Yeşil Çay Nedir?

Tanımın, yeşil çayının kendi kendini açıklayıcı olacağını düşünürsünüz. Ama bu gerçekten kapsamıyor.

Çay severlerin tisanes dediği bitki ve çiçek infüzyonlarından farklı olarak tüm gerçek çaylar, botanik adı Camellia sinensis olan manolya ile ilgili yaprak dökmeyen bir ağacın yapraklarından yapılır. Çay tarlalarında vahşi doğada 30 fit yüksekliğe ulaşmasına rağmen, bitki yeni büyümeyi teşvik etmek ve uygun toplama için yaklaşık 3 fit yüksekliğe kadar sürekli olarak budanmış bir çalı olarak tutulur.

Çay bitkileri yalnızca sıcak iklimlerde yetişir, ancak deniz seviyesinden 7.000 fit’e kadar değişen yüksekliklerde gelişebilir. Bununla birlikte, en iyi çaylar, yaprakların daha yavaş olgunlaştığı ve daha zengin bir tat verdiği yüksek rakımlarda yetiştirilen bitkiler tarafından üretilir. Rakıma bağlı olarak, yeni bir çay bitkisinin ticari olarak toplanmaya hazır olması 2 ila 5 yıl sürebilir, ancak üretken olduğunda, bir yüzyıla yakın çay yaprakları sağlayabilir.

Çay bitkileri bol yeşillik, kamelya benzeri bir çiçek ve bir meyve üretir, ancak çay için yalnızca en küçük ve en genç yapraklar toplanır: her genç sürgünün tepesindeki iki yaprak ve tomurcuk. Floş adı verilen yeni sürgünlerin büyümesi her hafta daha düşük rakımlarda meydana gelebilir, ancak yüksek olanlarda birkaç hafta sürer. Yeni yapraklar, en iyileri günde 10 kilo çay yapmaya yetecek kadar günde 40 pound hasat yapabilen “çay toplayıcıları” tarafından elle toplanıyor.

Tüm çay bitkileri aynı türe (Camellia sinensis) aittir, ancak yerel yetiştirme koşulları (rakım, iklim, toprak, vb.) Değişiklik göstererek çok sayıda farklı yaprakla sonuçlanır. Bununla birlikte, yaprakların işlenme şekli, üç baskın çay türünün bireysel özelliklerini geliştirmede daha da önemlidir: yeşil, siyah ve oolong.

Yeşil çay en az işlenmiş olanıdır ve bu nedenle en antioksidan polifenolleri sağlar, özellikle yeşil çayla bağlantılı sağlık yararlarının çoğundan sorumlu olduğuna inanılan epigallocatechin-3-gallate (EGCG) adı verilen bir kateşin. Biraz sonra EGCG hakkında konuşalım, ancak onu bu kadar iyileştirici ve avantajlı bir içecek yapan yeşil çayın bu bileşenidir.

Yeşil çay, henüz hasat edilmiş yaprakların kısa bir süre buharda buharlaştırılması, yumuşak ve esnek hale getirilmesi ve fermente olmasının veya renk değiştirmesinin engellenmesiyle yapılır. Buharlamadan sonra yapraklar yuvarlanır ve yayılır (sıcak havayla kurutulur veya tavada tavada kızartılarak gevrek hale gelene kadar). Ortaya çıkan yeşilimsi sarı çay, taze yaprağın tadına yakın yeşil, hafif buruk bir tada sahiptir.

Yeşil çay her zaman Çin’den gelen en popüler çay türü olmuştur ve çoğu tarihçi ve botanikçinin çay bitkisinin tüm Asya’da ortaya çıktığına inandıkları yerdir. Bu neden böyle? Belki de yeşil çayın sadece baharın tadını, aromasını ve rengini yakalamakla kalmayıp, aynı zamanda bu hoş kokuyu en yüksek konsantrasyonda yararlı bitki besinleri ve tüm çaylar arasında en az kafeinle birlikte sunduğu için.

Yeşil çayın tüketilmesinden elde edilen şaşırtıcı sağlık yararlarının anahtarı, EGCG bileşiğinin oksitlenmesini önleyen yaprakların buharda pişirilmesidir. Diğer çaylar, doğal EGCG’yi parçalayan ve iyileştirici özelliklerinden uzaklaştıran fermente edilir.

Aslında yeşil çayın binlerce ve binlerce yıl öncesine dayanan çok uzun ve hikayeli bir geçmişi vardır. Çinlilerin yüzyıllardır ne bildiklerini bilmek oldukça büyüleyici olabilir.