Rosalie Myrtle – Koşan Ayı Aşk Küçük Beyaz Güvercin

Eylül 1921’de ılık bir yaz gününde, Bailus Earl Wood ve Pearl Wooten Wood’un oğlu Myrtle Mary Washington Wood olarak doğdu. Katolik mi? Zorlukla. Ailesi, Appalachian Chain’in arka ormanlarında kaybolmuş Hollandalı saygın Sert Kabuklu Baptistlerdi.

Zamanlarının dağ halkının onurlu geleneğinde – onların sözleri onların bağıydı. Haftanın altı (6) günü, sırayla kavurucu bir güneşin ve güneşin doğuşundan güneşin batışına kadar soğuk bir kemik ürpertici bir kemik altında tarlalarda çalıştılar. Yedinci gün (aslında takvime göre ilk gün) Rab’bin Evi’nde geçirildi.

İş günlerinde, katır ekiplerinin gece boyunca ovuşturulması, beslenmesi, sulanması ve ahırda kalması için yeterli gün ışığı kalmasıyla tarlaları terk etmek. Sonra, yemekten önce toplanacak yumurtalar, beslenecek domuzlar, ineklerden süte geçecekler ve kuyudan su çekileceklerdi – daha sonra ön verandada oturup gecenin gece hayatı olarak gecenin eşsiz seslerini dinlerken rahatlama sağlandı. dağlar şarkılar ve çiftleşme çağrısı içinde koşuşturuyordu.

Gürültülü bir otoyolda yukarı ve aşağı yakınlaştıracak arabalar yoktu … gün boyunca kırbaç-tırmığın çağrısını kesintiye uğratan zincirli testereler … akşamları cırcır böcekleri, katididler veya kurbağaların senfonisini değiştiren ses pompalanmadı … büyük kepçe ile yarışan karlı siyah beyaz hareketli resimlere sahip sihirli kutular ve ya da ateşin güzelliği gece gökyüzünün karanlığına karşı uçmaz … Vücudun üretilmesi gerektiğinde uykuyu bozacak sokak lambaları yok ve melatonin salmak.

Rosalie Myrtle, sekiz kardeşten sadece biriydi – aile ne kadar büyükse o kadar iyi olduğu bir anda üç erkek ve beş kız. Neden? Daha fazla iş yapmak için daha fazla beden vardı.

Mekanizma henüz Amerikan Çiftliğini ele geçirmemişti ve eğer iyiyse yaşamak zordu ve sevgi ve güven doluysa kazanılmıştı. Kişinin kendi ısıtmasını ve odun pişirmesini kesmek için zaman ayrılması gerekiyordu. Henry David Thoreau, haklı olarak, bir adamın kendi odununu keserek iki kez ısındığını gözlemlemişti. İlk ısınma deneyimi rahatlatıcı olmaktan başka bir şey olsa da, ikinci sefer – şöminenin önüne geçmek – belki de mısır patlatmak – kesinlikle takdir edildi.

Genç bir kızın zihni, uyuması gereken kış gecesinde yarışır, ancak yılın bu zamanında karanlık çok erken gelir ve şöminede sönmekte olan alevlerin titreşimi saf bir sihirdir. Alevler, zeminde dans eden, duvarların etrafında zıplayan ve tavanda koşan küçük bir ışık oluşturur. Tamamen farklı bir görünüm yaratan bir şeyin gölgelerini oluşturuyorlar. Sadece gençlerin ve masumların aktif zihninde var.

Noel ufukta! Noel Baba ne getirecek? Bir sopa, hatta belki iki boğa tazı şekeri ve belki … bir elma veya portakal … ve bir muzun kesinlikle güzel olacağını umuyor. Ve belki Noel Baba bu yıl birkaç ceviz veya ceviz bile bırakabilir.

Yaz ve sonbahar başında elma, armut, şeftali, erik, hurma, üzüm, böğürtlen, çilek, yaban mersini, yaban mersini, karpuz, ceviz, ceviz ve kavun bol olmasına rağmen, kışın buralarda pek meyve olmaz. muses.

Ve kar! Evet, Noel olacak ve kar yağmalı. Kar gerçekten geceyi aydınlatıyor! Gazyağı da kurtarıyor, sanki yangının son titreşimini izlerken Tanrı’yı ​​ikna etmeye çalışıyormuş gibi düşünüyor ve kuzey duvarında uçan bir Rudolph gölgesi bıraktığından emin.

Ama Rosalie Myrtle sonsuza kadar un çuvalı elbiseleri içinde küçük bir kız olarak kalamaz. Çok geçmeden güzel ve canlı bir genç bayan, iyi görünümlü, iyi bronzlaşmış genç bir Cherokee Kızılderilisine aşık oldu – dağın karşısında babası için işlerini yaparken bir iki kez karşılaşmış bir çiftçi çocuğu.

Wood’un kendileri için kendi çocuklarından daha iyi olduğu ortaya çıkan Hintli çocukla hiçbir sorunu yoktu, ama ailesi, karısı olarak genç bir Çerokili Bakire’yi seçmişti. Rosalie Myrtle, ailesinin isteklerine karşı beyaz bir adam olarak askere alınan 2. Dünya Savaşı’na gitmeden hemen önce genç Hintli ile evlendi. O günlerde geçmek gerçekten kolaydı ve çocuklarına bir Tennessee Dağ Adamının çatal dil dünyasında verebileceği her avantajı vermek istedi, böylece rekoru asla düzeltmedi.

Woods kızları arasında, tıpkı babasının ondan önceki gibi genç yaşamı sırasında, koroner arter hastalığından ölünceye kadar evli kalan tek kişiydi. Erkek kardeşleri, diğer kız kardeşlerinden daha istikrarlı bir aile hayatına sahipti.

Yetişkin hayatının çoğunu Alabama, Rosalie’de geçiren Rosalie Myrtle, iki farklı ailenin başhemşiresi olarak onurlu bir şekilde hizmet etmiş, 12 Aralık 2000’de 79 yaşında genç Hintli sevgilisiyle yeniden bir araya gelmek için Lord’uyla tanışmaya gitti. Sevgili Cherokee otuz üç yıl kadar önce Noel’de mutlu avlanma alanlarına gittiği için bu uygundu.

O milenyum Noel’i eski çadırın etrafında bir kutlama olmalı! Birbirlerine sarılmış iki genç aşık, titreyen alevler sıkıntısı çekmeden kucaklaşıyorlar … hastalık yok, şeker, meyve veya fındık sıkıntısı yok … Ve hatta Noel Günü savunmak için savaşa giden yaşlı Cherokee’ye bile bahse girerim. beyaz bir adam olarak milleti, çok sevdiği Fleetwood Coffee ve civcivli bir kahveye sahipti ve evinde beyaz hindistan cevizli kek pişirdi – onun favorisi.

Onları birlikte hatırladığımda, eski Mercury Record Label şarkısı Running Bear’ı düşünüyorum.