Seni Kaybetmemek İçin Benden Vazgeçmeli miyim?

İlişkinizi korumak için değerlerinizi ne kadar esnetebilirsiniz? Partnerinizi kaybetmemek için kendinizden ne kadar vazgeçebilirsiniz? Sevdiğiniz birini kaybetmemek için kendinizden ne kadar fedakarlık yapabilirsiniz? Dürüstlüğümüzü korumakla değerlerimizi esnetmek arasındaki dengeyi nasıl buluruz?

Çoğu ilişki belirli bir dereceye kadar eğilmemizi gerektirir, ancak benlik duygusunu kaybetmeden ne kadar eğilebiliriz?

Bu sorularda doğal bir paradoks vardır: Gerçekten sevgi dolu bir ilişki, her bireyin aralarındaki farklılıkları kabul ettiği ve hatta değer verdiği bir ilişkidir. İlişkiyi korumak için değerlerinizi aşırı derecede bükmeniz gerekiyorsa, neyi saklıyorsunuz? Sevgi, değerlerinizi aşırı derecede esnetmenizi gerektirmediğinden, sevgi dolu bir ilişkiyi korumuyorsunuz.

İlişkiye başka bir kişiyi barındırmak için değerleri bükme açısından bakmak yerine, ona her bireyin değerlerindeki farklılıkların bir sonucu olarak öğrenmesi ve büyümesi açısından bakalım.

Örneğin, Patricia güçlü bir iş ahlakına sahip oldukça sorumlu bir kişiyken, Sam işlerin çok fazla gitmesine izin verme eğilimindedir ve bu da ilişkide mali sorumluluk konusunda bir dengesizliğe neden olur. Patricia bundan memnun değil. İlişkiyi korumak için bu farklılıkları kabul ediyor mu? Hayır! İyi bir ilişki aslında bununla ilgili değildir. İyi bir ilişki, bir veya iki kişiden birinin kendini bırakmasından ziyade, her bir kişinin farklılıklarından öğrenmesi ve büyümesi ile ilgili olduğundan, Sam ve Patricia’nın farklılıkları hakkında açık keşiflere girmeleri gerekir. Her birinin keşfedilebilecek inançları vardır ve bu süreçte yüzeysel uzlaşmadan ziyade içsel değişime yol açan yeni öğrenme gerçekleşir.

Gerçek sorun, ortaklardan biri veya her ikisi de araştırma ve öğrenme için müsait olmadığında ortaya çıkar. Bir partner, “ Beni olduğum gibi kabul edin ” derse, diğer partner durumu tartışmaya çalıştığında öfkelenir veya içine kapanırsa, hiçbir öğrenme gerçekleşemez. O zaman diğer partner ya uyum sağlamak ya da sağlıklı olmayan bir durumdan ayrılmak zorundadır.

Joe son derece temizdir, Julia ise işleri bir kenara koymakta zorlanır. Roberta her zaman zamanında gelir, Cecelia her zaman geç kalır. David bir kurtarıcı iken Maggie bir harcayıcıdır. Carl’ın cinsel dürtüsü yüksek, Andrea’nın cinsel dürtüsü düşüktür. Angie otoriter bir ebeveynken, Curt hoşgörülü bir ebeveyndir. Ronald oldukça sosyaldir, Greg ise bir evcidir. Her bir kişinin öğrenmeye açık olup olmadığına bağlı olarak, bu farklılıklar şunlara yol açabilir:

* Sürekli çatışma

* Bir ortak çatışmayı önlemek için teslim oluyor

* Her iki partner de farklılıklarının bir sonucu olarak öğrenmeye ve büyümeye açılıyor

Bu çatışmaların sonucu tamamen niyete bağlıdır. Herhangi bir anda yalnızca iki olası niyet vardır: Acıya karşı korunma niyeti ya da loive’i öğrenme niyeti.

Partnerlerden biri veya her ikisi de acıya karşı koruma niyetinde olduğunda, farklılıklarla başa çıkmaktan kaçınmanın birçok kontrol edici yolunu bulacaklardır. Tartışabilir, savunabilir, geri çekilebilir, suçlayabilir, teslim olabilir, direnebilir, açıklayabilir vb. Her biri kendi yoluna gitmeye, diğeri tarafından kontrol edilmemeye veya diğerlerinin reddedilmesinden kaçınmaya niyetlidir. Bu, ilişkide her zaman mesafeye ve mutsuzluğa yol açacaktır. Sorun, farklılıkların kendisinde değil, farklılıklardan öğrenme ve gelişme isteksizliğidir.

Her iki partner de farklılıklarını öğrenmeye açık olduğunda, farklılıkları kişisel ve ruhsal gelişim ve iyileşmenin heyecan verici süreci için verimli bir zemin haline gelir.

Başkaları üzerinde bu kontrole sahip olmadığımız bir kişiyi öğrenmeye açık hale getiremeyiz. Partnerinizin farklılıklardan öğrenmeyi reddettiği ve onlardan büyüdüğü bir ilişki içindeyseniz, kendinizden ne kadar vazgeçebileceğiniz ve yine de bütünlük duygusunu koruyabileceğiniz konusunda kendinize karşı dürüst olmanız gerekir. Kişisel bütünlüğünüzden ödün veremezsiniz. Kendinizi kaybediyormuşsunuz gibi hissetmediğiniz sürece bükülebilir ve uyum sağlayabilirsiniz. İlişkiyi korumak için kendinizi kaybettiğinizi hissettiğinizde, muhtemelen kendinizi diğer kişiye o kadar kızgın bulacaksınız ki, kendinizi bırakmanızın bir sonucu olarak ilişki zaten parçalanmaya başlayacaktır. Kendinizi kaybederken onu mahvediyorsunuz.

İşin sırrı, eşinizin istediği şeyle devam ederken uyum sağlamaya devam etmek yerine, çatışmaya ve reddedilmeye karşı çıkmaya istekli olmak ve hatta diğer kişiyi kaybetmek, kişisel bütünlüğünüzü kaybetmektir. Duygusal ve manevi düzeyde, eşinizi kaybetmeyi göze alabilirsiniz, ancak kendinizi kaybetmeyi göze alamazsınız.