Peynir

Efsaneye göre, bilinmeyen bir Arap göçebe yanlışlıkla peynir keşfetti. Bir eyer çantası sütle dolu çölde at sırtında bir yolculuğa çıktı. Dinlenmek için durduğunda, süt lor ve peynir altı suyuna ayrılmıştı. Bu oluşumun mantıksal açıklaması rennin’in işleyişidir. Bakteriler, genç bir hayvanın midesinden yapılan sele çantasında mevcuttu.

Peynir yüzyıllardır popüler bir besindir ve ayrıca Eski Ahit’te de bahsedilmiştir. Bugün bile, çeşitli bakteri türlerinin süte dönüştürülmesi onu peynire dönüştürüyor. Zamanla bakteri süt üzerinde çalışır ve kullanılan farklı türlere bağlı olarak peynirin belirli dokuları ve tatları belirlenir.

Peynir her zaman sütten üretilir. Sığır sütü (inek, koyun, keçi) her zaman kullanılır. Peynir dokuları sertten yarı yumuşak ve hafif asidikten keskine kadar değişir. Yüzlerce farklı peynir türü mevcuttur. Öncelikle 4 faktöre göre sınıflandırılırlar. Bunlar, kullanılan sütün türünü (çiğ, yağsız veya pastörize) ve sütün kaynağını (inek, keçi, koyun, bufalo, at, yak veya deve) içerir. Diğer faktörler, kullanılan bakteri veya asit türü ve üretildiği ülkeyi içerir.

Peynir bu kadar geniş bir yelpazede mevcut olduğundan, tüketicinin ne alacağına karar vermesi kafa karıştırıcı olabilir. Depolanmış peynir iyi bir seyahat yemeğidir. Raf ömrü uzundur ve yüksek yağ, protein, kalsiyum ve fosfor içerir. Peynir ayrıca çeşitli şekillerde yenebilir. Bunlar arasında çiğ, pişmiş, soğuk veya sıcak peynir müstahzarlarının tüketilmesi yer alır.