları için sorumluluk almayı öğrenmeyeceklerini anlamalıdır. Kendi mutluluğumuz ve iyiliğimiz için kişisel sorumluluk konusunda rol model olduğumuz şey, çocuklarımızla zaman geçirmek kadar önemlidir. Her ikisi de sağlıklı çocuk yetiştirmede eşit derecede önemlidir.

Ebeveynler birbirleriyle veya kendileriyle baş başa kalmaya zaman bulamadıklarında, kendi içlerinde ve ilişkilerinde başka neler olup bittiğini incelemeleri gerekebilir. İşlerini ve çocuklarını kendilerinden ve birbirlerinden kaçınmak için mi kullanıyorlar? Tek başlarına veya birlikte geçirdikleri zaman tatmin edici değilse, o zaman çalışma zamanı ve çocuk zamanı içsel bir boşluğu doldurmanın yolları olabilir. Veya zaman sorunları, incelenmemiş önceliklerin bir sonucu olabilir.

Hepimiz bizim için gerçekten önemli olanı yapma eğilimindeyiz. İş bizim için önemliyse çok çalışabiliriz. Ebeveynlik bizim için önemliyse, çocuklarımızla çok zaman geçirebiliriz. Yaratıcı arayışlarımız, hobilerimiz veya sporlarımız bizim için önemliyse, onlara zaman bulacağız. Aynısı ilişkimiz için de geçerli. Bizim için çok önemliyse, bunun için zaman bulacağız. Bu nedenle, ebeveynler birlikte olmak için zaman bulamıyorsa, önceliklerini incelemek ve birlikte zamanın neden önemli olmadığını keşfetmek isteyebilirler.

Çoğunlukla birlikte zaman, bir partner için önemlidir, diğeri için değil. Durum bu olduğunda, ortakların aralarında neler olup bittiğini keşfetmeleri gerekir, bu da bir ortağın birlikte zamana yüksek öncelik vermemesine yol açar. İncelemek isteyebileceğiniz konulardan bazıları şunlardır:

* Partnerlerden biri seks için çekilmekten korkuyor mu?

* Bir partner, diğer partneri duygusal olarak doldurmak için çekilmekten korkuyor mu?

* Bir partner, birlikte yalnızken çeşitli şekillerde eleştirilmekten korkuyor mu?

* Partnerlerden biri duygusal olarak müsait değil mi ve diğer partner yalnızken onunla yalnız hissediyor mu?

* Partnerlerden biri başarılı olmakla ya da para kazanmakla o kadar meşguldü ki artık konuşacak hiçbir şeyi kalmadı mı?

* İlişkide eğlence eksikse?

* Bir partner, diğer partner tarafından kontrol edilmeye dirençli mi hissediyor?

* Partnerlerden biri iş, ev işleri ve çocuk bakımı konusundaki dengesizliğe kızıyor mu?

* Partnerlerden biri kızgın mı yoksa içine kapanık mı hissediyor? Öyleyse neden?

Birlikte vakit geçirmemenin gerçek nedeni gerçekten yeterli zaman olmamasıysa, o zaman biraz ev işi yapmak veya küçük çocuklarla biraz zaman geçirmek için mahalledeki bir genci işe almak gibi nasıl yardım alabileceğinizi düşünmeniz gerekir.

Birlikte vakit geçirmek yüksek bir öncelikse, bir yolunu bulabilirsin!