Yıldönümü Blues

Jamie ve Kurt otuzlu yaşlarının başında tatlı ve başarılı bir çift. Birbirlerini derinden sevmelerine rağmen, çoğu çiftin yaptığı gibi, kendilerini genellikle görünüşte küçük sorunlar yüzünden çatışmanın içinde bulurlar. Son zamanlarda, evlilik yıldönümlerinden sadece bir hafta önce, özellikle incitici bir tartışma yaşadılar. Jamie, Kurts’un yoğun programından ve onunla geçirdiği sınırlı zamandan duyduğu mutsuzluğu dile getirmişti. Kurt her zamanki gibi daha çok denemeye söz verdi ve bunu atlattılar. Ancak eldeki gerçek meselelerle ilgilenmediği için sorun yeniden su yüzüne çıkmaya mahkumdu. Jamie, yıldönümlerinin konusunu gündeme getirmeye karar verdiğinde farkında olmadan bir sonraki maçlarının tohumlarını ekmeye başladı.

Kurt, sana önümüzdeki haftanın yıldönümümüz olduğunu ve bizim için özel bir şey planlamamızın gerçekten önemli olduğunu hatırlatmak istedim.

Kurt derin bir nefes aldı ve cevap verdi Jamie, kutlamaları gerçekten sevmediğimi biliyorsun.

Oh hadi Kurt. Benim için gerçekten önemli. Jamie neredeyse yalvararak devam etti. Birini gerçekten sevdiğinde, onlar için önemli olan şeyi yapmaya çalışırsın, değil mi? Planları geçen yıl yaptım ve şimdi sıra sizde. Neden gerçekten romantik bir şeye sürpriz yapmıyorsun? Tamam?

Sessiz ve mesafeli Kurt hafif bir başını salladı, Jamie’nin bu yıldönümünün olağanüstü olacağına dair ihtiyacı olan tek teminat buydu. Kurt’un sonsuz aşkını göstermek için ne yapacağını hayal etmek için o hafta zar zor çalışabilirdi. Nihayet gün geldi! Kurt saat altıda evde olmayı kabul etmişti. Altıyı yirmi geçe Jamie endişeliydi. Saate her bakışında adım attı. Kurt sonunda gergin bir şekilde kapıdan içeri girdi ve eline bir buket kırmızı gülle girdi. Jamie daha sonra ne olacağını tahmin ederek ihtiyatlı bir gülümsemeyle gülleri aldı. Kurt bir bakış bile atmadan arkasını döndü, buzdolabından bir bira çıkardı ve kanepeye gömülerek uzaktan kumandayı aldı.

Jamie kanının buza döndüğünü hissederek dikkatle izledi. Bu kadar? diye sordu.

Bu ne?

Bu kadar? Bizim yıldönümümüz! Jamies tonu keskinleşti. Özel ve romantik bir şey planlayacağını söyledin ve bu onun sıktığı yumruğundaki gülleri salladı, bu mu?

Hiçbir zaman bir şey yapacağımı söylemedim, diye karşılık verdi Kurt. Bunun benim işim olmadığını söylemiştim.

Bana yalan söyleme! Evet başını salladın!

Hayır, yapmadım. Ben hiçbir şeyi kabul etmedim. Her zaman seni sevdiğimi kanıtlamamı istiyorsun. Bundan nefret ediyorum! Yıldönümümüz için bir şeyler yapmak istesem bile, bana bunu beklediğini söylemenden sonra kesinlikle yapmak istemem! Kurt somurtkan bir şekilde televizyona döndü. Her şeyin tüm eğlencesini alıyorsun.

Jamie gözyaşlarına boğuldu. Beni sevdiğini nasıl göstereceğini bilseydin, hiçbir şey söylememe gerek kalmazdı.

Kurt tek kelime etmeden televizyonu kapattı ve evi terk etti.

Jamie ve Kurt bir kez daha duyulmamış ve takdir edilmemiş hissediyorlardı. Koşullu tepkileri, incinen duyguları ve kızgın davranışları için birbirlerini suçlamaktı.

İşlerin nasıl bu kadar yanlış gittiğini anlamak için, etkileşime öğrenme niyetleri veya koruma niyetleri açısından bakmamız gerekir.

Jamie, Kurt’u suçlu hissettirerek kontrol etmeye başlar. Kontrol edilmek istemeyen ve kontrol edilmenin kendisini nasıl hissettirdiğini anlatamayan Kurt, kontrol biçimi olan direnişe geçer. Jamie, daha fazla suçluluk duymanın (kontrol altına alma) romantik bir yıldönümü geçirme hedefine ulaşacağını düşünüyor. Kurt, kaynayan duygularını ifade edememesinden dolayı hayal kırıklığına uğradığından sessizliğe (kontrol) geçer. Son olarak, Kurt eve geç geldiğinde ve kanepede oturduğunda Jamie’nin öfkeyle (kontrol) tepki verdiği pasifliği (kontrolü) gösterir. Kurt daha fazla direnç (kontrol) kullanır ve Jamie daha fazla öfke ve suçluluk (kontrol) kullanır. Kurt savunmaya geçer (kontrol) ve ortadan kaybolur (kontrol). Saldırmak, direnmek, suçlamak, savunmak, devam etmek

Ne Kurt ne de Jamie birbirlerini incitmek istemez. Ne yazık ki, kendi duygu ve davranışlarını veya birbirlerini öğrenmeye de açık değiller. Davranışı kontrol etmeye başvurmak onları güvende tutar ve korkularını etkili bir şekilde ifade etme ihtiyacını ortadan kaldırır. Korku, kontrol etme niyetlerini motive eden şeydir ve korku karşısında sevgileri dağılır.

Her insan kendi mutluluğu ve mutsuzluğunun sorumluluğunu üstlenmek yerine, o işi birbirlerine verdiler. Duygularınızın içinizdeki bir çocuk olduğunu hayal edin. Bakması için başkalarına vermeye çalıştığınız gerçek bir çocuğunuz olsaydı ne olacağını bir düşünün. O çocuk çoğu zaman korkmuş ve güvensiz hissedecektir. Yine de, başkalarını duygularımızdan sorumlu yaptığımızda olan tam olarak budur – içimizdeki çocuğumuz korkmuş, güvensiz, kızgın, depresif ve endişeli hisseder. Ancak, öğrenme niyetiyle yapabileceğimiz kendi duygularımız için sorumluluk aldığımızda, kontrol etme ihtiyacından vazgeçecek ve kontrole direnecek kadar güvende hissedeceğiz.

Jamie’yi sorunları için suçlamak kolay olurdu – keşke bu kadar muhtaç ve kızmasaydı, her şey yoluna girecekti. Kurt’u suçlamak da o kadar kolay – keşke daha dikkatli ve şefkatli olsaydı. Yine de Jamie ve Kurt kendi duygularının sorumluluğunu üstlenmeye istekli olana kadar ve kendilerini ve birbirlerini sevmek, kontrol etmekten veya kontrol edilmekten daha önemli olana kadar, çatışmaları devam edecektir.

Sorumluluk alma eyleminin suçlama veya kusurla ilgisi yoktur. Tam sorumluluk alan her kişi haklı olma ihtiyacını ortadan kaldırır ve bu, olgun ve makul bir sonuç için gerekli bir adımdır. Ya Jamie başlasaydı Kurt, yıldönümümüzü kutlamayı seviyorum ve bundan nefret ediyorsun. İkimiz için neyin işe yarayacağı hakkında konuşabilir miyiz? Sorunu daha kolay çözebilirlerdi. Ya Kurt Jamies’in ilk kontrol ifadelerine direnmek yerine şefkat ve açıklıkla cevap verseydi, Tatlım, kutlamaları sevmediğimi biliyorsun, bu yüzden lütfen bir şeyler planlamamı beklemeyin. Bunu ikimiz için de nasıl çalıştırabileceğimiz hakkında konuşalım. İçlerinden biri öğrenme niyetine girebilir ve istediklerini yaratmak için sorumluluk alabilirdi.

Her birimizin niyetimizi fark etmeye başlama seçeneğine sahibiz.

Her birimiz niyetimizi kontrol etmekten sevgiye çevirirsek ve kendi duygularımız için sorumluluk almayı öğrenirsek, her birimiz ilişkilerimizi iyileştirmeye ve böylece gezegenimizi iyileştirmeye katılırdık.