Wendy, 14 yıllık kocası Terence ona ilişkilerini bitirmek istediğini ifade ettiği için benimle danışmanlığa başladı. Yalnız kalmaktan korkan Wendy paniğe kapılmıştı. Onunla bir telefon oturumunda konuştuktan birkaç dakika sonra, ilişki sorunlarının altında yatan nedeni tam olarak anladım.
Çok ihmal edildiği bir aileden gelen Wendy’nin derin bir terk edilme korkusu vardı. Wendy ailesinde bakıcı olmayı öğrenmiş, kendini bırakmış ve herkesin duyguları ve ihtiyaçları ile ilgilenmişti. Wendy kendi duygularını bir dolaba koymayı öğrenmişti, eğer herkesle ilgilenirse birilerinin ona değer vereceğini umuyordu. Bir yetişkin olarak, kocasına ve çocuklarına bakmaya devam etti, ancak kendine bakmayı tamamen ihmal etti. Sonuç olarak, onu dinlemediklerinde veya onaylamadıklarında Terence’e ve çocuklarına çok kızmıştı.
İnsanlar genellikle bize kendimize davrandığımız gibi davranırlar. Wendy, kendisine önemsizmiş gibi davrandığından, Terence ve çocukları da ona önemsizmiş gibi davrandılar. Wendy kendini dinlemediği için Terence ve çocukları onu dinlemedi. Terence’e ve çocuklarına onu görmediği ya da onu dinlemediği için duyduğu öfke onları ondan daha da uzaklaştırdı. Terence, artık Wendys’in öfkesinin diğer ucunda olmak istemediği noktaya gelmişti.
Wendy, kendi iyiliği için duygusal sorumluluk almak yerine, Terence ve çocuklarını duygusal olarak kendisinden sorumlu tutuyordu. Tıpkı ailesinin onu terk ettiği gibi kendini terk ediyordu ve Terence’in ona ebeveynlerinden hiç almadığı şeyi vermesini bekliyordu.
Terence ayrıca duygusal sorumluluk da almıyordu. Kendi duygularını ve ihtiyaçlarını görmezden gelerek, evliliklerinin çoğunu Wendy’yi mutlu etmeye çalışarak geçirmişti. İtaat ve direniş arasında bocaladı. Rıza gösterdiğinde, Wendy kendini daha iyi hissetti ama kendini kaybetme duygusundan dolayı çok kötü hissetti. Direndiğinde, Wendy reddedilmiş hissetti ve öfkelendi. Terence, Wendy’nin kurbanı olduğunu hissetti. Sefaletinden dolayı onu suçladı ve gitmekten başka çaresi olmadığını hissetti.
Hem Wendy hem de Terence ile çalıştım. Öğrettiğimiz Altı Adım İç Bağlanma süreciyle çalışarak Wendy, bu duygular ortaya çıktığında Terence veya çocuklarının peşinden gitmek yerine terk duygularıyla ilgilenmeyi öğrendi. Terence’i kendisini güvende ve değerli hissettirmekten sorumlu kılmak yerine, kendi güvenlik, değer, sevilebilirlik, mutluluk ve neşe duygularının sorumluluğunu üstlendiğinde bencil olmaktan çok kendinden sorumlu olduğunu öğrendi. Kendi duygularını dinleme ve sorumluluk alma sorumluluğunu üstlendiğinde, artık kendini terk edilmiş veya kızgın hissetmediğini öğrendi.
Terence itaat ya da direniş dışında başka seçeneği olduğunu öğrendi. Kendisine bağırdığında veya onu suçladığında Wendy’ye gerçeğini söyleyerek kendi duygularının sorumluluğunu almayı öğrendi. Bir kurban olmak yerine, kendisi için ayağa kalkmayı ve Wendy’nin ona nasıl davrandığına sevgi dolu sınırlar koymayı öğrendi. Söylemeyi öğrendi, bağırılmayı sevmiyorum. Bana bağırıp duyguların için beni suçlarken seninle olmak istemiyorum. Bana şefkat ve saygıyla davranamazsan, o zaman seninle konuşmak ya da seninle zaman geçirmek istemiyorum. Bana bu şekilde davrandığında seninle olmaktan hoşlanmıyorum.
Terence ilk başta bunları Wendy’ye söyleme konusunda isteksizdi. Ona gerçeğini söyleyerek duygularını incitmek istemedi. Gerçeğinin sert olduğunu ve bunları söylerse sevgisiz olacağını hissetti. Ancak, kendi gerçeğini konuşma riskini almaya istekli olduğunda, Wendy’nin gerçeği aldığı için minnettar olduğunu gördü. Kızmak ve incinmek yerine dürüstlüğünü takdir etti ve ona gerçeğini söyleyerek öğrenmesine ve büyümesine yardım ettiğini söyledi.
Terence gitmedi. İç işlerini yaptıkları bir yıldan fazla bir süre boyunca ilişkileri tamamen değişti. Aslında, o ve Wendy ilişkilerinde ilk aşık olduklarında sahip olduklarının ötesinde yeni bir sevgi ve samimiyet seviyesine ulaştılar.
GIPHY App Key not set. Please check settings