Bir New Hampshire sigorta şirketinin proje yöneticisi, karşı karşıya gelen bir çalışanla buluşma ihtimaliyle karşı karşıya kalınca içini çekti. Yine olmaz, diye düşündü kendi kendine. Bu adamla her konuşma bir mücadele.
Görüşmeyi bakış açısını değiştirmek ve yeni bir yaklaşım denemek için bir fırsat olarak kullanmaya karar verdi. Çalışanın iyi niyetli olduğunu, ancak sınırlarda biraz kaba davrandığını hayal ederek başladı. Çalışanla aynı hizaya gelirse, onu daha iyi yönlendirebileceğini düşündü. İlk olarak, ofis koltuklarını yüz yüze değil, eğik açılarda ve genellikle aynı yöne bakacak şekilde düzenledi. Sonra birkaç derin nefes aldı ve kapıyı açtı.
Çalışan, projede yanlış giden her şeyi yoğun bir şekilde belirterek işe başladı. Yöneticilerin ilk tepkisi saldırıya direnmek oldu, ancak dikkatini dinlemeye ve anlamaya odakladı ve bir süre sessizce oturdu. Cevaplarla veya bir çürütmeyle geri dönmek yerine, kendisini çalışana sorunun gerçek doğasının ne olduğunu düşündüğünü ve sorunu çözmek için hangi eylemleri önereceğini sorarken buldu. Çatışmacı atmosfer yayıldı ve yerini bir işbirliği duygusuna bıraktı. İkisi sandalyelerinde fiziksel olarak ve şimdi soruna yaklaşım biçimlerinde kavramsal olarak hizalandı. Yöneticinin kendi içinde yaptığı değişiklik çok etkili oldu ve hem yönetici hem de çalışan projenin karşı karşıya olduğu sorunları çözmek için çalışmaya başladı.
Tormentor’dan Öğretmene
Herkesi sevmek zor. Bazı meslektaşlar harika ortaklardır; stillerini biliyoruz ve onlarla kolayca uyum sağlıyoruz. “Birlikte iyi dans ederiz.” Başkalarında her zaman adım atmış gibi görünürüz. Merak ediyoruz, nasıl bu şekilde olabilirler? veya onları harekete geçiren nedir? Ya da daha kötüsü umursamıyoruz; sadece mümkün olduğunca uzakta olmak istiyoruz.
Sorun şu ki, bu insanlarla hala çalışmak zorundayız ve onların varlığındaki tepkiselliğimiz onlara bizim üzerimizde bir tür güç veriyor. Ancak, rakibi anlamaya çalışarak inisiyatif alıyoruz. En kötü ihtimalle bir şeyler öğreniriz. En iyi ihtimalle, onları bir müttefik haline getirebilir ve çalışma ortamının kalitesini iyileştirebiliriz.
Ama bir işkenceciyi nasıl öğretmene dönüştürürsünüz? Kendinize kim oldukları ve neden bu şekilde davrandıkları hakkında bazı sorular sorarak başlayın.
Bu kişi işyerinden uzakta kimdir? Bu kişinin ebeveyni, büyükanne ve büyükbabası, arkadaşı, dansçı, kayakçı, şarkıcı veya sevdiği kişinin (birinin!) farklı yönlerini görün. Muhtemelen işkencecinin sadece sinir bozucu kısmını görüyorsun. Bakış açınızı genişletin.
Olumlu niyeti nedir? Saygısız davranışın altında, gerçekten ne istiyorlar? Saygı? Bağımsızlık? Kontrol? Onay mı? Dikkat? Onları farklı bir şekilde arıyor olsanız da, benzer hedefleriniz olduğunu fark edebilirsiniz.
Neden yaptıkları gibi davrandıklarını düşünüyorsunuz? Eylemlerinin sizinle çok az (eğer varsa) ilgisi olduğu tutumunu benimsemek yararlıdır. Çoğu insan alışkanlık dışı çalışır. İstedikleri saygıyı veya ilgiyi görmeseler bile, başka bir yol bilmedikleri için değişemezler. Belki bulmalarına yardım etmek sana düşüyor. Hedeflerine daha etkili bir şekilde ulaşabilecekleri yollar önerin. Onların öğretmeni olun.
Gerçek Güç
Bu makaleyi okurken, “dansınızın” mücadele ettiğini düşündüğünüz birini düşünün. Sonra değişmelerini dilemek yerine kendinizden başlayın. Yanlış olduğunuz, hatalı olduğunuz veya fikrinizi değiştirmeniz gerektiği anlamına gelmez. Çatışmayı çözmek için sizi kontrol edebileceklerinizle başlamanın daha iyi olacağı anlamına gelir.
Bunu senin için yaptığını unutma. Sıkıştın ve sıkışmak istiyorsun. İşkenceciniz gibi, işe yaramayan eylemlerde bulunuyorsunuz, bu yüzden yeni bir şey deneyin. Refahınız başkalarının eylemlerine bağlı olduğunda, istemeden onlara güç verirsiniz. Ancak farkındalık ve pratikle, hayatınızdaki zor insanlara ve durumlara nasıl tepki vereceğiniz konusunda yeni seçimler yapabilir ve gücü geri alabilirsiniz.
Proje yöneticimiz ve çalışanı, ilişkileri değişip büyüdükçe çatışmayla dans etmek için daha fazla fırsata sahip olacak. Yöneticilerin yeni bir şey denemeye istekli olmaları sayesinde, sürece başlamak için ortak bir zemin keşfettiler. Hepimizin hayatımızda meydan okuyan insanları var. İşkenceci mi yoksa öğretmen mi olacaklar? Bakış açımız cevabımızı büyük ölçüde etkiliyor.
GIPHY App Key not set. Please check settings