İngiltere’deki Hollanda Bahçesi

Hollanda bahçesinin İngiltere’ye William III tarafından getirildiği söyleniyor, ancak bazı özellikleri orada gününden önce keşfedilmiş olabilir. Orijinal olarak adlandırılamayacak Fransız ve Barocco stillerinin bir uyarlamasıydı, ancak en azından bireysel özellikler içeriyordu.

Bu bireysellik, sınırlı toprak boyutundan ve Hollanda’daki su bolluğundan kaynaklanıyordu. Sıradan bir plan, şaşırtıcı derecede küçük bir ölçekte yapıldığı için olağanüstü hale geldi. Fransa’da düzinelerce dönümlük bir alanı kapsayan bir plan, Hollanda’da daha az sayıda ayak üzerinde yeniden üretilecekti. Versailles partereleri, bir cep mendili için nakış olarak hizmet etmek üzere neredeyse aynı derecede azaltılmış olabilir. Bir Hollanda bahçesinde, büyümesi engellenene kadar hiçbir ağaç kabul edilemezdi ve bir lale büyüklüğündeki hiçbir çiçeğin, kompozisyonu bozma tehlikesi olmaksızın alanı kaplamasına izin verilemezdi. Kabuk işi mermerin yerini aldı ve cam toplar veya diğer önemsiz nesneler genellikle süs olarak heykellerin yerini aldı. Minyatür kanallar çeşmelerden daha olağandı; çünkü su kaynağı, büyük olmasına rağmen, bir yüksekliğe çıkma gücüne sahip değildi. En sevilen mimari özellik, hem çardak hem de yazlık evin amacına cevap veren bir mağaraydı. Bazen mitolojik konuların resimlerini örten ve bir su fışkırmasını barındıran bu kabuk işi niş, barok süslemesinin daha uygun göründüğü Pompeii’deki benzer nişlerden çok daha az çekiciydi.

Hollanda’nın zevkine dair kanıtlar, İngiltere’de cüce ağaçlarının, seçkin lalelerin ve su kanallarının sık sık tanıtılmasıyla gösterildi. İklimin rutubeti mağaraları alışılmadık bir şekilde çekici hale getirse de, bunlar aynı zamanda en sevilen katılımlardı. On yedinci yüzyılın başlarında gezginler, Wilton’daki ünlü mağarayı sık sık tanımladılar, ancak bu, Hollanda stilinden çok İtalyanca idi. Evelyn, Albury’de “dağ boyunca otuz tünek uzunluğunda bir kriptayla” bir tane tasarladı. Defoe, kanalların yanı sıra birkaç mağaranın bulunduğu ve diğerlerinin çeşitli başka yazarlar tarafından tanımlandığı Richmond ve Sutton Court’taki bahçelerden bahseder.