Çocukları bilgisayarlarla tanıştırıyor muyuz?

2 yıl, 3 yıl, 6, 8, 12, 15, asla, çocukları bilgisayarla tanıştırma sürecine ne zaman başlıyoruz? Eğitimciler, ebeveynler, gri saçlı ve bilgili profesörler bile aynı fikirde olamazlar. Sonrasında ortaya çıkan ikinci soru, bilgisayar temelli içeriğin öğrenme sürecini olumlu veya olumsuz etkileyip etkilemediğidir. Yazarken bile protesto ve desteğin çığlıklarını tam etkileşimli, multimedya, geniş bant gelişmiş ayrıntılarla duyabiliyorum. Bu arada bilgisayarları ve interneti dünyanın dört bir yanındaki ilkokullara getirmek için milyonlarca dolar harcanıyor. Belki de herkesin hemfikir olduğu tek alan, tüm öğrencilere bilgisayarları ve interneti eninde sonunda nasıl kullanacaklarının öğretilmesi gerektiğidir. Herkesin teknoloji ürünlerinin tadını çıkarmak için ve çoğu durumda gelecekteki çalışma ortamında bir teknoloji anlayışına ihtiyacı olacaktır. Bu makalede, erken eğitimde teknoloji lehinde ve aleyhinde bazı argümanları özetlemeye ve son olarak bu hayati sorunu nasıl ele almamız gerektiğine inandığımın bir özetini çıkarmaya çalışacağım. İlk olarak, erken giriş için argümanlara bir göz atalım.

Artıları
Gelecekteki İhtiyaçlar: Bilgisayarların kullanımı ve İnternetin nasıl kullanılacağına dair bir anlayış, açık yönlerde bugün modern toplum için çok önemli. Bunlar, çalışma ortamı, iş veya eğlence için bilgi toplama, alışveriş, iletişim vb. Ve bugün doğruysa, yarın ne kadar fazlasını içerir. Mesleki İstatistikler ve İstihdam Ofisi, bilgisayar endüstrisinin ABD’deki herhangi bir endüstrinin en büyük büyümesini göstermeye devam edeceğini öngörüyor. Çalışma İstatistikleri Bürosu’na (BLS) göre, tüm işçilerin yarısından fazlası Eylül 2001’de işyerinde bir bilgisayar kullandı. Ve bu işçilerin yaklaşık dörtte üçü İnternet’e bağlı veya e-posta kullanıyordu.

Erken Beceri Kazanımı: Tüm temel becerilerde olduğu gibi, eğitim sistemi öğrencilerin teknolojiye ne kadar erken aşina olmalarına izin verirse, onların anlayış derinliği ve onu kullanmadaki etkililiği de o kadar büyük olacaktır. Bugün beş yaşında bir çocuk tarafından edinilen becerilerin, daha sonraki yaşamda geçerli olmayacağını, çünkü teknoloji anlamanın ötesinde gelişeceğini iddia etmek önemsizdir. Bunun nedeni, kazanılan becerilerin günümüz bilgisayarlarıyla nasıl etkileşimde bulunulacağından çok bilgisayarların neler yapabileceğini anlamaya odaklanabilmesidir. Ek olarak, ilk zemin çalışması elde edildiğinde, dinamik bir sisteme adaptasyon potansiyeli, yetişkinlerin yeni teknolojiye adapte olması gerektiği gibi aşamalı olarak güncellenebilir.

Kişiselleştirme: Bilgisayar tabanlı içerik, karşılaştırmalı öğrenme sistemlerinin sunamadığı bir düzeyde bireysel katılım ve etkileşim sağlar. Doğası gereği bilgisayarla öğrenmek bire bir deneyimdir veya en kötüsü küçük gruplardır. Bu, asgari kişisel müdahale ile büyük sınıfların paradigmasını hafifletir.

Öğrenme Seviyeleri: Bilgisayarlar, kullanıcıların kişisel ihtiyaçlarını ve yeteneklerini karşılamak için erişim hızlarını kişiselleştirmelerine olanak tanır. Hızlı olanlar geride tutulmaz ve daha fazla tekrara ihtiyaç duyanlar geçilmez. Ek olarak, özel gruplamalar daha kolay ve etkili bir şekilde karşılanabilir.

Kaliteli Öğretimin Geniş Dağılımı: Bilgisayar tabanlı öğrenme, en kaliteli öğretim ve içeriğin maksimum etkililiğini ve dağıtımını sağlar. Harika bir öğretmen sınıfla sınırlı değildir, ancak dijital dersler veya uzaktan eğitim yazılımları ve programları oluşturarak İnternet üzerinden binlerce kişiye ulaşabilir. Günümüzde uzaktan eğitim sistemlerinin çoğu, öğretmenle yüksek düzeyde etkileşim içeren canlı yayınlar olarak yapılandırılabilir. Şimdi, işte eşit derecede güçlü argümanlar.

Eksileri
Erişilebilirlik ve Uygunluk: Profesör’e göre, bir kişinin bilgisayara erişimi yoksa veya içeriği dil eksikliği veya kültürel farklılıklar nedeniyle anlamıyorsa, yalnızca ABD’de dijital olarak bölünmüş olan 44 milyona indirilecektir. Howard Besser, The Next Digital Divides.

Doğal Gelişime Müdahale Etmek: Küçük çocuklar, bilgisayarın önünde “takılıp kalmak” yerine fiziksel temelli faaliyetler için doğal eğilimlerini kullanmalıdır. Araştırmacıların keşfettiği gibi, gelişmeyi bozan televizyonlara yapıştırılmış zamanın büyük bir kısmını zaten harcıyorlar. Cerrah, çocuklarımızın şimdiye kadarki en hareketsiz nesil olduğu konusunda uyarıyor.

Derinlik Eksikliği: Bilgisayar tabanlı içerik, eğitimli, kendini işine adamış ve deneyimli bir öğretmenin çocuklara sunabileceği derinlik, esneklik ve denenmiş ve test edilmiş sonuçları sunmaktan çok uzaktır. Ek olarak, deneyimli bir yetişkinle etkileşim, kritik ileri düzey kelime dağarcığı ve kişiselleştirme becerilerine izin verir.

İçeriğin Kalitesi: Çoğu dijital içerik, yapısı itibariyle aşırı derecede basittir. Örneğin, bir miktar yalnızca yanlış veya doğru olabilir. İçerik öğrenciye meblağın neden yanlış olduğunu açıklamayacaktır. Gerçek bir öğretmen, bir çalışmayı işaretleyecek ve öğrencinin neyin doğru / yanlışı oluşturduğunun arkasındaki sistem hakkında temel bir anlayış kazanmasını sağlayacak karar için temel mantığı sunacaktır.

Sağlık Tehlikeleri: Bilgisayarlar çocuklar için sağlık tehlikesi oluşturur. Riskler, tekrarlayan stres yaralanmaları, göz yorgunluğu, obezite, sosyal izolasyon ve uzun vadeli fiziksel, duygusal veya entelektüel gelişimsel hasarı içerir.

Güvenlik: Çocuklar internetin tehlikelerinden, takipçilerinden, yetişkin içeriğinden, nefret ve şiddetten korunmalıdır. Filtreleme yazılımı herkesin bildiği gibi verimsizdir.

Hiçbir şekilde tüm argümanları dile getirmeye ya da onları gerçek derinlemesine örtmeye çalışmıyorum, sadece hepimizin karşılaştığı bazı sorunları gündeme getirmeye çalışıyorum. Benim görüşüme göre hem Artılar hem de Eksiler çok güçlü argümanlardır ve hepsi ciddi olarak ele alınması ve yanıtlanması gerekir.

Şimdi bunu bir önem perspektifine koymak için, dijital teknoloji modern toplumun neredeyse her yönünü işgal ediyor ve etkisi nasıl çalıştığımız, oynadığımız ve öğrendiğimizin temelini oluşturuyor. Eğitimde teknolojinin de oynayacağı büyük bir rol vardır, ancak bu teknolojinin etkinliği ve etkisi, bu kadar temel bir gelişmenin gerektirdiği derinlik ve genişlikte incelenmemiştir.

Çalışma ortamında, teknoloji kullanımındaki hatalar parasal olarak ödenir. Çocuklarımıza teknolojiyi tanıtmakla ne kadar az hata yapabiliriz, burada yapılan hatalar zarar görmüş işlerden çok daha pahalıya mal olur, eğitimle zarar gören hayatlardan bahsediyoruz. Şu anda, yukarıda belirttiğim gibi, çocuklara gerçekte ne yaptığımıza dair gerçek bir anlayış olmadan bilgisayarları ve interneti öğretmenlere ve çocuklara “fırlatıyor” gibiyiz, yoksa onlara “kobay” demeli miyim?

Mantık, en azından hükümet düzeyinde, gelecek neslin bilgisayar destekli olmamasını göze alamayacağımız gibi görünüyor, çünkü bu yetenek bir ülkenin ekonomik olarak rekabetçi olması için kritik öneme sahip olacak. Aslında her ülke, dijital rekabet gücünü sağlamak için yönlendiriliyor. Hükümet düzeyinde bu mantığın hatalı olması zordur, ancak baştan aşağı atmanın etkinliğinin tüm çocukların yararına olmasını sağlamak eğitimciler ve ebeveynler olarak bizim işimizdir.

Bence konularla ilgili geniş çaplı araştırmalar yapılması gerekiyor. Mevcut araştırmaların pek çok örneğinin yaptığı gibi haftalar içinde birkaç düzine denek ölçeğinde değil, yıllar içinde binlerce hatta onbinlerce denek ölçeğinde.

Bu konuların 2 ila 8 yaş arasında olması gerekir. Coğrafi olarak geniş bir alana yayılmaları gerekir. Sosyal ve eğlence yelpazesinin tüm seviyelerinden gelin. Aslında teknoloji ve internet bu tür araştırmaları yürütmek için mükemmel bir platformdur. Araştırmacıların bu tür geniş çaplı programları gerçekleştirmelerini sağlamak için İnternet tabanlı Kindersite Projesini kurdum.

Uzun vadede binlerce konuyu araştıran önemli bir araştırmanın muhtemelen eğitim topluluğunun aşağıdaki gibi sorulara gerçekten tam ve anlamlı cevaplar almasına olanak sağlayacağına inanıyorum:

Dijital içeriğin erken tanıtılması küçük çocukları olumlu veya olumsuz etkiler mi?
Girişin parametreleri (varsa) ne olmalıdır?
Giriş sürecinde hangi içerik türleri kullanılmalıdır?
‘İyi’ veya ‘kötü’ içeriği neler oluşturur ve neden?
Hangi parametreler ‘iyi’ veya ‘kötü’ içeriği tanımlar?
Sürekli ve derinlemesine araştırmanın bir sonucu olarak, kılavuzlar çizilmelidir. Bu yönergeler, öğretmenlere ve ebeveynlere çocukları için her yaş düzeyinde bilgisayar kullanımına yönelik denenmiş ve test edilmiş parametreler sunmalıdır. Aşağıdaki gibi alanları içermelidir; bir çocuğun belli bir süre boyunca bilgisayarı ne kadar süre kullanması gerektiği, belirlenen yeterlilik standartlarına göre her yaş grubu için beklenen maksimum ve minimum kazanım seviyeleri, dijital içeriğin standart ders planlarına diğer medyanın kullanımına benzer şekilde nasıl entegre edilmesi gerektiği.

En önemlisi, eğitim içeriği sağlayıcıları için, eğitimciler tarafından kullanılabilecek eğitim içeriği üretmek istiyorlarsa uymaları gereken standartlar belirlenmelidir.

Ek olarak, tüm küçük çocukların içeriği, eğitim veya eğlence, her yaş grubuna uygunluğuyla etiketlenmelidir. Bu standartlar araştırma tarafından tanımlanmalıdır.

Sonuç olarak, bilgisayar temelli eğitim içeriğinin, hoşumuza gitse de gitmese de okulların bir özelliği haline geldiği oldukça açıktır. Evde, en küçük çocukların bile ya ebeveynleri ile ya da büyük kardeşleri izleyerek bilgisayarlara eriştiklerine dair artan kanıtlar görüyoruz. Belirli bir yaşın altındaki çocukların bilgisayarlardan saatini geri çevirmesini ve engellemesini beklemek mantıksızdır, bu uygulanamaz ve etkisizdir.

Çocukların, ebeveynlerin, bakıcıların ve eğitimcilerin ücretleriyle bilgisayarları ve interneti kullanmak için net ve güvenli bir temele sahip olmaları için net kullanım standartlarının belirlenmesini, içerik yönergelerinin oluşturulmasını ve sitelerin hükümet düzeyinde derecelendirilmesini sağlamak bizim görevimizdir. Daha azı tüm sorumluluğumuzun ortadan kalkmasıdır.