Yirmi Birinci Yüzyıl Hesap Verebilirliğin Katledilmesinde Yatıyor

Bir çocuk odasından merdivenlerden aşağı uçtu ve annesini mutfakta meşgul bulduktan sonra büyük bir ciddiyetle ve aciliyetle bir soru sordu. Anne dedi ki, vaizin cenazelerde bizim hakkımızda küllerden küllere, tozdan toza gideceğimizi söylediği doğru mu? Annesi bir an bu soruyu düşündü ve gerçek oğlunun cevabını verdi. Çocuğun annesinin cevap verdiğini düşünmesi sadece birkaç saniye sürdü ve sonra ağzından kaçırdı Anne, hemen yukarı çıksan iyi olur çünkü yatağımın altında biri var ama gelip gelmeyeceklerinden emin değilim.

Kökenlerimiz ve nihai varış yerimiz sorusu, tarih başladığından beri bize bir çocuğun sorusundan daha fazlası oldu. Kendimize verdiğimiz cevaplar çoktur ve bazıları çocuğun merakını pek tatmin edemez. Güneş sistemimizdeki yaşamın kökenleri hakkında ipuçları bulmaya çalışarak Mars’a milyarlarca dolarlık uzay aracı gönderiyoruz. Yaşamdan sonra olanların cevabını bulmak için dinleri ve doğaüstü olanı araştırıyoruz. Çoğunlukla, özellikle kendi bilimimiz veya insan mantığımız tarafından incelenemiyorlarsa, zaten verilmiş olan cevaplarla doğru yola çıkıyoruz.

Görünüşe göre, kapmak için bekleyen büyük bir açık uçlu soru. Herkes cevaba bıçaklayabilir, bu nedenle hiçbir cevap diğerinden daha önemli sayılmaz. Cevaplar kapmak için olduğundan, soruyu sanki çok önemli değilmiş gibi gösterir. Gerçeklerden daha fazla bir şey olamaz. Aslında herhangi bir bireyin sorabileceği en önemli sorulardan biridir. Cevap, dünyamız hakkında hayal edebileceğimizden daha fazlasını belirleyecek.

Bu noktada, nerede ve kimin yanında durduğuma bağlı olarak kendi görüşümü belirlememi beklersiniz. İnsanın kökeni ve nihai varış noktası hakkındaki Hristiyan görüşünün ne olduğunu söyleyerek başlarsam, bu paragrafı bitirmeye bile zahmet etmeyebilirsiniz. İncil’deki yaşam ve ölüm görüşüne kim aşina değil? Elbette, nereden geldiğimizi veya nereye gittiğimizi umursamayanlar her zaman olacaktır. Gerçek inananların, umursamadıklarını umursamamasına neden olan şey argüman değil, insanlara içten özen göstermektir. Çoğu zaman bu şekilde ifade edilmez ama belki de olmalıdır.

Tanrı’nın bir görüşü yok. Tanrı’nın fikirleri ve bakış açıları olsaydı, hepsi batırılırdı. Arabayı yönlendirmeye yardımcı olması için boyanmış çizgilerin olmadığı bir yolda gece geç saatlerde karanlık bir dağ geçidinden aşağıya doğru ilerleyen bir adam gibi, sisin içinde hayatın içinden geçmemiz gerekirdi. Fikirlerle başa çıkabiliyorsanız, on önerinin gerçek anlamını veya güzellikleri durmaksızın tartışırız. İçinde batmak veya yüzmek için yepyeni bir dinler okyanusu yaratabiliriz. Boğulmak normaldir.

Tanrı, insanlığın kökeni ve varış yeri konusunda çok netti. Ayrıca, bilinemezciliğin, ateizmin ve genel olarak inançsızlığın, yaşamın başlangıcı veya sonucu hakkında insanca edinilmiş cevapların yokluğunun doğal bir sonucu olmadığını da açıkça ortaya koyuyor. Tanrı, dünyayı ve üzerindeki her canlıyı yarattığını ve bir gün onu tekrar ziyaret edeceğini ve gezegenimiz ve yaşamlarımızla yaptıklarımızdan bizi sorumlu tutacağını söylüyor. Buna hesap verebilirlik denir.

Geçen yüzyılın sonlarında, geniş kabul gören iki büyük hikaye dünyaya sunuldu. Elbette evrim teorisi ve yıldızlararası uzay yolculuğu fikridir. Bu iki cevabın, kontrolden çıkan bir dünyanın Tanrı’yı ​​gölgede bırakan cevaplara sahip olmasına ve felsefelerimizin kalp bölümünün araçlarından nefes kesici yeni bir rüzgarla ona karşı tüm sorumluluğu kolayca kaldırmasına yardım etmek için tam zamanında gelmesi ne kadar uygun.

İlkel sızıntıda yüzen yalnız amipten geldiysek ve şimdiki görkemli halimize evrimleştiysek, o zaman Tanrı’ya cevap vermek zorunda kalmayız. Tersine, eğer uzaya uçup insan ırkını ilerletmek için sonsuz gezegenleri kolonileştireceksek, o zaman yaşamdan sonra Tanrı’ya cevap vermek zorunda kalmayız. Hayattan sonra yoktur, ancak sadece gökyüzündeki (uzaydaki) büyük bir yerde başka bir yerde yaşamın devamı olacaktır. Vay canına! Seküler insanlığın müjdesine çok benziyor ve neredeyse bir yerlerden birinin güçlü bir amin dediklerini duyabiliyorum.

Tanrı, O’nun sadece doğruyu söylemediğini, aynı zamanda gerçek olduğunu ve bu gerçek, onun biricik oğlunda somutlaştığını söylüyor. Yuhanna 14: 6 Tanrı’ya göre yalanların da bir kaynağı vardır. Tanrıların düşmanından geliyorlar şeytan. Hayır, çizgi roman veya folklordaki boynuzlu kırmızı yüzlü ve çatallı çatal iblis değil, kutsal kitapların bu dünyanın Tanrısı olarak bahsettiği örtü ve parlak zeka 2Corinthians 4: 4. Aslında o sadece iyi bir yalancı değildir; o yalanların babasıdır Yuhanna 8:44. Tabii ki Şeytan, annene okulu atlamakla ilgili söylediğin yalanların ya da kız arkadaşına tribünlerin arkasında Suzie’yi öptüğünü söylediğin yalanların ilham kaynağı olabilir ama sakın aldanmayın, kızartacak çok daha büyük balığı var ve gayretli bir aşçı.

Bankaları soymak sizi zengin ve mutlu edecek, pornografi sizi heyecanlandıracak ve normalde sıkıcı olan hayatınızı yerine getirmenize yardımcı olacak, büyük bir siyasi ideoloji nihayet dünyaya barış getirecek vb. Gibi yalanlar sonsuzdur. Ama hemen öncesinde Tanrı’nın yargıları gerçekleşir ve Mesih geri döner, Şeytan tüm engelleri çeker. Dünyayı tek bir akıl ve tek bir yaygın seküler dünya görüşüyle ​​sağlamlaştırmak için tarihteki herhangi bir kuşağın en alçakça iki yalanını ortaya koyuyor.

Bu dünyanın bilgeleri, bilinmeyen ve görünmeyen bir Tanrı fikrinin kendilerini aptal yerine koymasına izin vermeyeceklerini düşünürler. Aynı zamanda görünmeyen bir varlığın (Şeytan) evrimsel model olarak bilinen bir araç aracılığıyla kelimenin tam anlamıyla maymun yapmasına izin veriyorlar. Bu dünyanın tanrısı, geleceğin sonsuz dünyasında insanlarla birlikte yaşayan Klingonların, Vulkanların ve Kardacalıların fikirlerini en çılgın hayal güçlerine sunarak en büyük aldatmacasını kapatır.

Bazen keşke televizyonun karşısına yeni oturup dört yüz milyon yıl önce olanlarla ilgili büyük kabarık ifadelerle dolu bir Star Trek bölümünü veya bir doğa programını izlemek için oturmuş herkesi gezip ziyaret edebilseydim. Ve alaycı bir hapishane mahkumuna bağırdıktan sonra kimin yaklaştığını duyduğum papaz gibi, salak Tanrı yok, hey, İncil’de olduğunu biliyor muydun? Mahkum bana İncil’in sayfalarında nerede olduğumu gösterin, ben de Tanrı’ya inanabilirim dedi. Rahip ona Mezmurlar 53: 1’den okudu: 1 Akılsız, yüreğinde Tanrı yok dedi.

Tanrı, Kendisini arayan herkesin O’nu bulacağı konusunda açıktı. Sanırım bunu sadece bilmiyoruz, onu nerede arayacağımızı da biliyoruz. Bu fikir, aşırı tehlike veya çaresizlik içindeyken biri Tanrı’ya her haykırdığında inanılmaktadır. Düşmanları tarafından kuşatılmış ve sayıca az olan bir tilki deliğinde çömelmiş askerlerin geçmişin büyük tek hücreli amipine veya insanların, Kardacalıların ve Vulkanların gelecekteki kardeşine seslenmeye karar verdikleri hiç duyulmamıştır.