İngiliz Manastır Bahçelerinde Çeşmeler ve Heykellerin Kullanımı

İngiliz manastır bahçelerinin birkaç kesin kaydı korunmuştur. Bir herbaryum, bahçe çeşmesi ve bir kanal içeren manastırları gösteren Canterbury’nin on ikinci yüzyıl planı; duvarların dışında bir bahçe göleti, meyve bahçesi ve üzüm bağı olması, dikim ve düzenleme konusunda sadece kaba bir fikir verir. Ancak bu kadar erken döneme ait başka bir belge bile yoktur.

Bununla birlikte, aynı tarikattaki tüm manastırların çeşitli kısımları şartların izin verdiği ölçüde tek tip olduğundan, İngiliz manastır bahçelerinin genel düzeni kıtadakilerin planlarından ve açıklamalarından elde edilebilir. İsviçre’deki eski St.Gall manastırının planı hala mevcuttur ve dokuzuncu yüzyılda Benediktinlere ait büyük bir dini kurumun düzenlenmesi hakkında birçok bilgi sağlar.

Manastır bir vadiye yerleştirildi ve duvarların içindeki ekili alanlar dört bölümden oluşuyordu: manastır-garth, çeşmeler, heykeller ve süslemeler, sebze bahçesi ve meyve bahçesi ve mezarlık bir arada. Manastır çardağı, çimen ve çalılarla dikilmiş, kesişen iki yolla dört eşit mahalleye bölünmüş bir kareydi. Merkezde bir savina, içme ve yıkama amaçlı su temini için uygun bir tür dekoratif bahçe çeşmesi vardı. Bu manastırlar kilisenin güneyindeydi ve büyük bahçe heykelleri ve diğer daha önemli ortak binalar ile çevriliydi.

Mantıksal olarak, çeşmeler ve bahçe heykeli etkinlik merkezine yakın yerleştirildi. Çeşmeler, nane, biberiye, beyaz zambaklar, adaçayı, rue, mısır bayrağı, pennyroyal, çemen otu, güller, su teresi, kimyon, selâmotu, solucan otu, barbunya, rezene veya tuzlu gibi daha küçük bitkilerin çoğunu yetiştirmek için nem sağladı. Bunların hepsi tıbbi amaçlar için yararlı bitkiler olarak kabul edildi.

Mutfak bahçesi zorunlu olarak daha büyük bir ölçekte olmalıydı ve her biri farklı türde bir sebze veya saksı otuyla ekilmiş on sekiz dikdörtgen yatak içeriyordu: soğan, sarımsak, maydanoz, kişniş, frenk maydanozu, dereotu, marul, haşhaş, tuzlu turp yaban havucu, havuç, lahana, pancar, pırasa, arpacık, kereviz veya mısır ezmesi. Yakınlarda baş bahçıvan veya hortulanus’un evi vardı.

Mezar alanında, mezarların arasındaki boşluklara onursal heykeller, ağaçlar ve çalılar yerleştirildi ve bu bağlamda modern olarak değerlendirebileceğimiz süs etkisini yaratmış olmalılar. Elma, armut, erik, servis muşmula, incir, ayva, şeftali, fındık, badem, kestane, ceviz, defne ve çam ağaçları, büyük bir bahçe çeşmesinin etrafındaki daireler halinde orada yetiştiği söyleniyor. Yeşillik, çeşmeler ve heykellerin böylesine bol bolluğunun ortasında, mezarlar neredeyse görünmez olmuş olmalı.